Een kind zet je hele relatie op zijn kop. Toen baby Max een pittige peuter werd, sloegen Femke en haar man elkaar nog net niet de kop in.
Max werd één jaar en dat vierden we groots. Voor een baby stelt zo’n verjaardag niets voor, voor de ouders des te meer. Eén jaar ouderschap. We hadden het heftigste overleefd, zo zeiden de boekjes en wijze tantes. Want och, die babytijd is pittig. De gebroken nachten, het huilen, de borstvoeding. Het zou nu alleen maar leuker worden.
Niet lang daarna sloeg mijn kind me voor het eerst met een speelgoedvrachtwagen op mijn hoofd. Ik dacht destijds dat het te maken had met zijn motorische ontwikkeling die nog niet voltooid was. Het kwam echter steeds vaker voor. Hij sloeg, beet, trapte en krabde: mama, papa en ook de kinderen op de crèche. En hij ging languit liggen zodra hij zijn zin niet kreeg. Overal. In de Albert Heijn, maar ook midden op straat. De peuterpuberteit, zo noemden buitenstaanders het gedrag van Max, maar Man en mij viel op dat ons kind toch net iets wilskrachtiger en agressiever was dan de rest. En dan zeg ik het nog netjes.
Het moment was duidelijk aangebroken dat het echte opvoeden moest beginnen en dat ging niet zonder slag of stoot. Man en ik bleken er nogal verschillend in te staan. Hij was meer van de vrije opvoeding en ik van de strenge. Tenminste, dat dachten we, omdat we zelf zo opgevoed waren. Langzamerhand kwamen we erachter dat we eigenlijk niet goed wisten waar we voor stonden, maar we beseften ook dat we met een kind dat grenzen opzoekt niet te lang konden twijfelen. Dus we luisterden naar onze eerste impulsen en leverden constant kritiek op elkaar. Max kon Man in zijn gezicht slaan, zijn bordje avondeten op de vloer keilen en keihard gaan gillen en dan reageerde Man met: “Nou, schatje, dan mag je niet doen hoor.” Totaal belachelijk vond ik en ik riep dan furieus: “JE DOET HET HELEMAAL VERKEERD!”, waarop Man wegbeende en zei: “Weet je wat? Zak er maar in.” Het volgende moment, waarop ik het weleens eventjes zou gaan fixen, dreef onze peuter mij zo tot waanzin dat ik keihard tegen hem begon te schelden, waarna Man ineens weer naast me stond om mij de les te lezen: “Schreeuwen is niet de oplossing.” Ik kon hem dan wel slaan.
Als Max een uur later in diepe slaap was, wisten Man en ik niet hoe snel we op onze laptops konden gaan netflixen. Na een dag werken en de strijd met een peuter hadden we gewoonweg de puf niet om ’s avonds bij een glaasje wijn te praten over de dingen waarover we het vroeger hadden. Boeken, films, de ellende op de wereld… Wanneer waren we voor het laatst in de bios geweest? Wanneer hadden we voor het laatst een boek gelezen? En hoe deden mensen dat eigenlijk die niet een, maar twee, drie kinderen hadden?
Het hele verhaal staat in Kek Mama 12.
Tijdelijke aanbieding: Neem nu een abonnement op Kek Mama en krijg een gratis tas naar keuze >
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!