Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Lees meer
‘Ik ben getrouwd, maar heb geen liefdesrelatie met mijn man’
Sannah (29) vindt het een topconstructie: samenwonen met haar man Amin (31), met wie ze geen liefdesrelatie heeft in romantische zin.
Lees verder onder de advertentie
“Ons huwelijk werd ons opgelegd door onze families. Die betaalden mee aan ons huis en verwachtten dat we kinderen kregen. De bruiloft weigeren zou een schande betekenen en een breuk met onze families. Ik ken Amin al sinds mijn jeugd en we konden het altijd goed met elkaar vinden.
Lees verder onder de advertentie
Waarom spelen we het spel niet gewoon mee? dacht ik op een dag. Ik wilde dolgraag kinderen, maar had geen partner. Amin had ook een kinderwens, plus de hete adem van zijn familie in zijn nek over het steeds maar uitblijvende huwelijk. Als we zouden trouwen, hadden we in elk geval een huis, de mogelijkheid tot kinderen én elkaar. Er zijn huwelijken gebaseerd op minder, oordeelden we. Wie weet werden we alsnog wel verliefd.”
Platonische vriendschap
Even gebeurde dat ook. Kort na de bruiloft raakte Sannah zwanger, na een bewust gekozen vrijpartij. “We zaten in de roes van het feest, hadden fantastische dagen gehad en kwamen bij op huwelijksreis. In die andere omgeving, weg van alles, leek het allemaal zo logisch, hij en ik. Maar al na vier maanden concludeerden we dat alles wat wij deelden gebaseerd was op een innige, maar platonische vriendschap. Er was gewoon geen fysieke aantrekkingskracht: Amin voelt als mijn broer en beste vriend.
Lees verder onder de advertentie
We spraken af elkaar vrij te laten om te daten met anderen, maar daar had tijdens mijn zwangerschap geen van ons behoefte aan. We verheugden ons allebei zo op de komst van onze zoon. Na zijn geboorte voelde het heel even als een echt gezin. En dat zijn we ook, maar op een moderne manier.
Amin heeft sinds een tijdje een Nederlandse vriendin die accepteert dat zijn familie nooit van haar mag weten en dat hij zijn huis met mij op korte termijn niet zal verlaten. Ze komt wel bij ons thuis, maar blijft niet slapen. In het begin voelde ik me vreselijk jaloers. Afgewezen ook – terwijl dat natuurlijk helemaal niet terecht was. Maar toen ik merkte dat er tussen ons niks veranderde, wende ik langzaam aan de situatie.
Lees verder onder de advertentie
Lees ook
Co-ouderschap onder één dak
Onze zoon is nu bijna drie. Ik date ook, af en aan, maar daar is nog niks vasts uit gekomen. Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten vormgeven. Hoe je het ook bekijkt: Amin en ik draaien een gezin samen. We zijn geen stel, dus feitelijk is het een co-ouderschap onder één dak. Maar doordat we zo close zijn, voelt dat niet helemaal zo. We slapen in aparte kamers, maar ’s avonds lig ik wel tegen hem aan op de bank. Ik weet niet hoe je zoiets rijmt met een liefdesrelatie buiten de deur. Misschien is een platonisch huwelijk wel gewoon genoeg voor mij. Wie wil nou niet samenwonen met haar beste vriend, die ook nog eens de beste vader is voor je kind?”
Lees verder onder de advertentie
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Abonneer met cadeau of korting
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
