Beeld: Getty Images
Michelle (40, Chinese naam Xiaowen), geboren in Shanghai, is 13 jaar samen met de Nederlandse Hugo (44). Samen hebben ze twee zoons, Olivier (7) en Felix (5).
“Een bruiloft in China houdt in dat je de hele dag omringd wordt door driehonderd onbekenden; de baas van je vader, vrienden van vrienden, mensen die je ouders móeten uitnodigen, omdat het ‘zo hoort’. Het leek me niks. Ik ben te praktisch voor het huwelijk: zoveel gedoe voor een papiertje. Dezelfde praktische inslag vond ik terug bij mijn collega Hugo, die ik in 2007 ontmoette bij het Amsterdams Trustkantoor.
Een paar jaar eerder was ik vanuit Shanghai naar Groningen verhuisd, om rechten en later economie te studeren. Best ver van huis, maar dat vond ik geen probleem. Als dertienjarige ging ik naar een kostschool en zag ik mijn ouders maar eens per week. Zonder hun strakke leefregels kon ik mijn eigen identiteit ontwikkelen. De afstand was juist goed voor onze relatie. In Nederland vond ik de individuele vrijheid die ik zocht; ik ontmoette veel mensen met verschillende achtergronden en gebruiken.
De eerste keer dat ik een vrouw met een grote weekendtas zag sjouwen terwijl haar man er fluitend naast liep, moest ik lachen. Dat zou in China niet kunnen, daar draagt een man zelfs de handtas van zijn vrouw. Ik hield van de Hollandse nuchterheid en onafhankelijkheid; vandaar ook de klik tussen Hugo en mij. Waar in China alle taken voor mannen en vrouwen strak verdeeld zijn, doen Hugo en ik alles fifty-fifty en hebben we elk onze eigen expertises: Hugo stort zich bijvoorbeeld op de aankoop van een auto en ik plan de vakanties. Maar uiteindelijk beslissen we sámen, om niet achteraf te horen dat een bestemming stom was, of een auto lelijk. We zijn allebei verantwoordelijk.
In de Chinese cultuur leggen ouders hun kinderen onbedoeld veel druk op. Bijvoorbeeld door hun alle kansen te bieden die ze zij zelf als kind nooit hadden. Verschillende sporten, muziekles, kunst, dans: wat kan jouw kind allemaal al? Daarnaast doen ze alles voor hun kinderen, vaak met de gedachte dat zoon of dochter dat later ‘terugbetaalt’ in de vorm van geld of zorg. Dat wil ik niet: Olivier en Felix moeten doen wat ze willen en zodra ze achttien zijn laat ik ze vrij – ze hoeven niet voor ons te zorgen. Ik creëer dezelfde afstand die voor mij zo belangrijk was. Juist omdat de Chinese cultuur zo overbeschermend is, kijk ik met plezier hoe Hugo de jongens lekker laat timmeren. Doe het zelf maar! Met als ‘keerzijde’ dat hij ze ook niet snel verwent. Hugo zal niet snel zomaar een cadeau voor ze kopen, zoals ik – toch die Hollandse zuinigheid misschien.
Lees ook
‘Mijn ex leerde mij, controlfreak, mijn hart te volgen’ >
Ook geef ik meer aandacht aan een beweging als Black Lives Matter. Logisch, want Hugo heeft geen enkele ervaring met discriminatie. Zelf krijg ik op straat weleens opmerkingen vanwege mijn Aziatische uiterlijk, zeker in het begin met corona, en ik realiseer me dat het de kinderen ooit ook kan gebeuren. Daarom vind ik het belangrijk dat ze hun roots kennen. Thuis spreken we Nederlands, maar sinds kort volgt onze oudste online Chinese les. Als ze inzien dat ze Nederlands én Chinees zijn en hun cultuur kennen, dan staan ze sterker in hun schoenen – mochten ze ooit met discriminatie te maken krijgen.
Qua eten kennen ze de Chinese cultuur goed. We eten elke dag rijst, behalve als Hugo mijn lievelingseten maakt: boerenkool. Toen ik Hugo ontmoette, hield hij niet van garnalen, vis of bloemkool. Dat begreep ik wel, gezien de saaie Nederlandse manier van koken. Maar met een beetje saus in de wok houdt hij er wel van.
Wat eten betreft ben ik wel streng. Ik had vroeger het geluk op te groeien in de stad waar we het beter hadden dan de mensen op het platteland. Ik wil dat Olivier en Felix waarderen wat ze hebben en dus hun bord leegeten tot en met de laatste rijstkorrel, uit respect voor het harde werk van rijstboeren. Hugo is daarin relaxter. Geen honger? Dan niet.
Toen Olivier bij 33 weken zwangerschap geboren dreigde te worden, was Hugo echt ongerust. Als moeder, diegene die het kind droeg, had ik meer vertrouwen: ik voelde dat het goed kwam. Nu de kinderen groter zijn, ben ik wat strenger en is Hugo degene die kalm blijft en vertrouwen heeft. Hij pakt honderd procent meer de vaderrol dan een Chinese man zou doen. Hugo en ik werken echt sámen. Op z’n Hollands. Lekker praktisch.”
Dit artikel staat in Kek Mama 07-2021.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
