Suzans dateleed: ‘Werd ik bijna versierd via de buurtbewonersgroep’

Suzan Bergsma

12 maart, 2018 - 09:15

Leestijd: 4 minuten

‘Ik ben er klaar mee’, verzucht ik aan de telefoon tegen vriendin en mede-single D. ‘Als ze niet alleen maar uit zijn op snelle seks, mankeert er wel iets anders aan de mannen op de datingmarkt. Ik slaap voortaan wel met de hond.’ Ik gooi mijn in eenhoornsokken gehulde voeten omhoog tegen de bankleuning, neem nog een slok wijn, en prijs mezelf gelukkig dat niemand me zo ziet, make-uploos en afgepeigerd in een versleten joggingbroek. ‘We moeten het toch doen met de left-overs, Suus’, zegt D. ‘Alle leuke mannen zijn natuurlijk gewoon bezet.’ ‘Wij zijn ook left-overs’, grom ik, al weet ik zeker dat wij echt stukken leuker zijn dan de mannelijke exemplaren met wie ik tot nu toe een wijntje heb gedronken.
 

Buurtbewonersgroep

Wanneer ik de verbinding verbreek, zie ik dat ik drieëntwintig ongelezen WhatsApp-berichten heb staan. De buurtbewonersgroep. Ik weet niet wat me ooit bezielde er lid van te worden, met die continue overload aan onzinnige berichten, maar ergens vind ik het een geruststellende gedachte dat ik er ten minste wel van op de hoogte ben als er een bende inbrekers actief is in de wijk, of autovandalen, of ander gespuis. Er blijkt een racefiets gestolen; of iemand hem toevallig heeft gezien? ‘Verrek’, denk ik, ‘die hangt hier al dagen met een verbogen wiel tegen de lantaarnpaal’ – en post voor het eerst iets in de groep met voor mij onbekende buurtgenoten.
 

Nieuw verzoek

Twee minuten na mijn post, bliept mijn telefoon. Ik heb een LinkedIn-verzoek van Jan. Geen idee wie dat kan zijn; op mijn werk ontmoet ik dagelijks nieuwe mensen, maar volgens mij is hij er niet één van. Wanneer ik op zijn profiel klik begint er vaag een belletje te rinkelen: is dat geen buurtbewoner? Leuke kop wel, mooi huis, ogenschijnlijk single met kids in een omgangsregeling. ‘Kan mij het schelen’, denk ik, ‘het is tenslotte een bekende’ – en klik op ‘accepteer’. Hoe gevaarlijk kan een hardwerkende Vinex-vader zijn?

Meteen daarop verschijnen een Facebook- én Instagram-verzoek. Hij laat er duidelijk geen gras over groeien. Ik laat ze even voor wat ze zijn: na mijn datingsitestalker denk ik wel drie keer na voordat ik iemand een kijkje gun in mijn privéleven.
 

Lees ook
Suzans dateleed: ‘De manier waarop hij naar me kijkt is niet gewoon ongemakkelijk, maar ronduit creepy’ >

‘Ik wil je al een tijdje iets vragen’

‘Eindelijk weet ik hoe je heet’, stuurt mijn buurtman via InMail. ‘Ik zie je altijd lopen met je zonen.’ Ja zie je, daar heb je het al. Dan besluit ik dat je ook té achterdochtig kunt zijn; denk ik niet andersom precies hetzelfde? Bovendien: contact met de buurtman, dat zou weleens wat normaler mogen zijn in de grote stad. ‘Ik onthoud altijd de auto’s bij de huizen’, jok ik. ‘Maar ik denk dat ik weet wie je bent.’ Ergens vind ik de aandacht wel vleiend: de kerels liggen blijkbaar gewoon voor het oprapen. Heb je helemaal geen datingapps voor nodig.

‘Ik wil je al een tijdje iets vragen’, vervolgt hij. Mijn hartslag versnelt. Zal ik het doen, als ‘ie me uitvraagt? Ik laat hem niet binnen in mijn huis hoor, straks zien de kinderen hem nog. Nou ja, hij kan natuurlijk gewoon een kopje suiker komen lenen, hij is tenslotte de buurtman. Zal ik even de hond uitlaten en dicht langs zijn keukenraam wandelen? Nee, te obvious. O wacht, hij mailt alweer, nu komt het natuurlijk. ‘Ik zie dat jij twee groene kliko’s hebt, en ik ben aan het werk in de tuin’, stuurt hij. ‘Mag ik er misschien eentje lenen?’

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >