Ziezo, die is onder de pannen, denk je als je je kind bij een sportclub hebt ingeschreven. Maar dan blijkt de ellende pas te beginnen.
Margo (39), moeder van Sebastiaan (10):
“Het is dat mijn zoon kickboksen zo gaaf vindt en ik het belangrijk acht dat hij als kind van een alleenstaande moeder op deze manier voor zichzelf leert opkomen. Sebas is de afgelopen jaren heel weerbaar geworden. Hij weet dondersgoed dat hij het vechten moet bewaren voor ‘in de ring’ en dat het niet de bedoeling is dat hij op het schoolplein fel van zich af slaat als iemand iets lulligs tegen hem zegt.
Helaas beseffen de ouders van zijn sportgenootjes dat niet allemaal. Voor het merendeel zijn het toffe mensen die het beste voor hebben met de sport, maar er zitten ook rotte appels tussen. Ik heb nu al een paar keer een gevecht meegemaakt waarbij de bijbehorende ouders er óók op los begonnen te meppen. Of elkaar uitscholden en zelfs bedreigden. Uit kwaadheid om partijdigheid van een scheidsrechter of mogelijke onsportiviteit. Te gênant gewoon. Het maakt dat ik mijn kind liever niet meer mee laat doen aan jeugdwedstrijdjes. Zijn trainer vindt dat spijtig, hij looft Sebastiaan om zijn aanleg. Maar het is een wereld waar ik verre van wil blijven.”
Lees ook – ‘Voetbal, tennis en balletles? Eén sport is het maximum’ >
“Zelf kom ik niet uit het zwemwereldje, dus ik ging er blanco in. Het was ook echt een verrassing toen onze dochter Roos naar voren werd geschoven door haar zwemvereniging. Ze zou zeker op de vijftig en honderd meter wisselslag hoge ogen kunnen gooien tijdens de nationale landelijke zwemcompetitie.
“Dan maar niet de nieuwe olympisch kampioen”
We hebben een jaar geprobeerd mee te doen aan deze vooraanstaande competitie, daarna was ik het helemaal zat. Het gekonkel van de andere, samenklittende ouders, de jaloezie, de rotopmerkingen. Dan kan zo’n middag in een broeierig warme zwemhal ellenlang duren. Roos zwom heel aardig, maar ook zij voelde de druk en de negatieve sfeer. Ze houdt het nu lekker bij plonzen met haar vriendinnetjes. Dan maar niet de nieuwe Ranomi Kromowidjojo.” Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
