Beeld: Shutterstock
Als Yvonne (40) vertelt dat ze 23 jaar samen is met haar man, valt iedereen om van verbazing. “Ben ik blij dat ik als zeventienjarige al wist hoe leuk Sjoerd is.”
Ik was zeventien toen hij me versierde op een examenfeest en me zoende boven een broodje shoarma. Ik dacht in die tijd niet verder dan het volgende feest, dus dat we nu meer dan een half leven samen verder zijn, zat bepaald niet in de planning. Hoewel, ik bladerde laatst door een dagboek uit die tijd en daar staat op een pagina uit juni 1995: ‘Dit is ’m!’
Jarenlang schoot ik acuut in de verdediging als mensen zich verbaasden over mijn langdurige relatie. Ging ik heel hard lopen roepen dat ik nog nooit een leukere man ben tegengekomen – wat overigens waar is. En nog duizend redenen waarom we altijd bij elkaar zijn gebleven. Dat ik heus nog mijn eigen leven had. Dat ik zelfs een half jaar naar het buitenland was gegaan om af te studeren en dat hij toen al backpackend door Zuid-Amerika trok. Vrijheid blijheid, maar zonder met anderen te rommelen. Het gevoel dat ik mezelf moest verdedigen veranderde een paar jaar geleden, op de begrafenis van de vader van een goede vriendin. Hij was veel te jong overleden, na een jarenlang ziekbed. De speech van zijn vrouw trof me recht in mijn hart. Ze vertelde dat ze blij was dat ze al zo jong – zij waren ook samen sinds hun zeventiende – haar ware liefde was tegengekomen. Dat ze zo veel mooie jaren samen hadden gehad. Haar trots oversteeg haar verdriet. Haar woorden zorgden voor een ommekeer. Einde verdediging, wat mijn man en ik hebben is goud waard.
Is het dan nooit saai, wordt me vaak gevraagd. Dan schud ik mijn hoofd. Met twee jonge kinderen, mijn eigen bedrijf, zijn drukke baan en studie, familie en vrienden, is het allerminst saai. Wat mensen eigenlijk willen vragen – en soms ook gewoon doen: is jullie relatie wel spannend? Dat je sinds je zeventiende nooit een ander hebt gehad? Ik zou liegen als ik zeg dat ik daar nooit over heb nagedacht. We hebben het er ook weleens samen over gehad. Om tot de conclusie te komen dat we dat niet missen. Wat overigens niet wil zeggen dat we geen oog hebben voor andere leukerds. Ik ben niet vies van flirten en het streelt mijn ego als ik aandacht krijg van een man. Maar daar blijft het bij. Ik vertrouw mijn man en hij mij. Het scheelt dat ik niet jaloers ben – als hij in de kroeg met een leuke vrouw kletst, kras ik niet haar gezicht open. Ik ben meer van het type dat twee biertjes komt brengen.
Dat het niet altijd lukt die grens te bewaken, weet Carolien (40) als geen ander. Ze is inmiddels 22 jaar samen met Pieter en ze hebben een dochter. Een paar jaar geleden sloeg de sleur toe. Toen Joost haar aansprak in de kroeg, was het hek dan ook al snel van de dam. Carolien: “Zijn oprechte interesse voelde bevrijdend. Niet omdat we grote levensvragen bespraken, maar puur omdat hij mijn verhalen nog niet kende en daar hard om moest lachen. Mijn relatie met Pieter zat op dat moment in een dip. Toen Joost voorover boog om me te kussen, hapte ik gretig toe. Het bleef bij flirten en zoenen, maar dat duurde wel een paar maanden. Zijn aandacht gaf me vleugels. Tot Pieter via via hoorde dat ik met een ander liep te rommelen. Ik kon mijn spullen pakken en naar een vriendin verkassen. Dat hij een paar jaar daarvoor zelf een scheve schaats had gereden maakte dat ik me niet echt schuldig voelde. Onder druk van zijn vrienden heeft hij over zijn hart gestreken en na tien dagen was ik weer thuis. Achteraf weet ik dat het niets te maken had met mijn gevoel voor Pieter, maar alles met mij. Ik had behoefte aan spanning en die verdwijnt nou eenmaal naar de achtergrond als je lang bij elkaar bent. Als ik eerlijk ben had ik de tijd met Joost niet willen missen. Ik gloeide van geluk, maar ontdekte ook dat het gras bij de buren echt niet groener is.”
Is het bij ons de afgelopen 23 jaar altijd pais en vree geweest? Nee natuurlijk niet. We kennen misschien geen megadiepe dalen, maar hier klappen de deuren ook weleens bijna uit hun sponningen. Dat gebeurt wanneer we te veel opgaan in ons eigen leven en te weinig tijd met elkaar doorbrengen. Oplossing: agenda leegmaken, kinderen op tijd naar bed bonjouren en met een schaal sushi op de bank gaan zitten. Geen me-time, maar we-time. Ik hou van ons drukke leven, zolang we af en toe op pauze kunnen drukken.
Lees ook – Je relatie goed houden na de tropenjaren: ‘We groeiden volkomen uit elkaar’ >
Dat herkent Mariette (42) helemaal. Sinds vijf jaar woont ze met haar man Niels en zoons Puk (12) en Sep (4) in het buitenland, ze zijn dik 21 jaar bij elkaar. De keuze voor hun vertrek werd voor een deel gevoed door een hectisch leven in Nederland. “Doordeweeks waren we allebei veel aan het werk, in het weekend was er altijd wel een feestje. We woonden midden in de stad, de verleiding om te gaan borrelen of eten was groot. We gingen steeds meer langs elkaar heen leven en belandden in een relatiecrisis. We zijn zelfs drie maanden uit elkaar geweest. Na die zware periode wisten we dat we toch bij elkaar wilden blijven. Toen Niels de kans kreeg voor zijn werk naar het buitenland te gaan, had hij nooit verwacht dat ik mijn baan zou opzeggen en onze vrienden en familie achterlaten. Maar ik was klaar om samen dit avontuur aan te gaan. De eerste tijd woonden we in Genève – een prachtige stad – maar als Niels op reis was en Puk zat op school, voelde ik me eenzaam. Terug wilde ik niet, maar ik ging wel op zoek naar een plek die prettig is voor ons hele gezin. We wonen nu in de bergen, bij het meer van Annecy. Als je me vijf jaar geleden had voorspeld dat ik nu thuisblijfmoeder zou zijn, had ik je hard uitgelachen. Hoewel ik in Nederland meer mijn eigen leven had, ben ik hier veel zelfstandiger. Niels moet keihard werken, maar als hij thuis is, zijn we ook echt met elkaar.”
Hoe langer Sjoerd en ik bij elkaar zijn, hoe beter we beseffen dat het leven af en toe een beproeving is en echt niet altijd over rozen gaat. Ik ben ervan overtuigd dat wij vrijwel elke hobbel het hoofd kunnen bieden, juist omdat wij elkaar al zo lang en zo goed kennen. Dat geldt zeker voor onze eerste jaren als ouders. Slapeloze nachten en kinderziektes eisten hun tol. Niets bijzonders, maar voor ons allebei was het fijn dat we precies van elkaar weten wat we nodig hebben. Sjoerd moet de deur uit als hij moe is: sporten of een biertje drinken. Ik ga liever languit in bad liggen.
Bijna twee jaar geleden kregen we het aardig voor onze kiezen toen we van de oncoloog hoorden dat ik ernstig ziek was. Naast angst en ongeloof over de situatie waarin we ineens zaten, voelde ik óók een rotsvast vertrouwen in ons twee. Dat onze basis tegen een stootje kan. De behandelingen waren pittig. Voor mij, maar ook voor mijn man en de kinderen. Nu de scherven van mijn ziekte zijn geruimd en het leven weer z’n gangetje gaat, blijkt onze relatie die rottijd te hebben overleefd. Dik 23 jaar samen. Zijn we doorzetters of mazzelaars? Geen idee, maar wat ben ik blij dat ik als zeventienjarige al wist hoe leuk Sjoerd is. Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Dat het ouderschap uitdagend is, hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Sacha (33) vraagt zich af hoe ze om moet […]
Joshua Nolet, de zanger van Chef’Special, is vorige maand opnieuw vader geworden van dochter Jones. Maar bij een pasgeboren baby horen niet alleen roze wolken, maar ook – jawel – slapeloze nachten. En dat ervaart Joshua nu volop.
Het leuke aan de feestdagen is dat de hele familie bij elkaar komt. Het lastige aan de feestdagen is óók dat de hele familie bij elkaar komt. Geen zin in ruzie of gedoe wegens botsende karaktertjes? Neem dan deze handleiding ter harte.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.