Christine verliet haar man: ‘Ik was letterlijk ziek van verliefdheid’

Redactie Kek Mama

27 augustus, 2018 - 14:23

Leestijd: 4 minuten

Christine (42) verliet haar man voor de liefde van haar leven.

“Het gaat wel over, dacht ik. Dus hield ik het voor mezelf, toen ik Frank ontmoette tijdens een zakenreis, en op slag verliefd werd. Ruben en ik waren al vijftien jaar samen, onze kinderen acht en elf; niet zo raar dat de klad er dan een beetje in komt en er ruimte ontstaat voor zulke gevoelens. Kwestie van behoefte aan spanning, en vast zo weer over: ik wist het zeker. Frank zat aan tafel tijdens het zakendiner waar ik diende aan te schuiven. Hoewel het in het restaurant krioelde van de mensen, zag ik hem in één oogopslag zitten. Alsof hij werd uitgelicht in de menigte. We raakten aan de praat, en binnen tien minuten maakten we elkaars zinnen af. Onze humor, levensloop, voorkeuren; alles was hetzelfde. Een ontmoeting en klik die je misschien maar één keer hebt in je leven, denk ik – áls je het al een keer tegenkomt. Het voelde alsof ik hem al mijn hele leven kende.  

Huilend in het vliegtuig

We wisselden nummers uit. Appten aan de lopende band en belden tot diep in de nacht. Tot ik na een paar dagen weer naar huis moest, en huilend in het vliegtuig stapte. Met een knoop in mijn maag reed ik, eenmaal geland, naar huis. Ruben voelde direct dat er iets niet in de haak was. Ik kon niet slapen, niet eten, wilde niet met hem vrijen: niets in mij functioneerde nog. Ik veinsde een griepje naar de kinderen en dook dagenlang tegelijk met hen in bed; letterlijk doodziek van verliefdheid en gemis. Frank voelde hetzelfde, maar hij was single en had vrijspel. Alles in mij riep dat ik bij hem wilde zijn. Dat Frank mijn soulmate was, de liefde van mijn leven. Maar hoe weet je zoiets zeker? Daar zet je toch niet zomaar een heel gezin voor op het spel? Frank en ik stopten ons contact. Ik ging sporten. Werkte twee keer zo hard en boekte een weekendje weg met Ruben. Maar mijn gevoel was niet te houden; ik wilde door met Frank. Mijn relatie met Ruben was prima, maar de connectie die ik had met Frank zó veel groter. Niemand kon er iets aan doen; het was een toevallige samenloop van omstandigheden en mijn gevoel had ik niet in de hand.  

Lees ook: Scheiden of blijven: ‘Mijn man en ik zijn te afhankelijk van elkaar’ >

Tijd voor het gezin

Een maand na mijn zakenreis, vertelde ik Ruben over mijn gevoel. ‘Dat was me wel duidelijk’, reageerde hij. Hij was verdrietig, maar niet boos. Zulke dingen kunnen je nu eenmaal overkomen, vond ook hij. We besloten het even aan te kijken. Hoopten allebei dat mijn verliefdheid toch nog zou overwaaien. We investeerden zoveel mogelijk tijd in elkaar en ons gezin. Ruben stelde zelfs voor dat ik een weekend met Frank weg zou gaan, om te onderzoeken of wat ik dacht dat er was tussen ons, wel echt was. Ik deed het niet. Na twee maanden voelde ik me nog steeds zo doodongelukkig, dat we besloten uit elkaar te gaan. Ruben en ik spraken af dat ik wel alleen zou gaan wonen, en dat we de kinderen vertelden dat we gewoon beter waren als vrienden.  

Grote liefde zit in een klein hoekje

Een jaar lang hielden Frank en ik het bij een lat-relatie, in de weekends dat we allebei geen kinderen hadden. De hunkering naar elkaar bleef, en na dat jaar besloten we elkaar te introduceren bij onze kinderen, en mijn scheiding officieel aan te vragen. De kinderen waren tegen die tijd zo gewend aan de nieuwe situatie, dat ze Frank meteen accepteerden. Ruben ook, die gaat er ijzersterk mee om – heel bijzonder. Hij drinkt zelfs weleens een biertje met Frank, wanneer hij de kinderen komt brengen. Beste vrienden zullen ze nooit worden, maar het werkt. Grote liefde zit in een klein hoekje; ik hoop dat Ruben die ook tegenkomt. En we gezamenlijk de positieve basis waarop we nu onze kinderen opvoeden, alleen maar versterken.”   Scheiden of blijven? Lees hier de tips van psycholoog Sandra van Scheijndel.       Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >