Beeld: Getty
Doodeng, als je je kind zomaar ineens kwijt bent. Het overkwam niet alleen Marloes, waar we eerder over schreven, maar ook jullie hebben het weleens meegemaakt. Dat bleek uit de gigantische hoeveelheid reacties op Facebook. Daarom: een greep uit de horrorverhalen en gouden tips die wij binnenkregen.
Karen: “O, ik heb even een deja-vu moment. Tijdens Black Friday verloor ik mijn 4-jarige dochter ook uit het oog. In een bomvolle Hema. Mijn eerste gedachte was: o, die zie ik zo weer. Niet dus! Ik kreeg het bloedheet en raakte bijna in paniek. Ook omdat er mensen kunnen zijn met andere bedoelingen. En er was een gracht voor het pand. Terwijl mijn moeder naar achteren ging, liep ik naar voren en weer terug. Na een aantal minuten zag ik een fluoriserende oranje jas voorbij flitsen. Hebbes! Ik was erg dankbaar voor die fluoriserende trend vorig jaar, haar jas viel meteen op! Ik heb mijn dochter flink in de kraag gepakt omdat ze niet wilde stoppen, en gelukkig is ze er erg van geschrokken. Ik heb haar nu geleerd om in de desbetreffende winkel te blijven als ze ons kwijt is, en dat ze dan gewoon keihard om mij moet schreeuwen. Ze heeft een flink hard en schel stemgeluid. Die hoor ik dus wel.”
Yvonne: “Herkenbaar! Zo stond ik in een bomvolle H&M op de Kalverstraat op een zaterdag. Ik keek even een andere kant op en ja hoor: weg peuter. Ik keek om me heen, zag de uitgang, zag de menigte in de Kalverstraat en kreeg het heet. Ik dacht: als die naar buiten is gegaan, vind ik haar nooit meer terug. Je wilt ook niet meteen gaan roepen, want je wilt ook niet meteen de stempel ‘slechte moeder’ krijgen. Ik vond haar na een paar minuten gelukkig terug onder een kledingrek, ze had zich verstopt. Ik heb er wel van geleerd, want mijn jongste gaat alleen maar mee aan de hand of in de draagzak.”
Joyce: “Zijn we op drukke plaatsen? Dan altijd aan de hand of in de buggy, als ik die bij me heb. Verder ben ik akelig streng bij weglopen. Na de eerste poging van mijn kind ben ik zo kwaad geworden dat hij het er nu nog over heeft. Als hij wegloopt, word ik heel boos en gaat hij thuis direct naar bed. ‘Ik geef hand mama, ik geef hand’, antwoord hij nu. Ja, dacht ik ook, jongen. Doe maar! En ik weet dat het ontzettend stom staat, maar als het nodig is, doe ik nog zo’n polsbandje om mijn hand ook. Ik wil altijd op elk moment weten waar mijn kinderen zijn.”
Petriesja: “Oh ja, echt heel erg! Heb het bij de middelste gehad in de dierentuin. En je bent zelf ineens ‘blind, want elk kind lijkt op dat van jou. Vreselijk! Wel fijn om te weten dat je dus al vrij ‘snel’ 112 mag bellen. Elke seconde voelt als een eeuwigheid op zo’n moment.”
Sylvia: “Het is mij een keer gebeurd in het Dolfinarium in Harderwijk. Pff, dat wil je echt niet meemaken. Mijn hart ging tekeer, ik kon niet meer helder nadenken en het zweet brak me aan alle kanten uit. Er was overal water en ik wist niet waar ik het moest zoeken. Gelukkig was er ook een meldpunt. Samen met verschillende mensen ging ik meteen zoeken. Toen werd hij gauw gevonden. O, wat ben ik bang geweest.”
Faina: “Ruim twee jaar geleden raakte ik mijn dochter kwijt in de dierentuin. Terwijl ik stond te wachten in de rij voor de wc, speelde ze naast mij met andere kinderen. Ik lette telkens op haar, maar toen ik toch even wegkeek, glipte ze weg om mij te zoeken. Ik voelde mijn hart door de grond zakken toen ik haar niet kon vinden. Ik bleef maar vragen aan andere ouders of ze haar gezien hadden. Hoorde ik haar even later huilen toen iemand met haar aan kwam lopen. Mijn tip: doe een jas, trui of shirt in een felle kleur aan bij je kind, zodat je hem of haar snel herkent in de drukte. Je kunt als ouder altijd denken: dat overkomt mij niet. Maar wie het hardst roept, zal het vroeg of laat vast gebeuren. Je hebt je kind niet altijd in de hand en je ogen zijn nou eenmaal niet 24/7 vastgeplakt aan je kinder(en).”
Pascalle: “Mocht het gebeuren op een zonnige dag, dan schijnt een kind de kant op te lopen met de zon in de rug. Die tip heb ik altijd onthouden!”
Meggy: “Wat betreft dat 112 bellen, geldt dat ook voor thuis? Mijn oudste was laatst weggelopen. 1,5 uur aan het zoeken geweest.”
Sharon: “Ik heb maar heel even gezocht en toen direct 112 gebeld. Het ging allemaal zo snel. Onze jongen was binnen 10 minuten gevonden. Altijd 112 bellen. Een spoorloos kind is een noodgeval en de politie trekt hier meteen voor uit.”
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
