Hedwig (38), moeder van een zoon (8) en dochter (5), voelt zich verstrikt in haar huwelijk, maar wil niet scheiden van man Hans (45).
“Wij zijn de mensen die alles voor elkaar hebben. Het succesvolle stel, met dito kinderen. Allebei een goede baan, een dik salaris en kinderen die – tot dusver – probleemloos door hun schooltijd rollen. We wonen in een groot huis, hebben mooie auto’s en een vakantiewoning op Sardinië. We zijn gezond, hebben leuke vrienden. Het perfecte leven, dus. Maar zo voelt het niet voor mij.
Hans en ik kwamen elkaar betrekkelijk laat tegen. Tenminste, hij was 36 en eigenaar van een bloeiend bedrijf. Had de wereld bereisd, boeken gelezen en zijn wilde haren eruit gefeest. Alleen de vacature ‘partner’ stond nog open. Voor het traditionele gezin waarin hij opgroeide, enig punt van zorg. Want het is leuk, zo’n felbegeerde vrijgezel als zoon; op de golfclub bekt het toch minder lekker.
Maar toen wandelde ik zijn leven binnen. Op een bruiloft, nota bene. Ik was de enige single in mijn vriendenkring en eentje van de twaalf ambachten, dertien ongelukken. Hans loodste me door mijn studie – ik was al 28 – en hielp me via zijn netwerk aan mijn eerste baan. Mijn leven was in één klap ingevuld.
Binnen een jaar was ik zwanger en met een dikke buik verkondigde ik een welgemeende ‘ja’ tegen de trouwambtenaar. We kochten een huis en toen onze dochter drie jaar later geboren werd, een villa in een dorp verderop. Ik werd de actieve schoolmoeder, de begripvolle partner, de hardwerkende – weliswaar parttime – carrièrevrouw. Mijn nagels altijd gedaan, mijn haar altijd op orde, en de kinderen onberispelijk gekleed. Elke drie weken hosten we wel een diner of feestje – uiteraard inclusief royale catering.
Onze ouders kunnen vredig sterven, want Hans en Hedwig, nou, die redden het wel. Waar onze vrienden één voor één gaan scheiden, huilen ze bij ons uit met de wanhoopskreet: ‘Had iedereen maar zo’n huwelijk als jullie’, en ‘Het geluk straalt er vanaf’. Ik spreek dan ook louter vol lof over Hans, zelfs tegen mijn beste vriendinnen, en hij over mij. ‘Hanzie’, noem ik hem gekscherend. Waarop hij mij ‘Greta’ noemt – zelfs onze humor lijkt te kloppen.
Feit is dat Hans en ik al jaren niet meer vrijen. Ik lig elke avond twee uur eerder in bed om de doodse stilte tussen ons maar uit de weg te gaan. Hans vindt mij passend op de ‘vacature’ als vrouw, maar maatjes zijn we al lang niet meer. Ik regel alles voor de kinderen, hij gaat op vakantie en uitjes met zijn eigen vrienden. We runnen een bedrijf, binnen die villa in onze nieuwbouwwijk – en ik ga eraan onderdoor.
Ik weet niet hoe ik mijn gevoel aan Hans kan duidelijk maken. Zijn ouders hadden een liefdeloos, kil huwelijk, maar waarin hij als kind niks tekort kwam, vindt hij zelf. Ik kom uit een gezin vol warmte en aandacht en goede gesprekken. Ik weet hoe het anders kan. Soms denk ik weleens dat we therapie moeten overwegen, maar als ik eerlijk ben, geloof ik niet dat Hans ooit de warmte en gevoelsmatige diepgang kan bieden die ik zoek.
Onze ouders zouden erin blijven, als het zou mislukken tussen ons, en zij zijn niet de enigen. Wij zijn het baken voor onze complete sociale wereld. Het stel bij wie ware liefde wél oneindig is. Want dat is wat men ziet, op feestjes, met zoveel afleiding dat Hans en ik geen woord met elkaar hoeven wisselen – op af en toe een kus na. We zitten simpelweg verstrikt: iedereen verwacht dat wij gelukkig zijn.
Ik zou alles wat we hebben opgebouwd om zeep helpen, door uit ons huwelijk te stappen. Dat geldt natuurlijk voor iedereen die gaat scheiden, maar bij ons is de druk zo groot. En hoe blijf ik de actieve, vrolijke moeder waar altijd alles kan, als ik in mijn eentje twee kinderen, een baan, vriendenkring en huishouden hoog moet houden?
Voorlopig kies ik voor het gemak van blijven. Scheiden is ook niet ideaal, dat zie ik bij vriendinnen. Dus kies voor de niet-ideale situatie binnen een verder comfortabel leven, waar in elk geval mijn sociale kring dezelfde blijft. Daar haal ik nu mijn intieme relaties uit; wie weet hoe Hans in de toekomst opeens het emotionele licht nog ziet.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Zodra je als moeder denkt dat je alles onder controle hebt, gaat het mis. Het overkwam ook de 32-jarige Fien. Ze maakte een gigantische smakkerd met de fiets, haar peuter én haar baby. Maar dat was volgens haar nog niet eens het ergste, want wat er daarna gebeurde zorgde voor nóg meer frustratie.
Sommige kinderen zijn zó aan hun moeder gehecht dat je bijna zou denken dat er een onzichtbaar touwtje tussen hen in zit. Heb jij zo’n moederskindje? Astrologen beweren dat dit te maken kan hebben met het sterrenbeeld van je kind.
Kleine financiële misverstanden kunnen onverwacht grote gevolgen hebben voor persoonlijke relaties. Zo betekende een Tikkie van 7,50 euro het einde van een vriendschap voor Elanor.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Je zou denken dat de royals alles in huis hebben wat hun hartje begeert én nog een beetje meer. Maar wanneer Koningin Máxima terugblikt op haar tijd als kersverse moeder, doet ze een bijzondere onthulling.
Rachel Siwaletti, op Instagram beter bekend als interieur-influencer De Huismuts, deelt verdrietig nieuws: er zit niks anders op dan haar huis te verkopen. “Het is de plek waar we nog zoveel dromen hadden.”