Beeld: Shutterstock
Dat ze zwanger werd na die ene, dronken avond met een getrouwde man, daar zat Mela totaal niet op te wachten. Zelfs niet met haar vurige kinderwens.
Mela (28) is single moeder van een zoon (3).
“Hij was gebonden, dat wist ik ook wel toen het tijdens een derde helft op de voetbalclub waar ik speel, wel heel gezellig werd met Shareef. Hij trainde de jeugdmeiden, ik speelde in een vrouwenteam. Hij was tien jaar ouder dan ik, maar dat nam niet weg dat ik hem ongelooflijk aantrekkelijk vond. Iedereen die door hem getraind werd, adoreerde hem. Niet gek dat hij al jaren gelukkig getrouwd was, en twee bloedjes van dochters had.
Als jong meisje wist ik al dat ik moeder wilde worden, en graag voor mijn vijfentwintigste. Mijn moeder en tantes kregen ook op jonge leeftijd al kinderen. Het had me een gezellige, drukke en speelse jeugd opgeleverd, dat wilde ik ook voor mijn kinderen.
Mijn eerste en enige serieuze relatie liep stuk toen ik drieëntwintig was, de vervulling van mijn wens om snel moeder te worden zag ik er dus niet meer van komen. En toen raakte ik, boven de zoveelste bacardi-cola, aan de praat met Shareef.
“Ik vertelde over mijn kinderwens, hij over zijn huwelijksproblemen”
We kenden elkaar al jaren via het voetbal, maar onze gesprekken waren altijd oppervlakkig geweest. Nu legde ik zomaar mijn kinderwens op tafel. Shareef vertelde op zijn beurt eerlijk over het zware weer waarin zijn huwelijk verkeerde. Hij wilde graag een derde kind, zijn vrouw was er wel klaar mee.
Ik weet niet waardoor het kwam dat ik me zo durfde te openen, maar opeens zat ik met tranen in mijn ogen. Natuurlijk zou het goedkomen met mijn kinderwens, ik was pas vierentwintig. Maar in mijn dromen had ik mezelf op deze leeftijd met het ‘complete plaatje’ voorgesteld.
Het eerste koophuis, getrouwd en als het me maar even gegeven was, met een baby op mijn arm. Niet single in een huurflat, met een daverende kinderwens en geen uitzicht op een relatie. ‘Ik wil je wel helpen’, zei Shareef opeens. Doe normaal, dacht ik. Hij wás al vader en een huwelijk kapotmaken, was wel het laatste wat ik wilde. ‘Denk er maar rustig over na’ hield hij vol. ‘Ik zal geen papa worden, zie me als een donor, maar ik vind het wel fijn als ik mijn kind een aantal keer per jaar zou kunnen zien. Dan zien we na een paar jaar wel wat we hem of haar over mij vertellen.’
Ik was in shock. Meende hij dit serieus? Dan zouden we het op z’n minst met zijn vrouw erbij moeten bespreken. Een contract in wat voor vorm dan ook moeten opstellen. En wilde ik dat eigenlijk wel, bewust alleenstaand moeder worden van een vader die ik eigenlijk meer dan gewoon leuk vond? Het leek me allesbehalve verstandig.
De glazen baco bleven komen, en voor ik het wist zat ik op een verlaten parkeerplaats bij Shareef in de auto. Beiden niet meer in staat te rijden, óf helder na te denken. De eerste kus maakte ons weerloos, de vrijpartij die volgde was alles wat niet bij me paste. Stiekem, verboden, ordinair. En ongelooflijk lekker.
“Zwanger worden was het laatste wat ik wilde”
Op de fiets naar huis leek het of het allemaal een droom was geweest. Tot ik nog geen vier weken later een positieve zwangerschapstest in mijn hand hield. Hoewel Shareef het zelf had aangeboden, was zwanger raken het laatste wat ik wilde van die ene, dronken avond. Ik wilde niet dat hij dacht dat ik hem erin had geluisd, of dat het zijn huwelijk zou ruïneren.
Ik beloofde hem nooit aanspraak ergens op te maken, mits ik als mijn zoon oud genoeg zou zijn, wel eerlijk zou mogen vertellen wie zijn vader was. ‘Dat is de verantwoordelijkheid die ik hoor te nemen voor mijn actie’, stemde Shareef toe.
Bij de verloskundige en aan mijn omgeving heb ik verteld dat Kavi is verwerkt tijdens een onenightstand met een man van wie ik geen gegevens heb. Alleen mijn zussen weten hoe het zit. Dat vind ik fijn in het geval mij ooit iets overkomt, zo weet ik zeker dat Kavi ooit de waarheid zal weten. Voetballen doe ik niet meer. Shareef heeft zijn zoon alleen gezien op foto’s. Die app ik hem, eens in de zoveel maanden.
Soms lig ik wakker van het schuldgevoel naar zijn dochters, die niet weten dat ze een broertje hebben. En naar Shareefs vrouw, die van dit alles ook niets weet. Toch vind ik dat niet mijn verantwoordelijkheid; ik hou me wel bezig met mijn eigen kind. Dat in de toekomst hopelijk nog een broertje of zusje zal krijgen.”
Dit artikel staat in de Kek Mama Liefdesspecial 2022.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
