Esthers SM-sessie viel tegen: ‘Ik schoot in de vlekken toen ik lag vastgebonden op bed’

Joan Makenbach

15 augustus, 2021 - 13:32

Leestijd: 3 minuten

“Midden in de Fifty shades-hype – ik had de bioscoopfilm gezien en meteen daarna de trilogie gelezen – wilde ik maar één ding, en dat was vastgebonden worden. Overmeesterd worden door Dirk, mijn eigen Mr. Grey. En dan niet met een fluffy handboeiensetje van de Action, maar het liefst met het echte werk.

Kinderloos winkeldagje

Tijdens een kinderloos winkeldagje Amsterdam doken manlief en ik de Zeedijk op, op zoek naar een erotische winkel. Met enige schroom stapten we een winkel in waar etalagepoppen gezichtsmaskers droegen die me eerder deden denken aan Hannibal Lecter dan aan een dominante sekspartner, maar oké, wij waren slechts beginners. Wie weet hoe leuk dat later zou zijn.

Eenmaal binnen werden we alleraardigst geholpen door een geheel in latex gehulde dame die een vervaarlijk uitziend handboeiensetje aanraadde én een minizweepje voor ‘wat plagerige tikjes’. Giechelend reden we die middag naar huis. Kids nog steeds veilig bij opa en oma, onze eerste SM-sessie kon beginnen.

Lees ook
Overdag een brave moeder, ’s avonds een kinky mama >

Stopwoord

Van tevoren dacht ik dat ik het heerlijk zou vinden. Een tik op mijn billen tijdens doggy style vond ik immers best sexy en ik genoot ervan als Dirk leiding nam in de slaapkamer. Maar eenmaal vastgebonden op bed, met een sjaaltje als blinddoek voor mijn ogen en Dirk die als ware cowboy met het leer zwaaide, schoot ik in de vlekken. De ‘plagerige’ zweepslagen deden venijnig zeer. Ik vond het niks dat ik niets kon doen en ik werd totaal niet opgewonden. Van mij hoefde het niet meer. Ik probeerde me los te wurmen, sloeg met mijn ellebogen tegen het matras en riep: ‘Stop, ik wil dit niet!’

Dirk dacht dat ik het spel meespeelde, dus zette hij nog even wat kracht bij en drong zich hard bij mij naar binnen. Hierdoor werd ik steeds hysterischer en begon te schreeuwen. Ik kon nauwelijks een lichte hyperventilatieaanval onderdrukken. Uiteindelijk snapte Dirk – toen ik begon te huilen – dat mijn gegil niet ter aanmoediging was, maar echt menens. We bleken regel één van het BDSM-spel te zijn vergeten: spreek een stopwoord af. Die avond kon ik niet meer stoppen met janken en was volledig over mijn toeren. Dirk voelde zich vreselijk schuldig en van seks kwam het niet meer.

Sindsdien hebben we ons nooit meer gewaagd aan Vijftig tinten grijs en ligt het zweepje te verstoffen. Alleen onze zoons zijn blij, die spelen fijn boefje en politie met de handboeien.”

Dit verhaal heeft eerder in Kek Mama gestaan.