Beeld: Unsplash
Ellen (37), woont samen met Harm-Jan (39) en is moeder van Kit (4,5) en Lot (14 maanden). Ze doet aan attachment parenting.
“Als het gaat om een kind, zijn ouders de enige deskundigen, vinden Harm-Jan en ik. Alleen jij weet wat je kind nodig heeft. Daarom doen we aan attachment parenting, waarbij je vanaf de allereerste seconde na de geboorte je kinderen zo dicht mogelijk bij je te houdt en niet uit handen geeft. Zo ben ik bewust thuis bij mijn kinderen en slapen beide meisjes bij ons in bed. Ook draagt een van ons Lot overdag in een draagdoek, dicht op ons lichaam, net als we met Kit altijd heb gedaan.
Aan logeerpartijtjes of opa’s en oma’s die oppassen doen we niet, en ook niet aan peuterspeelzalen. Die kunnen nooit adequaat een ouderrol vervangen. Nu Kit nog niet volledig leerplichtig is, laat ik haar het eerste jaar zo min mogelijk naar school gaan. Soms alleen een half ochtendje. Langdurige scheiding is gewoon niet goed voor kinderen. Ik moet er niet aan denken dat een van de meisjes huilt en ik er niet ben om haar te troosten.
We koken veganistisch en leven zo puur mogelijk. Ik geef beide meisjes op verzoek de borst. Kit vraagt drie à vier keer per dag om de tiet, soms neemt ze alleen wat slokjes, soms wil ze drinken als haar zusje drinkt. Borstvoeding is een ideaal troostmiddel als je geborgenheid zoekt.
Lees ook
“Kind, kom eens bij me” >
Familie of kennissen vinden weleens dat we te veel op de huid van de kinderen zitten. En ik krijg soms vreemde blikken als ik in een restaurant of treincoupé beide meisjes bij me laat drinken. Een vriendin heeft zelfs het contact verbroken, ze vond onze vriendschap lijden onder de aandacht die ik gaf aan mijn kinderen. Jammer, maar dat is dan maar zo. Harm-Jan en ik hebben bewust gekozen voor kinderen en zolang zij klein zijn, is het onze taak dag en nacht in hun leven te zijn. Onze tijd komt later wel weer.”
Dit artikel staat in een Kek Mama Opvoedspecial en is al een keer eerder gepubliceerd.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
