Och, wat kan ik grootmoedig kijken. Vorige maand belde Francois met een vriend. “Weekje weg? Mannen onder elkaar? Nou eeeeeeh…” Ik toverde hem meteen tevoorschijn. Mijn ik-gun-jou-de-wereldhoofd. “Tuurlijk, géén probleem”, vormden mijn lippen. Alles van me verborg de paniek achter mijn ogen. “Oei. Die week heb ik ongeveer 275 deadlines. Hoe? Doe? Ik? Dat?”
Zondag vertrok hij. Ik sprak mezelf monter toe. Ik moest deze week domweg zien als een vrolijke uitdaging. Zei ik nou echt dat vreselijke jeukwoord uitdaging? Ik zei het. Ik was niet alleen grootmoedig maar ook verward.
Op zich lukt het natuurlijk allemaal wel. Ik ben geen imbeciel en best in staat kinderen op tijd te voeden, te badderen, aan te kleden en te troosten. Het enige wat er bij inschiet is mezelf op tijd te voeden, badderen, aan te kleden en te troosten. Laat staan dat ik eraan toekom romantisch te smachten naar mijn lief. En ik haal al mijn levens zo door elkaar. Op de fiets op weg naar een interview hoor ik opeens dat ik overdreven blij Ik zag twee bijen samen vrijen tegen mezelf zing, terwijl ik mijn hongerige kind tijdens het koken I will surviiiiiiiive toeblèr.
Ik maak me de hele dag druk om de krentenbollen van de oudste en vergeet boodschappen voor mezelf te halen. Ik heb mijn jongens ’s morgens superduper aangekleed in spijkerbroek, AC/DC- en Beastie Boys-shirtje om te ontdekken dat ik vlak voor we weg moeten zelf nog in mijn ondergoed sta. Even later vind ik vlak voor een werkbespreking nog een aangekoekte snoetenpoetser en een Ninja Turtle in mijn tas, die ik snel in mijn broekzak verstop.
Eenmaal thuis ontdek ik dat ik als een idioot naar school moet. Ik verslik me in mijn laatste slok koffie, raak verstrikt in mijn sjaal, kan nergens mijn fietssleutel vinden en realiseer me eenmaal bezweet en wel op school dat ik totaal vergeten ben een toverdoos voor de magieweek in elkaar te fröbelen. Wat moet ik straks zeggen? “Die doos? Weggetoverd, haha!”
Hoe doen alleenstaande moeders met fulltime banen dit? Zij zijn de echte goochelaars en ik heb diep respect voor ze. Al was het maar omdat ik na een week mijn kop weer nestel in het kuiltje naast Francois’ sleutelbeen en hij zachtjes mompelt: “Ik heb je gemist, schatje.” Ik knik. Ik hem ook. Meer dan hij weet.
Roos Schlikker (40) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man heeft ze twee zonen: Miró (6) en Róman (4). Mail Roos op roos@kekmama.nl.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.