COLUMN ROOS: ‘Schat, waar denk je aan?’

Roos Schlikker ambassadeur Stichting Living Memories
Redactie Kek Mama
Redactie Kek Mama
Leestijd: 3 minuten

Kek Mama-columnist Roos Schlikker schrijft elke maand bloedeerlijk en supergrappig over wat ze meemaakt. Deze maand: ‘Schat, waar denk je aan?’

Lees verder onder de advertentie

Ik lig op de bank met mijn ogen dicht. Alleen dan kan ik het horen. De klok in de keuken. Tik. Een seconde. Tik. Nog een. Tik. Het ritme dat aangeeft hoe de tijd verglijdt. Maar vooral het geruststellende geluid dat vertelt dat het verder stil is. Dat komt nauwelijks voor. Met kinderen stopt de dagelijkse kakofonie zelden. Zelfs ’s nachts gaat de herrie door.

Lees verder onder de advertentie

 

Heel soms maar klinkt de stilte in huis

Als student werkte ik in een bar en wanneer ik eindelijk mijn bed opzocht, bleef ik de bestellingen in mijn hoofd horen. “Twee bier, één ice-tea, een borreltje cola en een Baileys.” Tegenwoordig hoor ik iets anders. “Mamaaaaaaaaaa”, dreint mijn hersenpan. “Mama, waar zijn mijn sokken?” “Mama, waarom gaan we dood?” “Mama, jij bent dik. Jij hebt tieten.” “Mama!” Heel soms maar klinkt de stilte in huis. Zo stil dat ik de klok kan horen tikken. Meestal is dat ’s avonds. De kinderen liggen in bed, ik lig op de bank, François speelt een computerspelletje. Ik luister naar het grote niks. Tot mijn gedachtes het overnemen.  

Lees verder onder de advertentie

 

Is dit nu hoe het gaat?

Want zouden we niet moeten praten? Wanneer hadden we voor het laatst een goed gesprek? Een conversatie die verder ging dan ‘De kattenbak stinkt’ of ‘Is deze melk nog goed?’ Ik schrik. Is dit nu hoe het gaat? Zijn wij zo’n stel dat door de banaliteit van het gezinsleven steeds verder uit elkaar drijft? Word ik straks zo’n vrouw die gaat hengelen om aandacht en almaar vraagt: ‘Schat, waar denk je aan?’ Wordt hij zo’n man die ‘Niks’ bromt? Wie kinderen heeft weet: er is weinig tijd alleen. Dus zoek je het op. Ook als je samen bent. Even niet praten.

Lees verder onder de advertentie

 

“Waar lig jij allemaal aan te denken?”

Maar wat als dat een gewoonte wordt en je vergeet te vertellen dat je een rotdag had, dat je je zorgen maakt om je moeder, dat je zenuwachtig bent voor die presentatie van morgen? Wat als je zo lang niet hebt gepraat dat je niets meer weet te zeggen? Ik luister al lang niet meer naar de klok. Ik hoor alleen mijn eigen gemaal. Maar dan komt hij boven. Hij schenkt een glas wijn in en kruipt naast me op de bank. “Zo, waar lig jij allemaal aan te denken?” In een reflex wil ik ‘Niks’ brommen, maar dan herpak ik me. Ik nestel me in zijn greep. Dan zeg ik: “Dat zal ik je eens uitgebreid vertellen.”

Lees verder onder de advertentie

 

Roos Schlikker (41) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man François heeft ze twee zonen: Miró (6) en Róman (4). Mail Roos op roos@kekmama.nl.

Meest bekeken