Beeld: Pixabay
De ouders van Janine (29) wilden haar niet meer zien toen ze zwanger werd van de Turkse Berat. Een jaar later kreeg ze een geheime affaire met haar hoogblonde jeugdliefde. “Mijn ouders zouden een gat in de lucht springen als ik voor Jelle koos.”
“Berat is lief, zorgzaam en trouw. Hij werkt hard en is een fantastische vader voor Meltem. En dan is hij ook nog eens ontzettend knap. Een droomman. Mijn vriendinnen en ik gingen niet voor niks vijf jaar geleden altijd naar de kroeg waar hij werkte. Drie maanden speelde hij hard to get, met zijn stralende lach en knipogend naar alle vrouwen. Toen ik hem uiteindelijk mee uit vroeg, bekende hij dat hij me al niet meer uit zijn hoofd kreeg sinds de eerste keer dat hij me zag. Sinds die eerste date zijn we onafscheidelijk.
Berat komt uit een traditioneel Turks gezin, mijn ouders wonen in een Zeeuws dorp waar ze zelden of nooit een buitenlander zien. Pap en mam schrokken zich rot toen ik aankwam met een immigrant – zoals mijn vader hem noemt. Onzin: Berat is geboren en getogen in Nederland. Hij kookt meestal aardappels, groente en vlees en is een trouw aanhanger van Feyenoord. Ha, hij is eigenlijk Hollandser dan mijn ouders die met eten experimenteren en op salsa zitten.
‘Pas maar op, voor je weet draag je een hoofddoek en moet je je bekeren’, zei mijn vader. Nogal vooringenomen, want Berat is niet eens praktiserend moslim. Zijn ouders wel, maar zij hebben nooit een seconde moeilijk gedaan over mijn afkomst. Toen ik zwanger werd, waren ze in de zevende hemel. Ze overlaadden ons met cadeaus en stopten me vol met eten. Ik kwam 25 kilo aan en heb amper iets voor de babyuitzet hoeven kopen.
Mijn vader was echter onverzettelijk: ‘Als jij je kind opvoedt in die cultuur, hoef je hier niet meer over de vloer te komen.’ Was-ie helemaal gek geworden: ik was gelukkig met de liefde van mijn leven en dolblij met mijn zwangerschap. Is dat niet het enige wat je moeten wensen voor je kind?
Na de bevalling zijn mijn ouders één keer op kraambezoek geweest. ‘Het ga jullie goed’, sprak mijn vader – en liep voorgoed de deur uit. Ik heb drie dagen gehuild om daarna de knop om te zetten. Aan een dood paard kun je niet trekken, al is de breuk heel verdrietig en bijna niet te verteren.
Maar nu is er Jelle. Mijn jeugdliefde, de jongen van wie ik mijn eerste kus kreeg. Hoogblond en de zoon van vrienden van mijn ouders. We waren vijftien jaar en stapelverliefd. Mijn ouders gingen ervan uit dat we ooit zouden trouwen. Na drie jaar verkering trok ik naar de Randstad om te studeren, en Jelle naar Groningen. Al snel verloren we contact: in de hectiek van mijn studentenleven had ik niet eens echt liefdesverdriet. Ik studeerde af, ontmoette Berat en dacht nooit meer aan Jelle.
Tot ik hem negen jaar later tegen het lijf liep op een festival. Ik was twintig weken zwanger en bestelde een spa rood, hij een meter bier. Mijn hart miste twee slagen toen ik naast hem stond. ‘Zo, jij hebt niet stilgezeten’, wees hij naar mijn zwangere lijf. ‘Jij ook niet’, lachte ik, terwijl ik een tikje gaf op zijn bierbuikje. Ik was gek op Berat, mijn leven klopte aan alle kanten, en toch wilde ik op dat moment niets liever dan in Jelles armen vliegen. Het was alsof ik bij hem thuiskwam.
Ik wilde hem duizend vragen stellen en alles vertellen, maar kon geen woord uitbrengen. Jelle was allesbehalve nuchter, dat hielp ook niet echt. We wisselden telefoonnummers uit en spraken af te bellen. Wat we geen van beiden deden.
De eerste uren na onze ontmoeting was ik behoorlijk van slag, maar toen ik thuiskwam, het Zwitsal-geurtje in de toekomstige babykamer rook en Berat ontspannen naar een film zag kijken, verdween de onrust en dacht ik al snel niet meer aan Jelle.
Het leven kabbelde voort, Meltem werd geboren, mijn geluk leek compleet op dat knagende verdriet om de breuk met mijn ouders na. Gelukkig waren mijn schoonouders ontzettend lief voor me, ze omringden me met zorg en warmte. Berat ontpopte zicht tot een lieve, betrokken vader. Hij bracht me thee als ik zat te voeden, deed boodschappen en kookte. Toen ik weer drie dagen per week ging werken, haalde hij Meltem van de opvang.
Zeven maanden geleden kwam ik Jelle weer tegen. Het was op mijn moeders verjaardag, een dag waarop ik natuurlijk gewoon bij haar in Zeeland had moeten zijn. Om daar niet te veel aan te denken, ging ik winkelen met een vriendin. Emoshoppen, zeg maar. Aan het eind van de middag doken we een café in. Ik zat met mijn rug naar de deur, maar voelde Jelle binnenkomen. Heel gek, want hij woont niet eens in mijn stad. Misschien zag hij mij nog wel eerder.
Dat zegt hij tenminste, dat-ie me rook toen hij de deur opende. Mijn vriendin voelde het ook, onze chemie leek de hele ruimte te vullen. ‘En wie is dát?’ vroeg ze, terwijl ze me indringend aankeek. Ze was de eerste die ik belde toen ik een week later met Jelle in bed belandde. Ik ben niet goed bij mijn hoofd, dacht ik toen ik Jelle een dag later een appje stuurde. Mijn dochtertje was bijna vijf maanden. Ik gaf nog borstvoeding. Mijn hele leven, mijn hele lijf: alles draaide om Meltem en haar vader. Er was geen ruimte voor verwarring, voor onzekerheid, voor seks met een ander, voor Jelle.
‘Dit moest zo zijn’, appte ik. Hij antwoordde meteen: ‘Natuurlijk. Tot donderdag, dan kom je bij me eten.’ Met een brutaliteit en vanzelfsprekendheid die me niet eens stoorde. Het voelde allemaal even logisch.
Ik vertelde Berat dat ik een repetitie had met mijn band en ging naar Jelle. We doken meteen in bed. ‘Jij bent het voor me, punt uit’, zei hij na die eerste vrijpartij. We lagen in zijn studio. Veertig kilometer verderop sliep mijn dochter in haar wieg. ‘Ik wist het toen ik je zag op het festival.’ Uit respect voor mijn zwangerschap had hij geen contact meer gezocht, vertelde hij, maar na onze tweede ontmoeting voelde het alsof wij deel uitmaakten van een Groter Plan waarop we geen invloed hadden.
Lees ook
Getrouwd en toch op Tinder: ‘Ik lunchte met de één, zoende met de ander’ >
Huilend reed ik naar huis. Totaal verscheurd. De chemie tussen Jelle en mij was zo sterk. En ongecompliceerd. Ik miste mijn ouders, met Jelle in mijn leven zou het weer goed komen met ze. Hij was mijn eerste liefde, hij kende mijn achtergrond; het voelde allemaal even vertrouwd. Aan de andere kant wilde ik mijn relatie met Berat en ons leven met Meltem niet kapotmaken. Waarom zou ik? Alleen om de band met mijn familie te herstellen? Als ze echt van me hielden, hoefde ik daar mijn gezin niet voor op te geven.
Een liefde kan enorm en allesoverheersend zijn, groter dan je ooit hebt gekend, en toch niet in je leven passen. Omdat de timing niet klopt. Of de familie het niet accepteert. Is Berat die grote onmogelijke liefde omdat ik door mijn keuze voor hem mijn ouders ben kwijtgeraakt? Hoe dan ook: ik ben bang dat als ik kies voor de een, ik altijd zal verlangen naar de ander. En in dit hele vraagstuk staat uiteindelijk natuurlijk Meltem voorop. Ieder kind wil dat de ouders bij elkaar blijven, aan de andere kant is geen kind gebaat bij een ongelukkige moeder. Voor mijn situatie bestaat simpelweg geen handboek.
Kan dat, houden van twee mannen? Ik denk van wel. Na de eerste vrijpartij met Jelle waren we niet meer te stuiten. Elke donderdag zien we elkaar, als ik zogenaamd repeteer met de band. Mijn gitaar ligt in de auto, maar is op donderdagavond nog nooit uit de hoes geweest. Berat vraagt weleens wanneer we nou eens gaan optreden voor publiek. Dan lach ik en doe het af met: ‘Wij zijn zo slecht, dat wil echt niemand horen.’
De situatie is onhoudbaar, dat weet ik ook wel. Jelle wil met me verder en vraagt steeds vaker wanneer ik Berat vertel wat er aan de hand is. Hij wil Meltem ontmoeten en droomt van een kind met mij. Tussen Berat en mij is de sfeer veranderd: we doen koeler tegen elkaar. Ik denk niet dat hij iets vermoedt, ik vrees dat ik degene ben die afstand houdt.
Kiezen voor Jelle betekent mijn ouders, familie en verleden terugkrijgen. Kiezen voor Berat betekent een toekomst met ons gezin. Ik wil ze allebei niet kwijt, maar misschien ben ik gewoon bang voor de consequenties van mijn keuze. Beide mannen verdienen dit niet. Een psycholoog heeft me aangeraden afstand te nemen van Jelle om te zien wat er overblijft van mijn gevoelens als ik hem een paar maanden niet heb gezien. Ik denk dat het een goed idee is. Berat verdient mijn toewijding het meest. En beide mannen verdienen dat ik eerlijk tegen ze ben: anders ben ik ze straks allebei kwijt.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Dat het ouderschap uitdagend is, hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Sacha (33) vraagt zich af hoe ze om moet […]
Joshua Nolet, de zanger van Chef’Special, is vorige maand opnieuw vader geworden van dochter Jones. Maar bij een pasgeboren baby horen niet alleen roze wolken, maar ook – jawel – slapeloze nachten. En dat ervaart Joshua nu volop.
Het leuke aan de feestdagen is dat de hele familie bij elkaar komt. Het lastige aan de feestdagen is óók dat de hele familie bij elkaar komt. Geen zin in ruzie of gedoe wegens botsende karaktertjes? Neem dan deze handleiding ter harte.
Marthe kwam erachter dat haar ex een affaire had, vlak voor kerst. Vlak voor de eerste kerst met hun baby, zelfs. Ze kan het eigenlijk nog steeds niet helemaal geloven.