Beeld: Getty Images
Hij woont in zijn eigen huis, jij in het jouwe, je houdt van elkaar en hebt samen kinderen. “Het is duur, het is soms lastig, maar we zouden niet anders willen.”
Mazarine is anderhalf, heeft twee kamers in twee huizen, een dubbele collectie speelgoed en twee kledingkasten. En toch zijn haar ouders heel gelukkig samen. Moeder Charlotte (42) en vriend Ab kregen Mazarine toen ze een latrelatie hadden en vonden de komst van hun kind geen reden om daar iets aan te veranderen.
“Ab en ik hebben sinds zes jaar een relatie”, vertelt Charlotte. “Toen we elkaar tegenkwamen hadden we allebei onze eigen koopwoning – stomtoevallig vlak bij elkaar. We besloten beide huizen aan te houden en afwisselend samen een paar dagen in het ene huis en daarna een paar dagen in het andere huis te wonen. Volstrekt logisch, vonden we. Ab is veertien jaar ouder dan ik en we hadden genoeg meegemaakt om te weten wat we wel, maar vooral ook wat we niet meer wilden.”
Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft ruim een vijfde van de 3,5 miljoen alleenstaanden in Nederland een latrelatie. Dat is 7 procent van de bevolking. Het aantal groeit met rasse schreden. Zo zou een kwart van alle alleenstaande dertigers en veertigers een latrelatie hebben. Cijfers over hoeveel van die stellen samen een kind opvoeden, zijn er niet.
Oké, Charlotte en Ab namen de beslissing om te latten niet alléén uit levenswijsheid. “Onze huizen zijn niet groot genoeg om er comfortabel in samen te wonen, en samen een nieuw huis kopen is in onze situatie niet haalbaar. Maar goed, als het niet meer werkt, bijvoorbeeld omdat Mazarine niet meer wil dat we apart wonen, dan gaan we het natuurlijk anders doen. Of wanneer een van ons hulpbehoevend wordt. Dan moet de één zijn baan en huis wel opzeggen.
Gelukkig hebben we nu de mazzel dat ik in de avonduren werk en Ab overdag. We hebben amper opvang nodig. Ik ben overdag met onze dochter in mijn huis, en ’s avonds leg ik haar in bed bij Ab. De ene keer laat ik haar lekker liggen nadat ik klaar ben met werken en kruip ik bij Ab in bed. De andere keer neem ik haar slapend mee in de buggy en wordt ze de volgende ochtend wakker in mijn huis.
Familie en vrienden reageerden in het begin natuurlijk wel verbaasd. “Nou nou”, hoorde ik dan, “Benieuwd hoe lang je dat volhoudt.” Nu zeggen mijn vriendinnen dat ze onze keuze helemaal begrijpen en er soms best een beetje jaloers op zijn. “Ik heb zó geen zin meer elke dag zijn sokken onder het bed vandaan te trekken”, zeggen ze dan.
Een paar van mijn gescheiden vriendinnen vinden het zelfs de enige manier waarop ze nog een nieuwe relatie zouden willen beginnen. Ach, eigenlijk hebben Ab en ik natuurlijk een soort co-ouderschap, alleen slapen wij nog bij elkaar.”
“Als een van ons tijd voor zichzelf nodig heeft kan dat”
Vrijblijvend is het niet, dat lattend ouderen, benadrukt Charlotte. “Het is niet de bedoeling dat een van ons alleen maar even aanwaait, terwijl de ander grotendeels voor Mazarine zorgt. Aan de andere kant is het een geruststellend idee dat als Ab en ik ooit uit elkaar zouden gaan, er voor Mazarine eigenlijk niks verandert.
De reden dat latten voor ons zo goed werkt is dat we ervoor kiezen samen tijd door te brengen of niet. Ab en ik zien elkaar elke dag, maar niet de hele tijd. Soms dragen we alleen Mazarine aan elkaar over, soms slapen we een week bij elkaar. Als een van ons tijd voor zichzelf nodig heeft kan dat, en als we samen zijn doen we dat omdat het zo gezellig is.”
Zo was het trouwens niet toen hun dochter net was geboren. “Toen hebben we de eerste weken in mijn huis gebivakkeerd. Nadat ik een beetje hersteld was en de boel begon te lopen, woonden we de ene helft van de week in mijn huis en de andere helft in het zijne, maar we waren wel altijd samen. Nu Mazarine ouder wordt nemen Ab en ik meer vrijheid en kiezen we ook voor dagen alleen. Zo blijft onze relatie fris en spannend. Vakanties met z’n drieën zijn extra leuk, want dan hebben we twee weken lang alle tijd voor elkaar.”
“Zo blijft onze relatie fris en spannend”
Klinkt als één groot feest, maar het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn, dat latten. “We hebben allebei wel een eigen hypotheek en minder dan fulltime werken zit er dus niet in”, zegt Charlotte. “En we hebben alles voor Mazarine dubbel nodig. We hebben een gezamenlijke rekening waarvan we alle uitgaven voor haar betalen. Overigens doe ik de was voor Mazarine en mij; Ab wast zijn eigen kloffie.”
Charlotte en Ab hebben samen het ouderlijk gezag over Mazarine, al staat ze officieel ingeschreven bij Charlotte. “Mijn adres stond op het geboortekaartje, maar op de klassenlijst van school kunnen we dat straks zomaar anders doen. Ze draagt ook gewoon zijn achternaam.”
Trouw zijn aan elkaar is vanzelfsprekend, vindt Charlotte, twee huizen of niet. “We latten niet om er een ander op na te houden. En we moeten in elkaars huis wel gewoon alle laatjes kunnen opentrekken.”
Lees ook – ‘Mijn man wil samen oud worden, maar wel in aparte huizen. Zelfs nu we twee kinderen hebben’ >
Dat vertrouwen is wel een puntje bij Jetty (41) en Ed, ouders van Lola (11). Jetty: “Wij kregen onze dochter toen we nog gewoon in één huis woonden. Toen Ed vijftien jaar geleden bij me introk, hield hij zijn fotoatelier-annex-woonruimte in een andere stad aan omdat dat wel zo praktisch was. Dat bleef jaren onveranderd, tot Lola een jaar of acht was en Ed steeds meer opdrachten kreeg en vaker moest overwerken.
Ik vond het wel lekker af en toe een avond alleen te zijn en Ed overnachtte regelmatig in zijn studio. Eerst alleen wanneer hij doorwerkte tot laat, later ook wanneer hij ging stappen met vrienden. Sinds een jaar of twee gaat hij er om het weekend van donderdag tot maandag heen.” Jetty vindt het wel prima zo. “Lekker rustig. En doordat het geleidelijk zo is gelopen, is het voor Lola de normaalste zaak van de wereld. Doordeweeks is papa er altijd, ze hoeft hem dus niet vaak te missen.”
“Nee, ik weet niet zeker wat hij uitspookt in de nachten in zijn atelier, maar dat weet hij van mij ook niet. Het heeft natuurlijk toch iets vrijgezellerigs, die vrije nachten. We hebben afgesproken dat onze gedeeltelijke latrelatie geen vrijbrief is om er een paar leuke affaires op na te houden. Maar mocht hij toch de verleiding niet kunnen weerstaan, dan weet ik het liever niet.”
“Het heeft natuurlijk toch iets vrijgezellerigs, die vrije nachten”
Ze denkt ook niet dat de overgang van fulltime huwelijk naar latrelatie eigenlijk een vorm van een langzaam doodbloedende relatie is. “Fulltime samenwonen is ook geen garantie voor eeuwige trouw of een sprankelende relatie. Eerder het omgekeerde: ik zou zeggen dat wij de kansen op een lang en gelukkig huwelijk juist vergroten door naar ons gevoel te luisteren en naar alle tevredenheid te latten.”
Lorraine (39), moeder van Vince (8) en Bailey (7), is het daar helemaal mee eens. Na een relatie van negen jaar betrapte ze man Dominique drie jaar geleden op een buitenechtelijke affaire. “Of nou ja: zijn scharrel belde me op om het heugelijke nieuws te vertellen.”
Het eerste jaar na dat telefoontje verdient volgens Lorraine geen schoonheidsprijs, maar uiteindelijk vond ze een andere woning en wilde ze een nieuw bestaan opbouwen met kinderen en zonder man. “We besloten tot co-ouderschap, en dat liep goed. Dat Do’s scharrel geen stand hield verzachtte de pijn, en hij deed zijn stinkende best zo veel en zo goed mogelijk voor de kinderen te zorgen. Eigenlijk liep het beter dan ooit tussen ons.”
Lorraine ontdekte wat ze in al die jaren met Dominique zo had gemist: zichzelf. “Ik was zo in de rol van moeder geschoten dat ik mezelf compleet was kwijtgeraakt. Achteraf denk ik dat dat mij ook minder aantrekkelijk maakte. De vrouw op wie Do ooit verliefd werd, bestond niet meer. Ik was moeder; maar niet zijn vrouw en vriendin.”
“Ik was moeder; maar niet zijn vrouw en vriendin”
In het begin vond ze het een zware dobber de kinderen te moeten missen als ze bij hun vader woonden, maar het wende. “Vince en Bailey vonden het prima, en langzaam maar zeker voelde ik me vrijer en gelukkiger dan ooit tevoren – niet in de laatste plaats omdat ik eindelijk weer eens aan mezelf toekwam. Dat had in ons huwelijk natuurlijk ook gekund, maar ik ben van nature een pleaser. Als Do en de kinderen thuis waren, stond ik in de verzorgstand. En dat terwijl Do vaak genoeg zei: ga ook eens wat leuks doen zonder ons.”
Dominique bleef langskomen. Om te klussen. De nieuwe computer te installeren. Na te borrelen na een gezellig gezinsavondje uit. “Elke vrijdag aten we met zijn vieren. Dat vonden we goed voor de kinderen.”
De liefde bloeide weer op. “De eerste nacht dat hij bleef slapen – we hadden een kast voor de kinderen in elkaar gezet en een paar glazen wijn te veel gedronken – voelde zo fijn en vertrouwd, maar de volgende ochtend kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Die man had me bedrogen; was ik gek geworden? Ik heb hem de deur uitgeschopt voordat de jongens wakker werden.”
De liefde bleek echter sterker dan haar angst of hij haar deze keer wel trouw zou blijven. Do is inmiddels elk weekend bij Lorraine en de jongens. “Uit zelfbescherming houd ik wel mijn eigen huis. Ik heb niks meer te verliezen en dat voelt goed. Het is misschien een beetje kolderiek, van een fulltime relatie naar een latrelatie. En duur is het ook: twee huizen. Toch zou ik niet anders willen. Mijn eigen huis, mijn eigen regels, maar toch een relatie met de man van wie ik hou en die de vader is van mijn kinderen: ik heb het leuk voor elkaar.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.