Ook als je hem voor geen goud terug wilt, is het even slikken als je ex aan komt zetten met een dunne, mooie, piepjonge vrouw. Vraag maar aan Anke. “En ze is ook nog eens heel erg lief voor mijn kinderen.”
“Nu we uit elkaar zijn, zou je eens moeten gaan daten. Dat is leuk hoor. Het helpt je door de dagen heen dat je zonder kinderen zit.” Ik hoor het mezelf nog zeggen. Ex en ik stonden naast elkaar in de keuken van het huis dat we nog een week zouden delen voor ik ging verhuizen. Ik gaf hem nog een tip voor een leuke datingsite. Ik was zelf volop aan het daten en ik vond het geweldig. Bovendien wilde ik niets liever dan dat ook hij gelukkig zou worden. Maar, laten we wel wezen, niet te gelukkig natuurlijk. Gewoon, een beetje afgeleid van al het gedoe en verdriet van onze scheiding, ook al waren we als vrienden uit elkaar gegaan. Wat ik niet bedoelde: zoek een vriendin die mooier, jonger, langer en dunner is dan ik en ga daarmee samenwonen omdat ze je ware liefde is. Dat bedoelde ik NIET. En dat is precies wat er WEL gebeurde.
Een paar maanden later staan ex, zijn vriendin en ik tegenover elkaar in de woonkamer die niet eens zo lang geleden nog van ons samen was, maar nu alleen van hem. Hij ziet er anders uit, jonger. Zij ziet er ook jonger uit, maar dat komt omdat ze dat is. Ze is lang en mooi. Ze heeft heel kort haar en een prachtig gezicht. En ze is dun, niet te dun, maar van dat precies goede dun. Ze draagt nauwelijks make-up en heeft een gezicht waar dat heel goed bij kan. Kortom: de nieuwe vriendin van mijn ex-man is het tegenovergestelde van mij. Ik geef een hand en stel me voor. Zij geeft een handje terug en zegt met een hoog stemmetje: “Hello, I’m Lisa.” In het Engels. Want ze is niet alleen jong en mooi, ze is ook Duits, waardoor elk weekend dat ze samen doorbrengen vast zal voelen als een soort vakantie. Zo kan ik het ook, denk ik jaloers.
Lisa wordt een terugkerend onderwerp voor mijn kinderen. “Nu hebben we een nieuwe mama”, zegt mijn dochter. Ik voel een steek in mijn buik en zeg: “Nou, je hebt natuurlijk maar één mama en dat ben ik. Lisa is de vriendin van papa.” Met moeite pers ik er nog achteraan: “Maar het is wel heel leuk dat ze er is.” En of ze er is. Steeds vaker ook. Op een dag bel ik met mijn ex om iets te overleggen en hoor ik op de achtergrond gegiechel van mijn dochter en een ander meisje. “Heeft Lola een vriendinnetje meegenomen?”, vraag ik mijn ex. “Nee, dat is de mijne”, zegt hij. Ai.
Tegen de buitenwereld doe ik alsof ik het prima vind dat Lisa er is. Tegen vriendinnen zeg ik dat ze een kindvrouwtje is en dat ik niet snap wat hij met haar moet. Als ik vraag hoe oud ze is, antwoordt mijn ex met een twijfel in zijn stem: “Negenentwintig?” In gedachten trek ik daar nog eens vijf jaar vanaf. Ik ben dus ingeruild voor een jonger exemplaar en hij durft niet eens te zeggen hoe oud ze is. Hoe cliché. Mijn vriendinnen zijn het roerend met me eens. Wat moet hij met zo iemand, terwijl ik zo leuk ben. Dat ik zelf degene ben die is weggegaan en ook helemaal niet meer terug zou willen, vergeten we voor het gemak.
Dit verhaal staat in Kek Mama 07-2016.
Iedere ouder kent het: je wilt een goede indruk maken, maar soms heb je gewoonweg geen tijd of energie om alles zelf te doen. Dus ga je voor een slimme oplossing die toch niet zo slim blijkt.
Je hebt het vast weleens meegemaakt. Je 5-jarige wil nú die auto in de speelgoedwinkel, je zegt nee, en binnen drie seconden lig je in de vuurlinie van een Oscar-waardige driftbui. Hoe komt het dat sommige kinderen lijken te denken dat de wereld om hun draait? En belangrijker: wat doe je eraan zonder zelf een […]
Iedere ouder weet: kinderen zijn niet altijd even voorzichtig. Een nieuwe broek? Binnen een week een gat op de knie. Die net gekochte schoenen? Direct door de modder. En op het schoolplein zijn schermutselingen eerder regel dan uitzondering. Maar wat als een kleine ruzie in de zandbak plots uitmondt in een financieel drama?
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.