Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Lees meer
Column Lieve: ‘Mijn zieke zoon meegeven aan zijn vader gaat tegen mijn moedergevoel in’
Beeld: 123RF
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Lees verder onder de advertentie
Die arme Dries, hartstikke ziek. Zo ziek dat ik hem niet wil achterlaten bij een oppas en het liefst de hele dag op schoot zou houden. Lekker warm tegen me aan. Want wat is er nou fijner dan bij je moeder zijn als je niet lekker bent?
Lees verder onder de advertentie
Koorts
Middenin de nacht word ik wakker van gehuil. Ik hoor meteen dat het niet goed is. Snel gooi ik de warme dekens van me af en kijk op Dries zijn kamer. Twee natte ogen kijken me aan en uit zijn mond komt een hees geluid. Ik pak hem op en voel dat hij bloedheet is. Troostend breng ik hem naar mijn bed. De thermometer bevestigt mijn gevoel; 40.3 graden koorts. Ik geef hem een zetpil en een flesje sap en hoop dat hij snel in slaap valt zodat hij morgen weer fit is. Niet alleen voor hem maar ook voor mezelf, aangezien ik de volgende dag gewoon moet werken.
Lees verder onder de advertentie
‘Hij heeft zijn moeder nodig. Of zijn vader’
Na een aantal onrustige uren besluit ik om vier uur dat Dries echt te ziek is en ook met paracetamol koorts blijft houden. Ik bekijk mijn achterwacht-lijst en zie al snel in dat Dries niet echt baat heeft bij de buurvrouw of een kennis, maar zijn moeder nodig heeft. Of zijn vader. Ik app mijn ex of hij wat voor ons kan betekenen. Hij heeft tenslotte dit weekend de kinderen en misschien kan hij ze een paar uur eerder al opvangen.
Lees verder onder de advertentie
Rond een uur of zeven heb ik nog geen reactie ontvangen en neem het heft in eigen hand, meld me ‘ziek’ en neem zorgverlof op. Vandaag blijf ik bij mijn mannetje. Wat is er nou belangrijker dan je eigen lieve kind verzorgen en vertroetelen? Als ik alles heb geregeld, krijg ik een appje. Mijn ex zou Dries vanaf twee uur kunnen ophalen. Ik stem uiteraard in.
Loslaten
Als hij ’s middags komt en ik zieke Dries moet overdragen, voel ik me verschrikkelijk. Ik pak een tas in met potjes eten en zetpillen voor het geval mijn ex niks in huis heeft. Ik zet hem in zijn autostoel en kus zijn kleine traantjes weg, aai hem, troost hem en geef mijn ex honderden goedbedoelde adviezen. ‘Geef je hem wel op tijd een zetpil? Bel je me als het niet lukt? Hij moet wel goed drinken he? Hou je zijn plasluiers goed in de gaten? Ga je niet te veel ondernemen met hem als hij zich zo voelt?’ Als mijn ex uiteindelijk zegt dat ook hij een vader is met gevoel, weet ik dat ik het los moet laten. Hij heeft gelijk.
Lees verder onder de advertentie
Daar gaan ze dan. Samen. En ik blijf achter, helemaal alleen. Hoe lekker ik die vrije weekenden ook vind, er zelfs naar uitkijk, zo moeilijk vind ik het nu. Ik zou momenteel een moord doen voor een weekend met zieke kinderen. Dit gaat zo tegen mijn moedergevoel in om mijn zieke zoon mee te geven. Andersom zal het ongetwijfeld even moeilijk zijn en tegen het vadergevoel van mijn ex ingaan als Dries hier blijft.
Alle begin is moeilijk, alle eerste keren doen pijn. En ook al hebben we niet heel veel meer gemeen, er is één ding dat mijn ex en ik nog wel delen en dat is ons oudergevoel. Tot zondag, lieve Dries.
Lees verder onder de advertentie
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
