Beeld: Shutterstock
Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (35) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (41). Vanuit het nieuwe huis dat ze sinds kort bewoont met zonen Oscar (3) en Merlijn (8), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
“Kijk mam, coole patta’s!” Stralend rent Merlijn op me af wanneer ik de kinderen op zondagavond ophaal bij Tim. Het is het tweede weekend dat hij met ze heeft doorgebracht sinds de scheiding, nu bijna drie maanden geleden. De overige vier die binnen zijn tijd met de jongens vielen, bleek Tim onaangekondigd van de aardbodem verdwenen. Als ik het gelukkige gezicht zie van Merlijn, ben ik mijn bitterheid heel even vergeten. Ze hebben overduidelijk genoten.
“Vet zeg”, lach ik terwijl ik mijn neus in zijn krullen duw. Hij ruikt anders. Ondertussen werp ik een blik omhoog naar Tim, die ook naar de hal is gewandeld. “Dank je”, zeg ik. “Geen dank”, antwoordt hij droogjes. “Het zijn tweedehandsjes, een vriendin had ze over.”
Mijn adem stokt. “Ja, lief hè mam?”, jubelt Merlijn. “En ze is echt super aardig en we gaan over drie weken ook met haar op vakantie!” Ik voel een golf van misselijkheid opkomen. Drie maanden gescheiden waarin Tim zich grotendeels aan de zorg heeft onttrokken, en nu gaan ze zonder overleg op vakantie met zijn nieuwe vriendin? We hebben de vakantiedagen nog niet eens verdeeld.
“Ik bel je vanavond even”, zeg ik tegen Tim. Het lijkt me geen goed idee hier in het bijzijn van de kinderen woorden aan vuil te maken.
Wanneer ik Oscar even later doodmoe na zijn bad in bed heb gelegd, kruip ik naast Merlijn, die met fris gewassen haren weer naar zichzelf ruikt en ontspannen wacht op ons rituele ‘napraatje’. “Het was echt heel leuk mam”, glundert hij. “Heel anders dan vroeger. Papa deed veel minder streng, we mochten super laat naar bed en de hele dag op de PlayStation. O, en van zijn vriendin hebben we een spel gekregen waarbij je allemaal mensen moet beroven en doodschieten.” “Eh, GTA?”, probeer ik, terwijl ik hartgrondig hoop dat ik het mis heb. “Ja, zo heet het!”, roept Merlijn. “En het mag ook mee op vakantie, want haar kinderen zijn al twaalf.”
Aha. Ze heeft dus ook nog kinderen.
Wanneer alles boven in diepe rust is, probeer ik Tim te bellen. Als mijn kinderen inderdaad op vakantie gaan met zijn nieuwe partner, lijkt een korte kennismaking me op z’n plaats. En een beetje achtergrondinformatie. Plus misschien een voorzichtige opmerking dat ik bloederige geweldspelletjes niet de meest voor de hand liggen keus vind voor onze drie- en achtjarige.
Ik krijg geen gehoor.
Lees ook:
Anna’s scheiding: ‘Is papa ons weer vergeten?’ >
“Wees blij dat ze haar lief vinden, An”, sust mijn beste vriendin, als ik na twee mislukte belpogingen naar Tim, haar app om mijn verhaal te doen. “Voor hetzelfde geld was ze de Boze Koningin uit Sneeuwwitje.” Ze heeft natuurlijk gelijk. En of ik het nou te snel vind of niet; er zou natuurlijk hoe dan ook een moment komen waarop één van ons een nieuwe liefde kreeg. Ik had het alleen zo graag nog even uitgesteld tot het moment dat ik er zelf een beetje aan gewend was mijn kinderen een deel van de tijd te missen. De zorg zo kort na de scheiding meteen uit handen moeten geven aan een onbekende vrouw, vraagt om meer loslaten dan ik nu aankan. Bovendien: zo lang Tim zijn verantwoordelijkheid als co-ouder niet nakomt, voelt een vakantie met hem hoe dan ook onveilig. Als ‘ie überhaupt niet weer afhaakt op het moment suprême.
“Misschien is het juist een voordeel hè, dat ze meegaat”, vervolgt vriendin. “Ze is zelf moeder, ze kan dus in elk geval met kinderen omgaan. Tim staat er daar niet in zijn eentje voor met de jongens.”
Ik probeer iets verstandigs te zeggen, en weet zeker dat ik het bedenk – ergens in de komende dagen. Voor nu smeer ik de broodtrommels van de kinderen en schenk een glas wijn in, in de hoop de steen in mijn maag weg te spoelen.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Christine (27) geeft les aan groep 7.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.