Beeld: Canva
Daniëlle (39) had er gewoon geen zin meer in. Het leven met Stille Willem hing haar de keel uit.
“Mijn man stond niet bepaald te springen om me terug te nemen toen ik opbiechtte dat ik ontzettend stom was geweest. Hij is er eentje van het type Stille Willem. Stabiel, betrouwbaar, voorspelbaar. Nooit erg aanwezig of vrolijk, maar ook nooit in een slechte bui. Dan verbleek je een beetje naast iemand als ik: hyperactief, buiig, wispelturig, altijd bezig met duizend dingen tegelijk.
Achteraf gezien is het een wonder dat hij het met me uithield, maar in plaats daarvan zette ik hem aan de kant. Misschien kwam het door de sleur sinds we kinderen hadden, misschien ook door het ‘is dit alles’-gevoel. Hoe dan ook, ik was er op een dag gewoon klaar mee. Elke dag verliep volgens hetzelfde patroon, elke avond kropen we uitgeblust in bed. Geen diepe gesprekken, geen seks, geen humor.
Bedacht ik een spontaan weekendje weg, dan kon hij niet, maar zelf eens een etentje voorstellen, ho maar. Misschien maar beter ook, want we waren zo’n stel geworden dat in een restaurant zwijgend tegenover elkaar aan een tafeltje zit. Dat nooit, had ik me altijd voorgenomen, en zo geschiedde. Mijn man reageerde wederom voorspelbaar: nuchter, stabiel, rustig. Met behulp van een mediator was onze scheiding in een mum van tijd geregeld.
Ik had alleen nooit voorzien hoe ingrijpend een scheiding is. Voor onze zonen van elf, negen en zeven, maar ook voor mij. Koud in mijn nieuwe huis, compleet met nieuwe badkamer en felbegeerde gietvloer, had ik al spijt als haren op mijn hoofd. De dagen alleen, als de kinderen bij hun vader waren, voelde ik me eenzaam in plaats van vrij. De zorg voor de jongens viel me zwaar zonder partner die een huiswerkoverhoring, voetbaltraining of de boodschappen voor zijn rekening nam.
De kinderen waren compleet van de leg door de nieuwe situatie, en afwisselend verdrietig en onhandelbaar. En ondertussen kreeg ik de eindjes financieel amper aan elkaar geknoopt. Af en toe had ik een date, maar al die mannen vond ik losers als ik ze vergeleek met mijn ex. Op seks beluste haantjes, in plaats van rotsen in de branding. Sleur is helemaal zo gek nog niet, als je eenmaal weet hoe de andere kant eruitziet.
Mijn ex was ook een beetje onthand. Hij zorgde goed voor de kinderen, maar vond er net als ik geen bal aan, dat leven zonder elkaar. Toen we na een sessie bij de mediator napraatten bij een glas wijn, flapte ik het eruit: ‘We kunnen het ook gewoon niet doen, hè.’
Voor het eerst zag ik hem boos. Hij verweet me dat ik ons gezin op torenhoge scheidings- en verhuiskosten had gejaagd. En dan wilde ik nu opeens terug? Hoe haalde ik het in mijn hoofd? Die ruzie gaf de aanzet tot de wezenlijke gesprekken die ik in ons huwelijk zo gemist had. Nog geen jaar na mijn vertrek hebben we het ongetekende convenant ritueel verbrand bij een fles champagne. Het etentje om het te vieren hebben we maar laten zitten: dat geld hadden we nodig om de mediator te betalen.”
Wist je dat de vraag naar relatietherapeuten (én scheidingen) omhoog schiet? Dat komt hierdoor.
Dit verhaal heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.
