Column Lieve: ‘We zijn in een heuse vechtscheiding beland’

Lieve

6 september, 2017 - 07:59

Leestijd: 3 minuten

Elke keer weer als er een brief van de advocaat op de deurmat valt, weet ik dat ik daar een dag of twee ontdaan van ben. Deze keer zal het niet anders zijn.

Mijn ex en ik zijn na ruim acht maanden nog steeds niet officieel gescheiden. Ik voorspelde hem al, een aantal weken na zijn vertrek, dat we ons vierjarige jubileum nog zouden halen. Dat ging volgens hem absoluut niet gebeuren, maar ondanks die overtuiging zijn we inmiddels al vier jaar en twee maanden getrouwd. Kortom: het schiet niet op.
 

We worden het op slechts twee punten niet eens: de belangrijkste

Ondertussen heb ik de scheiding ingediend maar maakt hij gebruik van het recht om verweerschrift(en) te schrijven. En elke keer als er post is van mijn advocaat, weet ik dat er een nieuw verweerschrift is gekomen. We zijn het en worden het op slechts twee punten niet eens. Wel de meest belangrijke en misschien ook wel enige punten, namelijk de omgangsregeling en de alimentatie.

Elke keer als ik zo’n brief open, raakt me dat in mijn hart en ziel. Het gaat letterlijk door merg en been. Ik vind het zo ongelooflijk dat je elkaar in ‘goede tijden’ zoveel gunt en in ‘slechte tijden’ helemaal niks. Vier jaar geleden beloofden wij elkaar om voor elkaar en ons kind te blijven zorgen maar van die woorden is bij het lezen van zo’n brief helemaal niks over. Hoe kan iemand zo omslaan in een paar maanden. Hij zal ongetwijfeld hetzelfde over mij denken.
 

In ‘voorspoed’ de scheiding alvast vastleggen

Vaak denk ik eraan om mensen die gaan trouwen, en dat waren er in mijn omgeving het afgelopen half jaar veel, het advies mee te geven om in ‘voorspoed’ alvast de scheiding vast te leggen. Verdeel alvast je eethoek, bankstel, pannenset en handdoeken, leg de omgang vast voor de kinderen en bereken en bespreek de hoogte van de alimentatie. Het is niet romantisch maar doe het gewoon omdat je elkaar op dat moment nog wat gunt en het meest belangrijk, je nog redelijk bent. Op deze manier voorkom je een vechtscheiding, een ellelang scheidingsproces, en voorkom je vooral dat je kinderen meer mee krijgen dan nodig is. Naast het verdriet dat zij er zelf om hebben, moeten zij ook nog eens het verdriet van hun ouders zien, ervaren en voelen.

‘We zijn helaas in een heuse vechtscheiding beland’

Want eerlijk is eerlijk, ik ben na het ontvangen van een brief van de advocaat twee dagen overstuur en huil soms de ogen uit mijn hoofd. En ondanks dat ik dat op de gang, de wc, de badkamer of diep onder de dekens doe, kinderen voelen en weten dat. En dát spijt me misschien nog wel het meest: dat we helaas in een heuse vechtscheiding zijn beland. Scheiden is altijd afschuwelijk maar wat had ik het fijn gevonden het met elkaar te regelen in plaats van tegenover elkaar. Dus (pas)getrouwde stellen: regel het nu, je zult me hopelijk nooit dankbaar zijn voor dit advies ;-).