Opvoedgepruts: ‘Wat wist ik het allemaal goed, voordat ik moeder werd’

Anne Broekman

11 januari, 2021 - 08:55

Leestijd: 6 minuten

Sanne (40), moeder van Nino (6): “Misschien voelde ik me schuldig over de scheiding. Nou ja, dat weet ik wel zeker. Vorig jaar gingen Erik en ik uit elkaar. Het ging echt niet meer. Gelukkig vond ik snel nieuwe woonruimte. En toen begon het. Ik had me voorgenomen Nino niet te verwennen, en het gebeurde toch.

Ik vond het ineens moeilijk hem dingen te verbieden. Of hem dingen te laten doen. De tafel dekken, speelgoed opruimen, jassen ophangen – mama deed het wel. Zijn vader stond er blijkbaar precies zo in. En dus hoefde meneer ineens helemaal niets meer te doen. En als hij dan tóch iets moest doen, ging hij huilen omdat hij opeens zo verdrietig was omdat papa en mama gescheiden waren. En niet een beetje huilen, maar echt hysterisch. Probeer maar eens je poot stijf te houden met een moederhart dat overloopt van schuldgevoel.

Ik weigerde hem niets meer en liep me de benen uit het lijf om hem tevreden te houden. Mijn zoon bespeelde zijn vader en mij als een viool, zei de kinderpsycholoog bij wie we uiteindelijk terechtkwamen omdat Nino onhandelbaar dreigde te worden. Hij bekende haar doodleuk dat hij het op een huilen zette als hij zijn zin niet kreeg. Op haar advies hebben we regels opgesteld en geven we hem taakjes. Dat doet wonderen. Ik herken het nu meteen als Nino dramatisch doet, en dat zeg ik dan ook. Dan haalt hij zijn schouders op en stopt met huilen. Ha, mijn slimme mini-manipulator heeft heel veel duidelijkheid nodig.”

Witte boterhammen met pindakaas

Rianne (33), moeder van Gijs (8) en Emma (3): “Ik heb mijn moeder nooit uit pakjes of blikjes zien koken en mijn vader haalde al biologisch vlees voordat het hip werd. Zo zou ik mijn kinderen ook opvoeden, dat begrijp je. Wist ik veel dat ik van die lastige eters op de wereld zou zetten. En dat het verdomd lastig is consequent te blijven. Ik kan ze moeilijk gaan dwangvoeren. Bij Gijs valt het wel mee, hij mekkert hooguit als hij een snippertje groente in zijn eten ontdekt. Maar Emma lust niets, echt niets. Ik heb van alles geprobeerd: vrolijk bestek, afleiding, een beloning in het vooruitzicht stellen… Niets helpt. Ik word zo moe van die strijd. Soms leeft Emma dagen op witte boterhammen met pindakaas en spaghetti zonder saus. Mijn ouders moesten eens weten.”

Zombies

Maartje (37), moeder van Juul (7) en Lies (4): “Kinderen die wezenloos naar de tv staren en als een junkie aan hun iPad kleven: ik kreeg er de kriebels van. Maar ondertussen zijn mijn meiden precies zulke zombies geworden. Pure gemakzucht van mijn kant, dat is het. Die twee meiden slaan elkaar soms de hersens in. Om een Barbie-schoentje, roze potlood, laatste koekje. En altijd als ik even moet bellen of koken.

Het sloop erin: Frozen of Finding Dory opzetten. Ze de iPad geven. Werkte als een malle. Maar probeer het maar eens af te bouwen. Soms duw ik ze onder luid protest de tuin in. Naar de nieuwe trampoline kijken ze niet om, ze willen alleen maar voor de tv ploffen. Ik denk weemoedig terug aan de zomeravonden dat ik moe en gelukkig met een kapotte knie en grasvlekken op mijn kont thuiskwam. Mijn dochters missen later zulke herinneringen en ik baal als een stier.”

Sneller

Sabine (30), moeder van Sam (6): “Ik ruim zijn speelgoed op, kleed hem aan, strik zijn veters, snijd zijn brood en veeg nog steeds zijn billen af. Ik weet dat ik ermee moet ophouden, ik weet dat ik een onkundig, verwend en onzelfstandig mannetje kweek, maar het is sterker dan mijzelf. Mijn moeder was ook zo betuttelend en beschermend. Man, wat heb ik me daaraan geërgerd. En nu doe ik het zelf. Ook omdat het mij beter uitkomt. Alles gaat een stuk sneller als ik het zelf doe. En geduld is niet mijn sterkste kant.”
 

Lees ook
9x het bewijs dat alle kinderen een klein duiveltje in zich hebben >

Lauw water

Eefje (37), moeder van Fien (2) en Jip (8 maanden): “Sinds Fien een keer per ongeluk in het water heeft gepoept, is het een crime haar in bad te doen. Ze gilt als een speenvarken, doet alsof ik haar in kokend lava wil dompelen en klimt er meteen weer uit. Haar in m’n eentje in bad stoppen lukt niet. Mijn vriend en ik doen het nu samen. Het enige wat enigszins werkt, is zelf in bad gaan zitten met Fien op schoot. Dan wassen we haar bliksemsnel en tilt mijn vriend haar eruit om af te drogen. Om een lang verhaal kort te maken: ik zit nu al een halfjaar zo’n vier keer per week in pislauw water. Ik hou me maar vast aan het idee dat ze op haar vijftiende écht niet meer met haar ouwe moeder in bad wil.”

Als een ninja

Sara (31), moeder van Felix (2): “Wat wist ik het allemaal goed voordat ik moeder werd. Ouders die geen grenzen stellen vond ik slapjanussen. De realiteit is anders. Sinds de babyfoon een keer stuk was en hij tevergeefs om mij riep, wil Felix niet meer gaan slapen. Eén kusje en één verhaaltje werden zestien kusjes, 34 verhaaltjes en drie glaasjes water. Ik mag van hem de kamer niet uit. Soms lig ik veertig minuten naast zijn bed op de koude grond, wachtend tot hij eindelijk slaapt. Daarna moet ik als een soort ninja zijn kamer uit glippen.”

De peuter bepaalt

Michelle (36), moeder van Moos (2): “Het begon met mijn nieuwe baan. Die was pittiger dan verwacht, en vier dagen per week werken viel me zwaar. Moos is altijd al een energiebom geweest die zich ’s avonds niet makkelijk naar bed laat brengen. Huilen, huilen, huilen, aan één stuk door. En dat urenlang. Hij wil dan niet alleen zijn, denk ik.

Vier maanden geleden was het weer zover. Ik was kapot na een lange werkdag, en radeloos van het gejengel. Ik haalde Moos uit zijn ledikant en ging met hem op ons bed liggen. Fout. Binnen een kwartier lag ik zelf te tukken. Sindsdien wil hij niet anders. En heb ik het ritme van een peuter: ik lig elke avond om acht uur in bed. Mijn man kruipt er later bij. Ik vind het best gezellig, zo met z’n allen in bed. En het is geen straf vroeg te gaan slapen. Maar ergens is het van de gekke natuurlijk dat mijn tweejarige dicteert wanneer ik naar bed ga. Had je mij dat een jaar geleden verteld, dan had ik je vierkant uitgelachen.”
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

 

Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.