Valerie (28) is een orthopedagoog die graag buiten de gebaande paden denkt en nieuwe inzichten in haar werk met kinderen brengt. In haar vrije tijd reist ze en ontdekt nieuwe culturen, die ze meeneemt in haar werk. Valerie inspireert moeders om creatief en bewust te zijn in het ouderschap.
Verlies is iets wat we allemaal vroeg of laat meemaken. Wanneer een belangrijk persoon uit het leven van je kind verdwijnt, kan het extra zwaar voelen. Je hebt je eigen verdriet te verwerken, maar je wilt er ook zijn voor je kind. Hoe pak je dat aan? In dit artikel vind je handige tips over hoe je als moeder kunt omgaan met het rouwproces van je kind, afhankelijk van zijn leeftijd.
Voor de allerkleinsten is de dood vaak nog een abstract begrip. Ze begrijpen misschien niet helemaal wat er is gebeurd en kunnen denken dat de persoon weer terug zal komen. Dit kan leiden tot teruggetrokken gedrag of zelfs oude gewoontes, zoals broekplassen, kunnen weer opduiken.
Je eigen verdriet is waarschijnlijk groot, maar probeer zoveel mogelijk vaste routines te behouden en wees geduldig. Praat in eenvoudige, feitelijke taal. Zeg bijvoorbeeld: “Opa is dood en komt niet meer terug, maar in onze gedachten zal hij altijd bij ons zijn.” Vermijd woorden als ‘lang slapen’, want dat kan verwarrend zijn. Geef je kind de ruimte om hun emoties te uiten, bijvoorbeeld door samen een tekening te maken voor de overledene.
Kinderen in deze leeftijd hebben meestal wel door dat iemand die is overleden niet meer terugkomt. Ze kunnen vragen stellen over waarom en hoe iemand is gestorven, en hun emoties kunnen variëren van verdriet tot boosheid of zelfs lichamelijke klachten zoals hoofdpijn. Wees open en eerlijk in je antwoorden en creëer ruimte voor het verwerken van emoties. Maak bijvoorbeeld samen een herinneringenbox met foto’s en spullen om de overledene te herinneren en te eren.
Tieners hebben vaak diepere en abstractere gedachten over de dood. Ze kunnen zich afvragen wat de betekenis van het leven is en hun rouw kan zich op verschillende manieren uiten. Soms zoeken ze steun bij vrienden, andere keren kunnen ze hun emoties verbergen of doen alsof het verlies hen niet raakt.
Hoewel je graag je kind zou willen troosten of aanmoedigen om te praten, is het belangrijk om hun autonomie te respecteren. Je kunt zeggen: “Als je wilt praten, ben ik er voor je. Maar ik begrijp ook als je je verdriet op je eigen manier wilt verwerken.” Moedig je tiener aan om hun emoties op papier te zetten als dat helpt. Probeer een balans te vinden tussen het creëren van een veilige omgeving en het geven van ruimte voor rouw. Houd een oogje in het zeil zonder overmatig te controleren.
Vergeet niet om ook aandacht te besteden aan je eigen emoties. Als je je eigen verdriet niet erkent, wordt het lastig om er volledig voor je kind te zijn. Neem de tijd om je eigen gevoelens te verwerken, praat met vrienden of zoek andere manieren om met je verdriet om te gaan, zoals sporten of een hobby.
Onthoud dat elk kind uniek is en op zijn eigen manier rouwt. Door open te blijven communiceren en vaste routines te handhaven, kun je een veilige omgeving creëren die je kind nodig heeft om hun gevoelens te verwerken. Je bent niet alleen in dit proces – met liefde en geduld kun je samen het verlies een plek geven.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Je kent ze wel: die vaders die hun kind zonder jas in de regen laten staan omdat ‘ie toch een sterke weerstand moet opbouwen. Of die vrolijk in slaap vallen terwijl hun peuter met een schaar aan de haal gaat.
Soms denk je alles perfect te hebben geregeld, totdat je een gigantische fout ontdekt als het al te laat is. Het overkwam Ilma met haar zorgvuldig voorbereide geboortekaartjes.
Tikkies krijgen voor minuscule bedragen, het gebeurt dus écht. Het overkwam Suzan, die hierdoor nooit meer normaal kan kijken naar haar nieuwe collega.
De tijd dat moeders automatisch thuis bleven bij de kinderen, terwijl vaders de kost verdienden, ligt ver achter ons. Sterker nog, steeds meer gezinnen kiezen ervoor dat beide ouders fulltime werken.
Niemand zit erop te wachten: muizen in huis! Of je nou als de dood bent voor de diertjes of het gewoon vies vindt, muizen in huis wil je niet. Salomé had ze toch.
Sanne deelt haar bezorgdheid over haar buurvrouw, die regelmatig haar jongste zoontje alleen thuis laat als ze haar oudste naar school brengt.
