Je bent een single van in de vijftig die elke gedachte aan een gezin wegwuift en opeens ontmoet je een vrouw die kinderen met je wil. Sybe Terwee (64), getrouwd met Joukje (43), vader van Gerben (14), Michiel (12) en Laurens (6). ‘Als Laurens gaat studeren ben ik 76. Ik sta daar maar niet teveel bij stil.’
“Het idee dat ik ooit vader zou worden had ik al opgegeven. Daar had je op zijn minst een stabiele relatie voor nodig. De verantwoordelijkheid leek me ook lastig. En kinderen plegen een aanslag op je vrijheid – zo zag ik dat toen.
En toen ontmoette ik op mijn 48e Joukje. Geen idee hoe dat opeens kwam, maar het leek me geweldig met haar kinderen te krijgen. Binnen twee jaar kwam Gerben. Dat was toch even schrikken, hij confronteerde me met mijn kindertrauma’s en angsten. Na een jaar therapie werd het weer leuk. Twee jaar later kwam Michiel en weer vijf jaar later Laurens. Toen hij vier was werd ik thuisblijfvader.
Kinderen zijn het beste wat me ooit is overkomen. Het is overweldigend. Er is natuurlijk wel een keerzijde. Joukje en ik zouden best een huttentocht in de bergen willen maken, maar dat krijgen we er niet door bij de jongens. In de bergen is geen wifi en hoezo, elke dag een eind lopen? De kinderen hebben me veranderd. Ik kan niet meer altijd doen wat ik wil, maar dat is zelden een probleem. Als ik een schaatstocht wil maken, maar een van de jongens heeft me nodig, ga ik niet. Ik verbaas me er soms over hoe makkelijk ik dingen loslaat. Misschien is het ook gewoon een kwestie van ouder worden.
Doordat ik niet werk heb ik alle tijd om met Gerben naar het strand te fietsen, met Michiel aan schaaktoernooien mee te doen en te spelen met Laurens. Ik help de twee oudsten met wiskunde en overhoor Duits, Frans en Latijn. Joukje hoopte nog op een vierde kind, maar drie vind ik wel genoeg. Ik ben heel blij met ons nakomertje Laurens, mijn troetelkind. De onbevangenheid van kleuters is heerlijk.
Natuurlijk denk ik aan de toekomst. Als Laurens gaat studeren ben ik 76. Zie ik mijn kinderen trouwen, kinderen krijgen? Als ze mijn ritme aanhouden waarschijnlijk niet. Ik sta daar maar niet te veel bij stil.”
Alle portretten staan in Kek Mama 09-2015.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Christine (27) geeft les aan groep 7.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.
