Blogger Elizabeth Broadbent is een draagdoekmoeder en had altijd een mening over moeders die geen draagdoek gebruikten. ”Die arme kinderen’, dacht ik dan.’ Toch heeft ze hier nu spijt van.
‘Als ik baby’s in kinderwagens zag, vond ik dat zo zielig’, schrijft Elizabeth. ‘Dan wilde ik tegen ze zeggen: je voelt je nu waarschijnlijk zo buitengesloten en onbemind. Je zult opgroeien als een onzeker kind dat veel jammert en om aandacht vraagt, omdat je die nooit hebt gekregen. Als ik mijn kind in een kinderwagen deed en de adem en hartslag niet voelde, leek het voor mij alsof ik haar ‘ergens’ achterliet.’ Elizabeth wilde andere moeders daarom overtuigen van de noodzaak van een draagdoek. Zelfs toen haar eigen kinderen al ouder waren.
Nu de blogger een paar jaar verder is, wil ze aan al die moeders haar excuus aanbieden. ‘Sommige baby’s houden niet van draagdoeken. Sommige vrouwen kunnen door lichamelijke klachten geen draagdoek gebruiken en sommigen willen het gewoon niet: er zijn genoeg redenen om het níet te doen en dat mag ook.’ Ze vervolgt: ‘Het niet dragen van je baby zal je kind niet verpesten. En nee, het heeft ook geen invloed op de band die je met je baby hebt.’
Lees verder onder de advertentie
‘Steun’
Elizabeth geeft toe dat ze veel toleranter had kunnen zijn. ‘Ik had nieuwe moeders juist moeten steunen; ze het gevoel moeten geven dat ik begreep wat ze doormaakten. Niemand wil ongevraagd opvoedadvies, ze willen ongevraagde steun. Ik was die trut en ik kan met trots zeggen dat dat nu gelukkig niet meer zo is.’
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.