Beeld: Marc Deurloo
Hoeraaa! Slingers, ballonnen, taart, champagne uit de navel van mijn minnaar: het is de Dag van de Scheiding vandaag! En ik kan oprecht zeggen dat scheiden het beste is wat ik ooit gedaan heb. Oké, op kinderen krijgen na, en een boek schrijven, en trouwen. Want dat was ook allemaal heel erg leuk en belangrijk, maar ik wil maar zeggen: vlak scheiden niet uit.
Bijna vijftien jaar waren we samen, waarvan bijna zeven getrouwd. Zeker tien van die vijftien jaar halen de top 13 beste jaren van mijn leven. (De overige drie zijn de laatste drie, de jaren na mijn scheiding.)
“Doe niet zo raar, je hebt kinderen!” zei mijn moeder toen ik vertelde dat we gingen scheiden.
“Huh? Maar jullie hebben toch bijna nooit ruzie?” zei een kennis toen hij het nieuws hoorde.
“Wat heb ik toch verkeerd gedaan dat mijn kind dit doet?” vroeg mijn schoonmoeder zich hardop af.
Onze scheiding was, kort gezegd, geen heel populaire beslissing. En dat is begrijpelijk. Hij sloeg mij niet en ik hem niet. Er had wel eens iemand een affaire (ik) of er deed wel eens iemand passief-agressief over niet opgeruimde rommel (hij) en er werkte wel eens iemand veel te veel (alweer ik), maar we schreeuwden niet tegen elkaar, we vochten niet en we gaven elkaar elke avond voor het slapen gaan een kus.
Heel heftige dingen waren er dus niet. Maar zoiets gaat twee kanten op. Want er was ook geen vrijen meer, geen allesverterende liefde, geen keihard lachen om grapjes die alleen wij tweeën maar begrijpen. Wat er nog was, was twee volwassenen die een huis delen met hun kinderen en elkaar eigenlijk steeds meer in de weg gingen lopen. En dat begon me meer en meer tegen te staan. Ik wil geen leven waarin de dingen op zijn best middelmatig zijn. Waarin liefhebben plaats heeft gemaakt voor tolereren. Voor mij niet, voor hem niet, maar ook voor onze kinderen niet.
Ik wil dat ze opgroeien in een gezin waar het barst van de liefde. Waar ze zien dat de mensen bij wie ze wonen gelukkig zijn en vrij in wie ze zijn en wat ze doen. En dat is wat ze nu hebben. Een moeder die dolgelukkig alleen woont en een vader die gaat trouwen met de nieuwe liefde van zijn leven. Die op haar beurt ook nog eens hartstikke veel van hen houdt.
Een van mijn favoriete dichters, Ingmar Heytze schreef een prachtig gedicht over uit elkaar gaan in zijn bundel ‘Het ging over rozen’:
“Nu het zwijgen is begonnen
valt de waarheid pas te horen
niet dat we elkaar verloren, lief
maar dat we bijna wonnen.”
En voor veel mensen met pijnlijke, lange, ellendige relaties en scheidingen is dat heel waar. Maar speciaal voor mijn ex wil ik de laatste twee zinnen een klein beetje herschrijven:
“Niet dat we verloren lief,
maar dat we beide wonnen.”
Dan ga ik nu champagne drinken en proosten op gelukkige kinderen, nieuwe liefdes en de beste ex ter wereld.
Anke Laterveer (36), is schrijver, web woman van Kek Mama en moeder van een zoon van 7 en een dochter van 6. Elke week schrijft zij hier voor jullie iets over haar eigen leven.
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin en (bonus)moeder van Norah (7) en Jackie (2). In juli komt daar een kleintje bij.