Beeld: Shutterstock
Hij koopt een surfplank van zijn laatste centen. Zij jaagt stiekem het spaargeld erdoorheen. Probeer dat maar eens als stel te overleven.
“Ik dacht: ik betaal het aan het eind van de maand wel terug. Het was de eerste keer dat ik geld overboekte van onze spaarrekening naar mijn bedrijfsaccount.” Achteraf kan Birgit (39) zich wel voor de kop slaan. “Want het bleef natuurlijk niet bij die ene overboeking.” In 2014 richtte ze haar administratieve eenmanszaak op – ze wist zeker dat het een succes zou worden. “Mijn vriend vond het spannend dat ik mijn goedbetaalde baan opzegde, maar steunde me. De markt vroeg erom, ik had jarenlang ervaring in de branche en privé waren we niet afhankelijk van mijn salaris.”
De zaken liepen toch iets minder voorspoedig dan ze hoopte. “Opstartkwestie, gokte ik. Dat er het eerste jaar meer geld uitging dan binnenkwam, hield ik maar even voor mezelf. Er zouden vanzelf meer klanten komen.” Stom, zegt ze nu. “Want als ik meteen open kaart had gespeeld, hadden we misschien wel even ruzie gehad, maar dan hadden we samen naar een oplossing kunnen zoeken. Kunnen afspreken hoeveel we in mijn zaak zouden investeren. Nu heb ik in twee jaar tijd, zonder iets te zeggen, onze volledige spaarpot van veertig duizend euro erdoorheen gejaagd om mijn bijdrage aan de hypotheek te kunnen blijven voldoen. Hartstikke hypocriet natuurlijk, want die bijdrage betaalde mijn vriend uiteindelijk zelf.”
Dag sloepje, waar vriend zo lang voor had gespaard, dag droomvakanties met hun zonen van zes en acht. “Mijn vriend kwam er nog per toeval achter ook, toen hij mijmerend over dat bootje eens op onze spaarrekening keek. Ik kan hem zijn woede niet kwalijk nemen. Ik heb hem twee jaar lang bedrogen en het hele gezin een droom ontnomen. Voor niks, want mijn zaak heb ik een halfjaar geleden opgedoekt, vrijwel direct na zijn ontdekking. Ik werk inmiddels weer in loondienst. Onze relatie is sindsdien ijskoud. Al zou mijn vriend me willen verlaten, we hebben geen cent reserve om een verhuizing te betalen.”
Geld staat met stip op één als het gaat om ruzieonderwerpen. Ver boven de opvoeding van de kinderen, schoonouders, jaloezie of seks. Sterker nog: volgens het NIBUD (Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting) maakt bijna tweederde van de stellen regelmatig tot vaak ruzie over de financiën. Birgit: “Ik heb maanden wakker gelegen van de financiële ellende waarin ik ons heimelijk stortte. Bleef hopen dat de opdrachten binnen zouden stromen. Ik schaamde me voor mijn falen, dat ik mijn vriend gelijk moest geven dat hij zijn twijfels had toen ik mijn baan opzegde. Ik vond dat vernederend, maar het verlies dat ik nu lijd is vele malen groter.”
Lees ook ‘Mijn koopverslaving leidde regelmatig tot ruzie met mijn vriend’ >
Ook de vriend van Annabel (41) stelde zijn financiële situatie íets rooskleuriger voor toen hij haar leerde kennen via een datingsite. Annabel: “Hij is een erudiete verschijning, zoals dat heet. Maatpak, welbespraakt, wel een kleine auto maar dat vond ik juist geinig. De eerste weken betaalde hij alles. Duwde mijn portemonnee weg als ik de rekening wilde pakken, regelde kaartjes voor het theater; hij legde me volledig in de watten.”
Tot de verliefdheidswolk een beetje begon op te trekken, en de realiteit voor Annabel steeds duidelijker werd. “De etentjes namen af, steeds vaker stelde hij voor gewoon thuis een filmpje te kijken. En de airco van dat autootje bleek al meer dan een jaar kapot.” Zij zat er warm bij, ook dankzij de alimentatie van haar ex. Hij biechtte uiteindelijk op dat hij erg veel alimentatie moest betalen, in een te duur appartement woonde en tegenvallende bedrijfscijfers had. Die etentjes kon hij eigenlijk helemaal niet betalen. “Het komt erop neer dat mijn ex nu onze romantische dinertjes betaalt, want ik gooi tegenwoordig mijn creditcard op tafel.”
Aantrekkelijk is anders, vindt Annabel. Net zoals de meeste vrouwen, trouwens. Volgens onderzoek van online datingbureau Elite is het inkomen van een partner voor 65 procent van de vrouwen belangrijk. Bij de mannen zou dat gelden voor slechts 16 procent. Voor 34 procent van de vrouwen zou een huwelijk niet eens een optie zijn als iemand een lager inkomen heeft dan zij. “Ik baal ervan dat hij zich anders heeft voorgedaan”, zegt Annabel. “Weet ook niet of ik de relatie had doorgezet als ik dit in het begin had geweten. Ik heb al een tien- en twaalfjarige om voor te zorgen, daar hoef ik de zorg voor een volwassen vent niet bij. Wintersport, een weekendje weg als we de kinderen niet hebben; kan dus niet. Ik had mijn vrijheid en bewegingsvrijheid na mijn scheiding eindelijk herwonnen. Nu ben ik door het geldgebrek van mijn nieuwe vriend weer aan handen en voeten gebonden. Daar pas ik voor: dan ga ik liever in mijn eentje verder, met mijn kinderen.”
Niet dat geldzorgen nou makkelijker zijn als je al wel de helft van je leven samen bent en drie kinderen op de wereld hebt gezet. Josine (33) moet bijdragen aan het gezinsinkomen sinds het met de zaak van haar man bergafwaarts gaat. Maar geen baan houdt ze langer dan een paar weken vol, terwijl de bodem van de huishoudpot steeds meer in zicht komt. “Ik heb na mijn opleiding nooit echt gewerkt. Ik zorgde voor de kinderen en de huishouding terwijl hij het geld verdiende. Met zo’n schamel cv liggen de banen niet voor het oprapen. Ik heb het even geprobeerd als postbode en in de thuiszorg. Banen onder mijn niveau. Dat zette niet echt zoden aan de dijk.”
Het gekwakkel met banen is niet goed voor hun liefdesleven: “Ik ben teleurgesteld dat mijn man niet in staat is zijn bedrijf te laten slagen, hij vindt mij een sukkel omdat ik zo aanrommel met baantjes.” Sinds kort werkt ze als filiaal manager, deze keer met meer kans van slagen. “De omgeving is fijn, het salaris redelijk. Hopelijk draagt dat genoeg bij om ons leven weer op te pakken. Ik moet er niet aan denken dat we het financieel niet redden en noodgedwongen ons huis moeten verkopen. Ik weet niet of ons huwelijk dat zou overleven. En misschien wel erger: ik moet dus constateren dat ik een deel van mijn liefde voor mijn partner blijkbaar ontleen aan de inhoud van zijn portemonnee.”
Wendy (38) ergert zich aan haar man die nogal nonchalant met geld omgaat. Ze kochten een fijn huis toen de toekomst hun nog toelachte, maar toen sloeg de recessie toe. Beiden raakten drie jaar geleden hun baan kwijt. Geen nood, ze vonden al snel een nieuwe: hij fulltime, zij drie dagen per week. Ze gingen er in inkomen op achteruit, terwijl ze inmiddels ook een kind hebben. Wendy: “Dat onze zoon – hij is nu twee jaar – voor extra kosten zou zorgen, hadden we ingecalculeerd. Irritant vind ik dat mijn man zich helemaal niks aantrekt van onze karige financiën. Hij shopt vrolijk verder bij de peperdure biologische supermarkt en koopt een surfplank van onze laatste centen omdat hem dat zo’n leuke nieuwe hobby lijkt. Geen water in de buurt, trouwens, en dat karretje om de plank te vervoeren moet ook nog worden aangeschaft. En ik maar dubbeltjes omdraaien, terwijl ik óók weleens iets aan mijn hopeloos verouderde garderobe wil doen.”
Ergens vindt Wendy het ook wel aandoenlijk, wanneer man met tassen vol hoofdprijs artikelen het weekend inzet. “Ik ben de gezondheidsfanaat en kookgek van ons twee, hij probeert me daarin te stimuleren. Maar ik koop alleen spullen van het huismerk, hij komt thuis met duur amandelmeel. Het interesseert hem gewoon niet echt, financiën – en al helemaal niet wat ik daarover denk. Ik ben bang dat het ons op een dag zal opbreken.” Tja, en dát is volgens relatiedeskundigen vaak de echte reden wanneer een relatiecrisis om geld lijkt te gaan: het gebrek aan communicatie, gelijk waardigheid of vertrouwen dat eronder ligt. Wendy: “Bij ons is het echt een communicatiekwestie. Ik begrijp niks van zijn impulsieve aankopen, hij vindt op zijn beurt dat ik me aanstel. Zegt: ‘We kunnen de rekeningen toch nog betalen?’ Ík bouw liever een buffer, zodat we weer eens een zomer op vakantie kunnen met z’n drietjes, en hij daar fijn een plank kan huren.” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.