Liefdevol gescheiden met dank aan mijn ex

Hester Zitvast

16 april, 2021 - 10:21

Leestijd: 6 minuten

Het ging zo: ik was getrouwd, had twee kleine kinderen en werd verliefd op een goede vriend van mijn man. En in plaats van dat keurig op te biechten, voor mijn huwelijk te vechten of mijn verliefdheid te parkeren, begon ik een affaire.

Het was verre van chic. Ik kan er duizend excuses voor bedenken, maar ik ga het niet goedpraten. Het enige wat ik kan zeggen is dat liefde een soort buitenaardse kracht is. Die ander was – en is – de man van mijn dromen. En hoewel ik hem voor geen goud meer zou willen missen, riep ik destijds vrijwel dagelijks dat ik hem liever nooit was tegengekomen. Ik was dan wel verliefd en dat was heerlijk, maar ik deed ondertussen de vader van mijn kinderen verschrikkelijk veel pijn. Ik pleegde regelrechte liefdesmoord.
 

Pact

De avond dat ik hardop uitsprak dat ik niet met mijn man verder wilde omdat ik verliefd was op een ander, hebben we samen gehuild en elkaar vastgehouden. Nee, hij werd niet boos. En we hebben ook niet gezocht naar alternatieve oplossingen – we wisten allebei dat het zinloos was. We sloten die avond wel een pact. Dit zouden we op de best mogelijke manier doen, voor de kinderen, voor onszelf, zelfs voor de hond. We wilden niet zwelgen in verbittering. Toen ik die nacht naast hem in bed lag, heb ik hem bedankt. Voor zijn liefde, zijn verstandige houding, voor de kalmte die hij wist te bewaren. 
 

Moeilijk voor de schuldige

In die tijd viel ik ruim tien kilo af. Vreemdgaan is nooit goed te praten, maar ik weet inmiddels dat de ‘schuldige’ het ook niet makkelijk heeft. Ik denk dat mijn verdriet een van de redenen is dat mijn ex en ik zo’n goede verstandhouding hebben. Mijn ex zag dat ik het er óók moeilijk mee had.

Hij bleef in ons koophuis wonen, ik huurde een woning in de buurt. Ons oude huis bleef de veilige basis van onze kinderen. Na wat ik had veroorzaakt, wilde ik niets meenemen. Ik gunde hem het huis, met heel mijn hart. Ook over de rest van de bezittingen deden we niet moeilijk. Omdat het van de advocaat moest, maakten we een lijst. Links stond zijn naam, rechts de mijne. Aan de ene kant stond de auto, aan de andere kant mijn paard. Dat waren onze twee grootste bezittingen en die konden we tegen elkaar wegstrepen. Verder kwamen we niet. We hebben de lijst maar verscheurd en een glas wijn ingeschonken.
 

Vooral wennen

De eerste twee jaar moesten we vooral wennen. Omdat het gemis van een vrouwenhand na een week al zichtbaar is in een huis, ruimde ik regelmatig de kamers van de kinderen op. En als ik er toch was, nam ik meteen het toilet, de badkamer en de keuken mee. Dat hoefde écht niet, zei mijn ex steevast, maar ik merkte dat hij het toch wel prettig vond als zijn huis weer aan kant was.

Lees ook
‘Mijn ex en ik wonen structureel samen, terwijl ons echtscheidingsconvenant in de ijskast staat’ >
 

Diepe ontroering

Er was wel een puntje: mijn nieuwe liefde, die ook nog eens een gezamenlijke vriend was. Natuurlijk had mijn ex tijd en ruimte nodig om hiermee om te gaan. Zijn boosheid richtte zich vooral op hem. Einde vriendschap en hij hoefde hem niet meer te zien. “Ik heb ook mijn trots,” verklaarde hij. Terecht. Ik vond het al een wonder dat hij niet woedend was. Dat was hij natuurlijk wel, maar hij weigerde dat gevoel ruimte te geven: “Daar schiet ik niks mee op. En de kinderen ook niet.” Een opstelling die me diep ontroerde en waar ik hem altijd dankbaar voor zal blijven.

Ik ben zelf nogal emotioneel; ik weet niet wat zijn woede met mij zou hebben gedaan. Doordat hij rustig bleef, kon ik dat ook zijn. En uiteraard hield ik rekening met hem. Ik ging niet hand in hand met mijn vriend over straat terwijl we ieder moment mijn ex tegen het lijf konden lopen.

Twee jaar geleden keken de mannen elkaar voor het eerst weer in de ogen. We waren op wintersport. Allebei met onze eigen club vrienden, maar wel in hetzelfde dorp zodat de kinderen met papa én mama konden skiën. Mijn ex liep met onze zoon naar ons huisje. Mijn vriend haalde net iets uit de auto. Mijn ex stak zijn hand uit: “Hé, hoe is het?” En daarna begonnen ze over mannendingen te praten.
 

Weer gelukkig

Er gaat geen dag voorbij dat ik mijn ex niet spreek. Meestal over onze recalcitrante puberzoon, maar net zo makkelijk om bij te kletsen over de gekkigheden van onze dochter, iets leuks op tv of het uitlaatschema van onze hond. We zien elkaar drie, vier keer per week. Vooral om vergeten zaken op te halen. De boeken van Wouter, de balletschoenen van Floor. Het eindigt vrijwel altijd met koffie of een glas wijn, met lunch of gezellig mee-eten.

Mijn ex is weer gelukkig, ik merk het aan alles, vooral aan het gemak waarmee hij naar zijn eigen huis gaat als hij bij ons is geweest. We pasten echt niet bij elkaar, dat zien we nu allebei in.
 

Roze eenhoorn

Hij heeft z’n leven opgepakt op een manier die met mij niet mogelijk was. Hij sport, besteedt eindeloos veel tijd aan zijn hobby’s en gaat vaak uit. Hij leeft als een single met kinderen. De geboorte van mijn jongste dochter Belle, anderhalf jaar geleden, heeft de laatste pijn weggehaald. Ik was nog even bang dat dit nieuwe geluk een terugslag zou veroorzaken, maar een baby blijkt een verpletterend vertederende uitwerking te hebben.

Op haar eerste verjaardag noemde ik haar op Facebook ‘de lijm tussen twee gebroken gezinnen’. Oké, ik was in een emotionele bui, maar die lijm, dat is ze echt. Als mijn ex binnenkomt, pakt Belle een voetbal en moet er gespeeld worden. Af en toe past hij zelfs op haar.

Als er een wedstrijd ‘perfect gescheiden’ bestond, zou ik ons zo durven inschrijven. Ik durf te zeggen dat we het goed hebben gedaan. Alles gaat in overleg. Geen getouwtrek wie welke kerstdag de kinderen krijgt en waar ze zijn met oud en nieuw. Heeft hij een feestje op ‘zijn’ dag, dan wisselen we om. De eerste twee jaar na de scheiding had Floor slechts één wens: dat papa en mama weer bij elkaar zouden komen. Nu wil ze gewoon weer een roze eenhoorn in de tuin. 
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >