Beeld: Shutterstock
Toen Lianne ontdekte dat haar man Jochem vreemdging, vond hij dat ze hem de ruimte moest geven. Ze stemde toe, maar de minnares van haar man werd een obsessie voor haar. Totdat ze zelf ook ging daten.
“Het begon drie jaar geleden. Jochem had, bij uitzondering, zijn mobiel beneden laten slingeren terwijl hij boven aan het werk was. Ik pakte de telefoon op om ’m naar hem te brengen. Het scherm lichtte op. Er stond een appje op met een hartje met de letter E erbij. De daaropvolgende weken keek ik vaker op zijn telefoon. Wat nog wel een toer was, want Jochem is heel geordend, hij heeft zijn mobiel altijd in zijn zak. Soms deed ik het als hij sliep. Ik schrok als ik weer een hartje met E aantrof.
Op een dag haalde ik zijn jas op van de stomerij. De man achter de toonbank overhandigde me een piepklein briefje dat hij in een van de zakken had gevonden. En ja hoor: een hartje met de letter E. Thuis gaf ik het briefje aan Jochem. ‘Wie is E?’ vroeg ik. Hij kreeg een kleur. ‘O, dat is Esther, van mijn werk’, zei hij. ‘Die zit achter me aan.’ Hij deed daar niets mee, dat bezwoer hij me. Ik voelde dat hij loog. Dus ik schopte een scène. Hij werd razend, ik had hem nog nooit zo boos gezien. ‘Ik wil niet dat je me controleert! Ik pik het niet!’ riep hij. ‘We zouden niet jaloers zijn, dat was de afspraak!’ Op dat moment wist ik dat hij verliefd was. Ik werd opeens heel rustig. Er was maar één vraag van belang, en die stelde ik: ‘Ga je bij me weg?’ ‘Nooit’, zei hij meteen. Toen ging hij praten. Hij gaf toe dat hij een avontuur had met Esther. En ook: dat hij de afgelopen jaren vaker verliefd was geweest, maar dat hij uiteindelijk altijd voor mij en ons gezin had gekozen. En dat ook altijd zou doen. Als ik hem ruimte kon geven. Als ik dat niet kon, wist hij niet of hij bij me kon blijven. ‘Heb je seks gehad met die vrouwen?’ vroeg ik. ‘Ja’, zei hij.
Ik dacht dat ik gek werd. Ik had liever gehad dat hij de waarheid had ontkend. Dan had ik mijn kop in het zand kunnen steken, zoals ik eigenlijk al jaren deed. Ik wist diep in mijn hart dat hij een vreemdganger was. Vrouwen vallen als een blok voor Jochem. Hij is een knappe, lange man met donkere krullen en bruine ogen. Met een uitstraling alsof hij de hele wereld aankan. Van nature is hij een flirt. In het begin van onze relatie hadden we daar vaak ruzie over. Na feestjes, als ik hem net iets te gezellig zag doen met mooie vrouwen. Als ik er stennis over schopte, zei hij dat hij nergens op uit was. Maar ook dat ik mijn jaloezie moest overwinnen, omdat het anders onze band kon schaden. Want het hoorde bij hem, af en toe een beetje te jagen. Dat mocht ik ook doen; hij vond het leuk als mannen lieten blijken dat ze van mij gecharmeerd waren. Dan was hij zelfs trots. Want hij wist dat ik van hem was, en van hem alleen. Zolang we maar wisten bij wie we echt hoorden: bij elkaar. Daar was hij heel serieus in. Hij wilde dat ik wist dat zijn hart volledig bij mij lag. Voelde ik dat niet? Ja, dat voelde ik.
Hij was – en is – de liefste echtgenoot die je kunt bedenken. Mijn grote steun en toeverlaat. Ik ben zelf niet al te stabiel van nature, ik kan over kleine dingen van slag raken. Hij is juist heel evenwichtig. Ik kon met alles bij hem terecht. Ik deed veel vaker een beroep op hem dan hij op mij, dus ik vond mezelf geen ideale echtgenote. Hij hoefde voor mij geen ideale echtgenoot te zijn. Als dit nou eenmaal in het pakket zat accepteerde ik het. Ik kan me mijn bestaan niet voorstellen zonder hem. Ik ken hem al sinds de vijfde klas van de middelbare school. Hij zette achter in de klas de boel op stelten, ik zat braaf en ijverig vooraan. Ik heb strenge ouders die veel eisen aan me stelden, hij was the leader of the gang. Hij haalde de docenten het bloed onder de nagels vandaan, dat vond ik wel zielig. Maar Jochem vond ik stiekem heel erg leuk. Ik slaagde met vlag en wimpel voor mijn eindexamen. Daarna ging ik in Groningen studeren, en daar ging ik los. Ik voelde me bevrijd van het juk van thuis en had het ene vriendje na het andere. Een van die vriendjes studeerde in Delft. Toen ik in mijn derde jaar met hem naar een feest ging, kwam ik Jochem weer tegen. Nog steeds even charmant. Ik was op slag mijn vriendje vergeten. En tot mijn verbazing: hij zijn vriendinnetje. Hij vertelde dat hij me altijd zo mooi had gevonden. Maar ook een beetje saai. ‘Ik wist niet dat jij kon feesten’, zei hij. Toen hij me kuste stond de wereld even stil. Vanaf dat moment waren we samen.
Onze liefde had een goede invloed op Jochems studiehouding; hij begon voor het eerst van zijn leven hard te werken en was binnen de kortste keren ingenieur. Na zijn afstuderen gingen we samenwonen. Hij vroeg me ten huwelijk in Vietnam. We kregen drie kinderen, voor wie hij een fantastische vader is. Dat speelt voor mij een overweldigende rol. Onze oudste, Liz van elf, is gehandicapt. Na 25 weken zwangerschap kreeg ik een zwangerschapsvergiftiging, zodat de geboorte moest worden opgewekt. Liz was zo klein, ze paste in een van Jochems grote handen. We zaten wekenlang naast haar couveuse. Helaas hoorde ze niet tot de kinderen die zo’n vroeggeboorte ongeschonden overleven. Ze heeft een te groot hoofd, is doof en kan niet goed zien, ze loopt slecht. En ze is incontinent. Als baby en peuter huilde ze permanent. Daarom zegde ik mijn baan als psychotherapeut op. Met begeleiding van deskundigen heeft ze een intensieve therapie om haar te prikkelen zich zo veel mogelijk te ontwikkelen. Daar neemt Jochem met grote inzet deel aan. Hij is er altijd voor Liz. Als ze ’s nachts huilt is hij de eerste die uit bed gaat. In noodgevallen komt hij meteen uit zijn werk. Hij klaagt nooit, is trots op Liz tegenover zijn vrienden. Omdat ze het zo dapper doet in het leven. Ik wilde geen kinderen meer, was doodsbang voor een volgende zwangerschap. Maar Jochem haalde me over. Mijn zwangerschap van Mik, nu acht, verliep voorbeeldig en hij kwam in een vloek en een zucht ter wereld. We wilden heel graag dat hij een gezond broertje of zusje kreeg, dus waagden we opnieuw de stap. Onze zoon Sem is nu zes jaar. Jochem is ook voor hen de ideale vader. Hij bouwt hutten met ze in de tuin, voetbalt met ze, leert ze judo, leest ze voor, speelt eindeloos lego met ze. Ik vind mezelf niet de ideale moeder. Ik heb weinig geduld, ben prikkelbaar en heb dag in dag uit verdriet om Liz. Het lukt me niet dat verdriet los te laten. Dat put me uit. Ons gezin wordt bij elkaar gehouden door Jochem. Dankzij zijn toewijding kan Liz thuis wonen. Ik weet zeker dat ik het zonder hem niet gered zou hebben.
Dit speelde allemaal mee toen Jochem me vroeg hem vrijheid te geven voor seksuele escapades. Hij gaf me daarmee het vonnis in handen over ons gezin. Ik vroeg hem een week bedenktijd. Mijn eigen ouders zijn gescheiden toen ik elf jaar was. Daar heb ik erg onder geleden. Ik wilde dat mijn kinderen niet aandoen. Ik zag ook niet voor me hoe ik de zorg voor de kinderen zonder Jochem zou moeten dragen. Financieel zou het ook lastig worden, sinds ik geen eigen inkomen meer had. Ook gaf ik mezelf deels de schuld voor Jochems escapades. Ik was altijd met mijn eigen verdriet bezig, was er te weinig voor hem geweest als liefdespartner. Ik had hem vaak afgewezen in bed. Ik besloot alles te doen om hem terug te winnen. Na een week gingen Jochem en ik uit eten voor het eindgesprek. We waren allebei bloednerveus. Ik zei dat ik hem de ruimte gaf om andere vrouwen leuk te vinden, zolang ik er maar niets van hoefde te merken. En zolang hij mij zou laten merken dat ik de belangrijkste vrouw in zijn leven was. Hij was opgelucht. Hij wilde zo graag dat we samen bleven.
Lees ook Getrouwd en toch op Tinder: ‘Ik lunchte met de één, zoende met de ander’ >
Vanaf dat moment deed ik alles om het oude vuur tussen ons weer aan te steken. Ik organiseerde leuke dingen voor ons tweeën. We gingen naar de film, op zeilweekend, naar concerten. Ik probeerde hem niet meer lastig te vallen met mijn problemen. Het was hard werken. Ik voelde steeds de hete adem van Esther in mijn nek; mijn blinde vertrouwen in Jochem was weg. Ik raakte geobsedeerd door Esther, ging claimgedrag vertonen. Belde Jochem te pas en te onpas met smoesjes. Als hij niet opnam, stortte ik in. Uiteindelijk at ik niet meer, sliep ik niet meer. Ik deed wat ik moest doen: de kinderen verzorgen. Ontbijt klaarzetten, lunchtrommeltjes maken, de jongens naar school brengen, Liz naar haar dagverblijf. Zodra ik thuiskwam ging ik naar bed en ik kwam er pas weer uit als de kinderen thuiskwamen. Ik zat klaar met koekjes en thee, hoorde hun verhalen aan, deed spelletjes, kookte. Allemaal op de automatische piloot. ’s Nachts probeerde ik angstig Jochem te verleiden. Dat werkte niet. Ik begon Jochem als een taak te zien, niet meer als een steun.
Mijn beste vriendin, de enige die ik in vertrouwen nam, vond dat ik mezelf moest loskoppelen van Jochem. Dat ik weer moest voelen dat ik een leuke vrouw was. Op een dag maakte ze een Tinder-account voor me aan. Ik kreeg een berg geïnteresseerde reacties. Dat vijzelde mijn zelfvertrouwen op. Overdag lag ik niet meer in bed, maar ging ik stiekem daten. Een jaar geleden ontmoette ik Frank. Een blauwdruk van Jochem, maar dan in het blond, met blauwe ogen. Hij gaf me alle aandacht die ik niet meer van Jochem kreeg. Ik ging weer stralen. Toen Jochem me vroeg wat er aan de hand was, bekende ik dat ik verliefd was. Hij raakte net zo in paniek als ik toen hij zijn verliefdheid op Esther opbiechtte. ‘Ga je bij me weg?’ vroeg hij. ‘Nooit’, zei ik.
Sindsdien hebben we een open huwelijk. Ik heb Frank, Jochem heeft Esther. Die twee weten dat Jochem en ik bij elkaar blijven, wat er ook gebeurt. Niet meer als geliefden, maar als levensmaatjes, met als doel: onze kinderen samen grootbrengen. Het gaat niet altijd van een leien dakje. Ik kamp nog steeds met jaloezie naar Esther toe. Maar ons gezin draait als een geoliede machine. Als Liz huilt, gaat Jochem uit bed. Hij troost haar, zingt liedjes voor haar. Als ik hem zie stoeien met de jongens, smelt ik. Dan voel ik dat we de goede keuze hebben gemaakt.” In verband met de privacy zijn de namen van de geïnterviewden gefingeerd. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer lezen over relatie en liefde? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Oppaskosten besparen door grootouders in te schakelen, dat doen toch zo veel mensen? Klinkt ideaal, vond ook Anne-Marije. Ze had van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo’n wig tussen haar en haar schoonouders zou drijven.
Het kiezen van een babynaam kan een behoorlijke uitdaging zijn, vooral omdat iedereen er een mening over heeft. Maar wat als die mening van een kenner komt? Op TikTok deelt expert Colleen Slagan wat volgens haar de grootste no go’s zijn.
Van eenhoorns tot Elmo en van Paw Patrol tot prinsessen. Elke peuter komt in een fase waarin hij of zij enthousiast wordt van specifieke dingen. Daarom delen we iedere week een leuke peuterpassie van onze lezers, want soms zijn ze wel héél bijzonder.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Josje (28) zich af of ze de vriendschap met haar beste vriendin moet opgeven.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.