Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog.
Mijn vriendin en ik verwachten ons eerste kind, een dochter. Zij draagt het, een vriend van ons is donorvader, maar wij worden de hoofd opvoeders. Nu vragen we ons af hoe het kind ons moet gaan noemen.
Tante Do zat 22 jaar geleden met dezelfde kwestie. Ook zij kreeg kinderen met een vrouw. Destijds was dat een minder vertrouwd fenomeen dan nu. Het was uitzoeken geblazen met de benamingen. Er waren voorhoedegenoten die zich stoïcijns papa en mama noemden. Dat leidde tot verwarring toen de kinderen ontdekten hoe papa’s er in hun blootje uitzagen.
Soms werd de biologische moeder ‘mama’ en de meemoeder ‘Marieke’ of hoe ze ook heette. In ouderwetse zin correct, maar de gelijkwaardigheid van beide moeders als opvoeders kwam er niet in tot uitdrukking. Daarom stelden Do en haar vrouw zich aan hun kinderen voor als mama-Be en mama-Do. Dat laatste werd meteen mama-Mo. Het bleek Alix en Bruno weinig uit te maken wie ze riepen, moeders zijn een soort helpdesk, als er maar eentje luisterde was het goed.
Rond de puberteit doken beide mama’s lui weg als de twee ‘Mammaaaaa!’ riepen. Toen schakelden de twee over op de voornamen van de moeders.
Een rondvraag in Do’s jongere lesbische kennissenkring levert onder andere de volgende antwoorden op. “Als ze iets van ons moeten is het mama en mama, als ze boos zijn is het Sandra en Martine.” En: “Wij zijn mama en mama. Onze dochter mag het zelf bepalen, je merkt vanzelf tot wie ze zich richt. Als ze echt verschil wil maken noemt ze er een voornaam bij.”
Kortom, het is een interessante puzzel. Later kan uw dochter hier nog plezier van hebben op feestjes. Die van Do is inmiddels 22 en krijgt elk moeizaam gesprek op gang met de vraag: “Wist je al dat ik twee moeders heb?” De vraag: “Hoe noem je ze dan?” volgt altijd snel. Maar de belangrijkste vraag is: “Is dat leuk?” en dan zegt Alix: “Ja.” (Beweert ze. En Do gelooft haar.)
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
