Beeld: 123RF
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Wat zou het fijn zijn geweest om gewoon dit jaar de scheiding rond te maken, duidelijkheid te krijgen en rust te ervaren. Met Oud en Nieuw één van de meeste vreemde jaren in mijn leven letterlijk af te sluiten. Glaasje champagne erbij en samen met de mensen van wie ik hou uitkijken naar een zonnige toekomst, in plaats van dagelijks met het verleden bezig te zijn.
Eindelijk valt hij op de mat. De brief van de rechtbank met de datum en het tijdstip om de scheiding rond te maken. Helaas later dan verwacht. Zei mijn advocate een aantal weken geleden er nog bijna zeker van te zijn het vóór het nieuwe jaar af te kunnen ronden, blijkt dit nu toch niet zo te zijn.
Als ik onderweg ben naar mijn studie, rij ik bijna letterlijk langs die bewuste rechtbank. Ineens bekruipt me een naar gevoel. Het gevoel van iets definitiefs, maar ook van enorme eenzaamheid. Over een aantal weken zal ik dezelfde route in mijn eentje rijden om te gaan scheiden van de man waarmee ik een aantal jaren geleden besloot de rest van mijn leven te delen. Lijnrecht tegenover elkaar in de rechtbank. Met een rechter die zal bepalen omdat wij er samen niet uit kunnen komen. Het voelt triest die handtekening die ik viereneenhalf jaar geleden vol overtuiging zette, uit ons trouwboekje te moeten gummen.
Na bijna een jaar gescheiden van elkaar te hebben geleefd, weet ik ook heus wel dat het niet meer goed komt – of ooit goed zal komen, maar het voelt als falen. Ik heb gefaald, ik heb het niet gezien, ik wist niet dat hij zo graag van me af wilde. Zo graag dat hij eerste kerstdag uitkoos om te vertrekken.
Over een aantal weken zal ik helemaal alleen naar dat proces gaan omdat ik voel dat dit iets van mij alleen is. Niemand staat in mijn schoenen, er is niemand die dit gevoel kent, alleen ik. Ik wil dit in mijn eentje afsluiten, net zoals ik in mijn eentje besloot dat het een fantastisch idee zou zijn als ik met deze man zou trouwen. Ook toen was er niemand die mijn handje vasthield op het moment dat ik ‘ja’ zei op zijn aanzoek.
Zin heb ik er niet in. Het voelt alsof mijn derde keizersnee is gepland. Ik weet de datum, ben rete-zenuwachtig en weet dat het enorm pijn gaat doen. Er zullen tranen vloeien, er zal ook nog wel een periode van herstel zijn, maar ik kijk ook uit naar het moment dat het zover is en mijn nieuwe leven als vrije vrouw zal worden ‘geboren’. En dat vier ik dan niet met een beschuitje met roze muisjes, maar met een glaasje champagne – of twee. Heeft het toch nog voordelen, dat scheiden na de jaarwisseling.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.