Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lieve (31) is moeder van Jan (4) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt. Dit is haar allerlaatste column.
Het is goed zo. De allerlaatste column. Wat een paradoxaal gevoel. Ik ben blij dat ik het hoofdstuk scheiden ga afsluiten en ik het eerste (moeilijkste) jaar heb overleefd. Toch is het ergens ook jammer, want met het wekelijks schrijven heb ik enorm veel inzichten gekregen en heb ik de kosten van een psycholoog uit kunnen sparen. Want man oh man, wat heeft het vaak gezorgd voor tranen achter de laptop. Van verdriet, van woede maar ook van geluk. Elke week een avond bezinning en het overdenken van alles wat er gebeurd was.
Maar het is goed zo. Ik heb mezelf leren kennen, ik heb mijn kinderen (nog) beter leren kennen, ik heb alle lieve mensen in mijn omgeving leren kennen en zelfs de minder lieve mensen leren kennen. Ik ben een dankbaar mens. Dankbaar voor wat ik heb, dankbaar voor wat ik heb bereikt en dankbaar voor alle liefde die ik heb mogen ontvangen. Dank je wel lieve familie, lieve vrienden, lieve collega’s, lieve buren, lieve kennissen, lieve nieuwe mensen die in mijn leven zijn gekomen en zelfs een bedankje voor mijn ex-man.
Want het is goed zo. Bedankt, ex, voor je moedige besluit die eerste kerstdag. Bedankt dat je voor je eigen geluk hebt gekozen. Bedankt dat je mij hebt losgelaten waardoor ik mijzelf heb leren kennen. Waardoor ik heb ingezien dat ik nog sterker was en ben dan ik al dacht. Dat ik een goede moeder ben die alles over heeft voor haar kinderen. Dat ik alles kan wat ik wil, als ik er maar voor vecht. Ik wil je daar oprecht voor bedanken, ondanks dat ik het je altijd kwalijk zal nemen dat je ‘ons’ gezin uit elkaar hebt laten vallen en Jan en Dries niet opgroeien in harmonie en met de stabiliteit van twee ouders om hen heen. Bedankt!
Daarom is het goed zo. Ik ga het afsluiten. Maar niet voordat ik ook jou, lieve lezer, heb bedankt voor het trouwe volgen van mijn wekelijkse column. Voor al je lieve reacties, voor je hartverwarmende woorden, voor je goede adviezen en alle likes. Mocht je ooit zelf in deze situatie komen, onthoud dan goed dat jij de meest sterke persoon bent die er is. Ook al zie je het soms even niet meer zitten, je kunt het aan! Schrijf het van je af, huil een avond, of twee of drie of vier, maar herpak jezelf en laat ze een poepie ruiken!
Het is goed zo. Ik ga nu mijn eigen weg. Samen met mijn eigen ‘kleine gezin’. Jan, Dries en ik. De drie musketiers. Onafscheidelijk en onvoorwaardelijk. Samen met alle lieve mensen om mij heen. Samen met Rogier, samen met familie, samen met mijn vrienden. Want ook al weet ik dat het niet makkelijk is, was of zal gaan worden: ik probeer er elke dag opnieuw een feestje van te maken. Ik heb er zin in!
Het ga jullie goed!
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >