Kinderen die in hun eerste levensjaren last hebben van chronische stress, hebben op latere leeftijd grotere kans op gezondheidsklachten, zoals een burn-out. Daarom moeten dreumesen van één en twee jaar al worden getest op stress.
Dat stelt het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid (NCJ) in het AD.
“Het probleem is veel groter dan we dachten”, aldus NCJ-adviseur Frans Pijpers. “Chronische stress in cruciale fases van het jonge leven werkt door tot op volwassen leeftijd.” Maar hoe kun je stress bij zulke jonge kinderen opsporen? Pijpers heeft wel een idee: “Je kunt het stresshormoon cortisol meten via bijvoorbeeld het haar. Dat zouden we bij kleine kinderen naast het meten van de lengte en het gewicht moeten gaan doen.”
Lees ook
Opvoeden zonder stress: 6 (ontspannings)tips >
Het NCJ onderzocht de afgelopen maanden wat er al bekend is over chronische stress bij kinderen. Daaruit blijkt dat naast de eerste duizend dagen ook de adolescentie cruciaal is. Het zijn allemaal fases waarin de hersenen zich ontwikkelen en stress een blijvende impact kan hebben.
Ziggy kiest voor een unieke babynaam voor haar dochter, geïnspireerd door een bekende actrice. Haar moeder vreest echter dat deze keuze tot pesterijen zal leiden.
Als ouder heb je vast wel eens het gevoel dat je woorden het ene oor in en het andere oor uit gaan bij je kind. Maar wist je dat de sterren misschien een handje meehelpen?
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week deelt Mariët (34) haar dilemma. Haar vierjarige dochter Rosie heeft namelijk een lactose-intolerantie, maar oma lijkt dat minder serieus te nemen.
Sommige vrouwen zijn gewoon gemaakt om een boy mom te zijn. Al voordat ze kinderen krijgen, zeggen mensen het tegen ze: “Jij krijgt later vast alleen maar jongens.”
Sommige situaties zorgen voor sprakeloze momenten. Pas achteraf doet je brein z’n werk en bedenk je je wat je eigenlijk had kunnen doen of zeggen. Florine, moeder van twee kinderen, ervaarde het onlangs in de supermarkt.
“Rosie heeft vandaag een tik gekregen”. Het was 17:00 uur op donderdagmiddag. Tegenover me stond juf Angelique met mijn kind op haar arm. “Ze probeerde een speeltje af te pakken van een groter jongetje en toen kreeg ze een pets. Daar was ze wel even verdrietig van.”
