Beeld: Shutterstock
Ach ja, die goeie ouwe tijd. Toen we elkaar wellustig besprongen en om niks konden lachen. En nu is het jaren later en zijn we elkaar ongemerkt uit het oog verloren. “Hij kijkt sport, ik Netflix.”
Eveline (41): “Was Hugo maar een lul. Hadden we maar knallende bonje gehad met slaande deuren, scheldpartijen, gebroken servies. Dat had het makkelijker te verteren gemaakt dat we het niet hebben gered. Maar Hugo en ik hadden geen ruzie, nooit. Nu weet ik: omdat we daar niet eens meer de puf voor hadden. We gaven niet genoeg om elkaar om daar überhaupt energie in te steken.
We leefden compleet langs elkaar heen. Hij ging naar voetbal, ik liep bijna elke avond hard. Hij keek beneden Discovery Channel, ik in bed Netflix. Mijn problemen, kleine zorgen, ergernissen op het werk, maar ook de leuke, grappige dingen deelde ik met mijn vriendinnen. In de laatste twee jaar van onze relatie hebben Hugo en ik welgeteld twee keer seks gehad. En toen ik er eenmaal achter kwam dat we niets meer met elkaar deelden – de eyeopener kwam toen ik was vergeten hem te vertellen dat ik op een andere baan had gesolliciteerd, zo ver stond Hugo al van mij af – was het te laat om die breuk te lijmen.
We hebben nog wel pogingen gedaan hoor: een weekendje weg, lekkere etentjes, een filmavond. We hadden allebei de beste bedoelingen, we wilden ons gezin niet tussen onze vingers zien wegglippen. Maar die dates voelde vooral ontzettend ongemakkelijk. Er vielen steeds stiltes, en dan niet van het fijne, vertrouwde soort. Het was alsof we elkaar amper kenden. Wat bizar is, want we waren bijna tien jaar samen.
Ooit vond ik Hugo de meest sexy man ter wereld met z’n bruine krullen en brede grijns. Lag ik in een deuk om zijn Hans Teeuwen-imitaties. Legde hij lieve briefjes op de keukentafel als hij in alle vroegte naar z’n werk ging. Het leek allemaal een eeuwigheid geleden, uit een ander leven.
Lees ook
Scheiden of blijven? 5 Overdenkingen >
Nog steeds kan ik niet precies de vinger op de zere plek leggen. Uit elkaar gegroeid, dat klinkt zo cliché. Toch is dat precies wat er ongemerkt gebeurd is. Misschien begon het met elkaar geen gedag meer zoenen bij thuiskomst. Bij nooit meer écht vragen hoe het met de ander ging. Of heeft het drukke gezinsleven met drie dochters ons genekt. Al die wasjes, hockeytrainingen, kinderruzies, broodtrommels. Ik weet het niet.
Vorig jaar zijn we uit elkaar gegaan. Dat ging ook keurig, uiteraard. Bij ons geen ruzie over een bank, tv of boxspring. Hugo en ik praten nu meer dan toen we nog samen waren. We overleggen over schooluitjes, feestdagen en dat soort co-ouderschapkwesties. Het gevoel van falen blijft. We hadden hier alerter op moeten zijn, denk ik weleens. Meer in elkaar moeten investeren. Maar het loopt zoals het loopt. Nog zo’n cliché.”
Dit artikel is deel van een interviewserie en heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer relatieverhalen? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
