Marianne de Cock (48) is single en moeder van Elise (5).
“Zes jaar geleden dacht ik nog dat ik nooit moeder zou worden. Ik had al tien jaar een ingewikkelde knipperlichtrelatie met mijn vriend en zag ons geen gezin stichten. En toen ontdekte ik tot mijn verrassing dat ik zwanger was. Bij zeventien weken werd ons een vlokkentest aangeboden. We gingen er onbevangen in, maar de uitslag was niet goed: trisomie 21, oftewel Down. De arts die het nieuws vertelde, wond er geen doekjes om: we moesten serieus een abortus overwegen.
Niemand kon me vertellen hoe ernstig ons kind gehandicapt zou zijn en zelf wist ik amper iets over het syndroom van Down. Vroeger woonde er een mongooltje bij ons in het dorp – zo noemden we dat toen. Ze had een recht afgeknipte pony en droeg ouderwetse kleren. Dat het ook anders kon, zag ik bij mijn gynaecoloog. Hij liet me het boek The upside van Down van Eva Snoijink zien. Ik was meteen verliefd op de kinderen op de foto’s. Na een weekend nadenken besloot ik geen abortus te ondergaan. Ik zou mezelf nooit meer in de spiegel kunnen aankijken als ik dit kind zou vermoorden. Mijn vriend was boos. Als ik dit meisje liet komen, zou hij bij me weggaan. Dan raakte ik hem kwijt. Toch zette ik door. De rest van mijn zwangerschap beleefde ik alleen, maar ik voelde me sterk en kreeg veel steun van mijn ouders en vrienden.
Ik heb geen spijt van mijn keuze. Sinds er in Denemarken een gratis prenatale test wordt aangeboden aan zwangere vrouwen, worden daar nauwelijks nog kinderen met Down geboren. Ik ben bang dat we in Nederland ook die kant opgaan. Dat er straks voor kinderen als Elise geen plek meer is.
Elise is zo’n cadeau. Pittig, alert, heel sociaal, gevoelig en kerngezond. Ik zorg dat ze altijd goed gekleed is met leuk geknipt haar. Ze gaat naar een gewone school. Ik grap weleens tegen haar juf: ‘Het is net een gewoon kind, maar dan met een chromosoompje meer.’” Alle portretten staan in Kek Mama 04-2016.
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Elke maandag vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Als je de vieze was in de droger doet of tandpasta op je gezicht smeert, betekent dat niet dat je langzaam gek aan het worden bent. Het betekent dat je honderdduizend ballen tegelijk in de lucht houdt. Mag het dan alsjeblieft een keertje misgaan, ja?
Een onbegrijpelijk fenomeen. Zo noemt presentator en ondernemer Kaj Gorgels het vaderschap. In Switched-On de podcast vertelt hij meer over hoe hij de eerste maanden met zijn zoon beleefde en wat zijn allergrootste missie is als kersverse vader.
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
