Vrolijke opvoedtantes Els en Do beantwoorden jullie opvoedvragen met een knipoog.
Mijn zoontje van 2,5 jaar huilt hartverscheurend als ik hem naar de peuterschool breng waar hij sinds kort naartoe gaat. Hij verkondigt tegen iedereen die het maar wil horen dat het echt niet leuk is op school en dat hij het er heel eng vindt. Zijn juf beweert dat hij de hele ochtend vrolijk speelt. Tantes, jullie begrijpen: mijn moederhart bloedt. Wat moet ik doen? Hem van school halen? Of twee keer per week zijn klemmende vingertjes van mijn arm peuteren?
Twee ochtenden per week, zegt u? Dat is natuurlijk te kort voor een 2,5-jarige, weten de tantes (het is zo fijn alles te weten!). Wie jonger is dan vier jaar is na vier, vijf dagen vergeten wat die peuterspeelzaal ook alweer inhoudt. Die moet dus elke week opnieuw wennen. Daarom hebben veel crèches als regel dat kinderen niet minder dan drie dagen mogen komen, zorgvuldig verspreid over de week. Het andere uiterste is overigens ook weer niet aan te bevelen: vijf dagen lang van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op het kinderdagverblijf vinden wij erg veel. Dan gaat een kind de crèche als thuis beschouwen.
Alles in het leven draait om de dosis. U hebt twee opties: of u houdt uw zoontje thuis, of u stuurt hem minimaal drie dagen naar de peuterspeelzaal. Zodat het de gewoonste zaak van de wereld voor hem wordt, en hij zich met plezier in het gewoel van zijn leeftijdgenoten stort.
P.S. U moet vertrouwen op de informatie van de peuterjuf – liegende leidsters maak je niet vaak mee. Als u vals wilt spelen kunt u een vriendin vragen tussentijds door het raam te kijken of het klopt. Wij weten het antwoord (omdat wij alles weten, zie bovenstaand antwoord).
Els en Do zijn geboren voordat de pil was uitgevonden en kwamen ter wereld zonder dat hun ouders daarom hadden gevraagd. Zelf kregen zij heel bewust kinderen en voelen de plicht hen permanent gelukkig te maken. Ze kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg. Mail Els en Do: elsendo@kekmama.nl.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!
