Beeld: Shutterstock
Het kan even schrikken zijn als je na de geboorte een rode vlek in de nek of op het voorhoofd van je baby ziet. Toch kan zo’n ”ooievaarsbeet” geen kwaad. Maar waarom heet het eigenlijk zo en waardoor ontstaat het?
Eerst even de naam – je denkt waarschijnlijk dat die te maken heeft met het bekende verhaal van de ooievaar. Daar komt de naam inderdaad vandaan: het dier houdt de baby’s in zijn nek vast en de snavel zou zorgen voor de rode afdruk.
In werkelijkheid gaat het om aangeboren huidaandoening, waarbij de bloedvaatjes onder de huid wat wijder zijn. Ze laten meer bloed door en daardoor ontstaat de rode kleur. Ongeveer veertig procent van de baby’s komt ter wereld met zo’n ooievaarsbeet.
De rode plekjes komen meestal voor in de nek, maar ook op het voorhoofd en op de oogleden. In dat laatste geval spreek je ook wel van een engelenkus. Als je baby huilt of onrustig wordt, zie je dat de plekjes nog wat roder worden.
Lees ook:
Dit zijn de meest voorkomende geboortevlekken >
Niets, want het is een onschuldige aandoening die je niet hoeft te behandelen. De vlekjes worden vanzelf steeds lichter van kleur en in bijna alle gevallen verdwijnen ze binnen een jaar. Alleen de vlekjes in de nek kunnen in tien tot vijftig procent van de gevallen blijvend zijn.
Bron: Huidarts.com & 24Baby
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram >
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Drie zussen, tegelijkertijd zwanger, hoe groot is die kans? Niet groot, maar het overkwam Melinde en haar zussen toch. ‘Ultiem geluk.’
