Zwembadleed: ‘Ik kan niet wachten tot mijn haar nooit meer naar chloor ruikt’

Joan Makenbach

1 mei, 2019 - 19:31

Leestijd: 7 minuten

Mayah (31), vader van maroh (7): “Maroh ging als een trein door haar lessen, maar weigerde bij het afzwemmen door het gat te zwemmen. We gilden en moedigden haar aan, werden op het laatst zelfs boos, maar mevrouw verdomde het. Zaten we met de hele familie voor joker op de tribune. Want hoe ceremonieel het afzwemgebeuren ook is: niet door het gat gezwommen betekent geen diploma. Na vier extra lessen ging ze voor de tweede keer op. En zwom ze onder veel gejuich door dat vermaledijde gat.”
 

Extra uur kinderopvang

Janneke (44), moeder van Julius (13) en Otis (7): “Onze kinderen hebben allebei A, B en C, dus ik heb jaren in het zwembad doorgebracht. Ik zag de zwemlessen als een extra uur kinderopvang. Ik keek een minuut naar de les, klapte mijn laptop open, deed oordoppen in en ging lekker werken. Soms las ik een boek of de krant. De jongens zijn allebei goede zwemmers en hoefden nooit een badje over te doen – ik geloofde het allemaal wel. Ik zwaaide aan het begin van de les naar ze en ging aan de slag.”
 

‘Ik woon al acht jaar in het zwembad’

Angèla (44), moeder van Stef (15), Mara (11), Marly (8), Vince (7) en de tweeling Lars en Timo (4): “Ik woon al acht jaar in het zwembad. Kind nummer 1 kon niet onder water zwemmen, nummer 2 niet duiken, nummer 3 wilde niet op de rug, nummer 4 had het heel druk maar niet met zwemmen, en nu is de beurt aan nummer 5 en 6. Het is een soort theaterstuk.

Lars is van het kaliber liever lui dan moe en zwemt stiekem halve banen in plaats van hele. Timo zit onder water of ik zie hem ergens dromerig in een hoekje drijven. Sta ik weer als een malle te roepen dat hij terug naar de groep moet. Het gaat altijd hetzelfde: maanden vrees ik dat ze het nooit gaan halen en dan staan ze ineens met het diploma in de hand. Bij ons gaan we alleen voor A en B. Ik kan niet wachten tot mijn haar nooit meer naar chloor ruikt.”
 

Als een hark door het water

Mariëlle (36), moeder van Max (9): “Aan de lieve zwemjuf lag het niet. Ook niet aan de privélessen die ik twee jaar ophoestte om Max aan zijn zwemdiploma te helpen. Mijn kind heeft gewoon geen aanleg voor kikkervoeten, vissenstaarten en drijven als een zeester. Hij gaat als een hark door het water.

Na achthonderd uur en bijna zeventienhonderd euro mocht Max eindelijk opgaan voor A. De badjuf sprak de gevleugelde woorden: ‘Het zal nooit een Pieter van den Hoogenband worden, maar hij verzuipt in ieder geval niet. Speciaal voor Max werd een afzwem-privéuurtje gecreëerd. We trommelden de hele familie op en Max zwom zijn ererondjes. Hij lag diep en schuin in het water, het zag er niet uit. Maar hij dook en haalde keurig het gat onder water. Eindelijk had hij het papiertje. Ik jankte van opluchting. Zeven lessen later zwom hij af voor zijn B. Gewoon in een groep. Hij had blijkbaar het licht gezien.”
 

Lees ook
COLUMN ANKE: ‘Zwemles is de hel’ >
 

Alleen voor vaders

Sanne (33), moeder van Jip (6): “Noem het burgerlijke ongehoorzaamheid. Op de mannenkleedkamerdeur hangt duidelijk zichtbaar een bordje: alleen voor vaders. Zoon Jip weigert echter zich in de meisjeskamer om te kleden en daarom sneak ik bij de heren naar binnen en hijs mijn kind zijn in zijn zwembroek. Soms worden we vriendelijk toegeknikt door vaders, soms worden we gemaand naar de dames te vertrekken, soms moeten we halverwege Jips sokken vertrekken want ‘regels zijn regels’.
 

‘Het reptielenhuis’

Jill (39), moeder van Romy (7) en Isolde (9): “Wat ben ik blij dat de meiden hun A en B hebben en ik niet meer elke twee weken in het reptielenhuis hoef door te brengen – zo noem ik het buurtzwembad. Het is er benauwd en heet, je zou er bewusteloos van raken. Diploma C heb ik dan ook geskipt, ik heb het niet eens overlegd met de kinderen. Ik zat steeds bloter op de tribune. Ook al was het midden winter: jas uit, vest uit, op het laatst zat ik in een dun hemdje. Alle ogen van de vaders waren op me gericht. Dat dan weer wel.”
 

Wekelijks tranendal

Renske (33) moeder van Bram (5), Mats (3) en Lois (0): “De halve kleuterklas zat al op zwemles. Toen Bram vijf werd, wilde hij natuurlijk ook. We gingen op voor een kennismakingsles, in zijn tas een gloednieuwe zwembroek. Bram voelde zich groot en stoer. We kwamen aan bij het zwembad. Bij de entreedeur stond een schreeuwende en kermende kleuter. Zijn moeder sjorde hem wanhopig naar binnen. Bram begon een beetje angstig te kijken. In de kleedkamer snikte een meisje. Bram kreeg ook een bibberlip. Toen er nog een kind huilend en schreeuwend binnenkwam, wilde mijn zoon niet meer. Ik moest een brullende Bram het zwembad in krijgen. Sindsdien is zwemles een wekelijks tranendal.”
 

‘Niemand die ooit om een diploma vraagt’

Katja (44), moeder van Jonas (10): “Mijn kind deed niks goed in de ogen van het badpersoneel. Hij maakte geen enkele vordering en de meesters en juffies zeiden geen woord tegen ons. Na twaalf keer was ik er klaar mee. Die zomer oefenden mijn man en ik met Jonas de schoolslag in ons gehuurde vakantiehuis met zwembad. Na een paar dagen zwom hij zonder bandjes onder water naar de kant. Toen mijn man en ik gingen scheiden, ging ik elke zondag met Jonas zwemmen. Zijn vader woont in Los Angeles en heeft een zwembad in de tuin waarin hij lekker kon oefenen. Technisch zwemt hij niet zoals het hoort, maar hij voelt zich als een vis in het water. Papa en hij gaan zelfs elk jaar scubaduiken in zee. Zonder diploma mag je niet in het diepe, maar niemand heeft er ooit naar gevraagd.”
 

Jeugdtrauma

Anouk (33), moeder van Levi (5) en Liam (2,5): “Levi klampt zich als een koalabeertje aan me vast als we het water in gaan. Met zijn armen om mijn nek herleef ik mijn eigen jeugdtrauma. Ik had een enorme waterangst en durfde na een jaar zwemles nog niet in het water te springen. Mijn moeder beloofde me de dag voor het afzwemmen een barbiehuis als ik zou springen. Op de grote dag durfde ik het niet en werd ik er met de haak ingegooid. Ik raakte in dolle paniek, de badmeester moest me uit het water vissen. Ik heb vier jaar zwemles gehad en niet één diploma.

Met Levi herhaalt de geschiedenis zich. Ik heb hem drie weken geleden ingeschreven. De wachttijd is een halfjaar, ik hoop hem voor die tijd watervrij te maken. Geen idee hoe – als ik hem in het water niet stevig vasthoud, gaat hij gillen. Zijn kleine broer Liam is heel anders. Ik herhaal honderdduizend keer het mantra: niet in de sloot, dan ga je dood. Hij zegt het me keurig na, maar springt zo het water in – of wij er staan of niet. Dat jongetje moet op zwemles als hij vier is, voor zijn eigen bestwil.”
 

Peperdure privélessen

Wilma (42), moeder van Lisa (9) en Floor (7): “Babyzwemmen, guppysparteluurtjes en kleuterbadjes – ik wilde Floor als baby al
watervrij krijgen. Haar grote zus Lisa had eindeloos gedaan over haar ABC, dat zou me niet nog een keer overkomen. Het hielp geen
zier. Ondanks een stoot peperdure privélessen en een snelcursus in de meivakantie, deed Floor exact even lang over ABC als haar zus.”
 

Oorlog bij het snoepapparaat

Bart (40), vader van Jessie (5) en Nout (3): “Dat ik voor Jessies zwemles alleen terechtkon op vrijdagmiddag vijf uur, is niet handig. Dan moet ik mijn jongste zoon meenemen en die heeft tegen het einde van de middag een slecht humeur van de honger. En nou wil het lot dat er recht tegenover de kleedkamer zo’n snoep- en chipsapparaat staat. Dat betekent oorlog. Nout weigert de komkommer of soepstengel die ik heb meegenomen. Hij wil chips en Nibb-it en trekdrop. Hij wint altijd. Deze papa heeft geen ruggengraat.”
 

Dit artikel staat in Kek Mama 04-2019.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >