Eindelijk had ze hem gevonden: een man op wie ze níet na drie maanden uitgekeken was. Ze trouwden en kregen een kind. Maar toen ontdekte Simone (34) Second Love.
“In mijn puberteit zei mij moeder: ‘Kind, je bent verliefd op de liefde.’ Nogal kwetsend, vond ik, want daarmee nam ze mijn gevoel voor mijn vriendje van dat moment niet serieus. Ook al was dat vriendje een ander dan de maand ervoor, of de maand dáárvoor, en zeker niet de laatste. Feit was dat ik altijd allesoverheersend verliefd was. Het wisselde alleen nogal snel op wie.
Vanaf mijn veertiende had ik altijd verkering. Ik werd makkelijk verliefd, maar was ook net zo snel weer op die jongens uitgekeken. Verder dan zoenen ging het niet, op die leeftijd. Toch stond ik op school al snel bekend als slet. Met het eerste vriendje met wie ik naar bed ging, op mijn zestiende, bleef het meteen twee jaar aan. Want ik was helemaal niet uit op seks met jongens, ik wilde gewoon liefde. Aandacht. Die ene, speciale persoon zijn voor iemand. Ik ben er nooit voor naar een psycholoog geweest, maar het heeft vast iets te maken met mijn vaderloze jeugd. Geen enkele verliefdheid blijft zo allesoverheersend als in de eerste drie, zes maanden, leerde ik toen ik ouder werd. Dus maakte ik het na die periode steevast uit. Zodra de vlinders weg waren, verdween ook mijn interesse in de man, en ging ik op zoek naar een nieuw exemplaar dat het vuur in mij weer deed oplaaien. Zoals een junkie die op zoek gaat naar zijn nieuwe shot: ik was letterlijk verslaafd aan liefde. Mijn moeder had al die tijd gewoon gelijk gehad. Ik liet een spoor achter van gebroken harten. Niet dat ik dat met opzet deed; steeds wanneer ik een nieuwe relatie aanging, wist ik zeker dat het deze keer écht de ware was. Ik was ook altijd trouw en maakte keurig een eind aan mijn verkering voordat ik me door een nieuwe vlam liet veroveren. Ik maakte het die mannen niet al te moeilijk: hun interesse in mij was al genoeg om míjn hart sneller te doen kloppen.
Tot ik Walter tegenkwam, veertien jaar geleden. We waren lid van dezelfde studentenvereniging. In tegenstelling tot alle andere mannen die ik in mijn hart had toegelaten, probeerde hij mij niet te veroveren. Integendeel: hij toonde nauwelijks interesse. Dat vond ik interessant. Achteraf is dát wat me het meest in hem aantrok. Niet zijn humor, niet zijn intellect of passie voor wiskunde. Ik zag een uitdaging in hem, een project. Deze man, níet verliefd op mij? Ondenkbaar. Maar Walter liet zich niet zomaar veroveren. En dat maakte mijn verlangen naar hem alleen maar groter. Wanneer hij niet op de sociëteit was terwijl ik hem daar hoopte aan te treffen, was de rest van mijn avond verziekt. Ik hoopte op een signaal van hem. Een sms’je. Hyvesberichtje. Íets waaruit hij gevoelens voor mij liet blijken. Maar het kwam niet. Net toen ik na een maand of drie mijn interesse dreigde te verliezen, kwam ik hem tegen tijdens het uitgaan. ‘Dans je nu eindelijk met me?’ vroeg hij aangeschoten. Vanaf toen was het aan. We studeerden bijna tegelijkertijd af en gingen meteen samenwonen. Drie jaar later waren we getrouwd. Alsof ik dat óóit zou kunnen, de rest van mijn leven trouw blijven aan één man. Maar ik hoopte het. Vergeefs, weet ik nu.
Walter hield me scherp. Hij daagde me verstandelijk uit en verraste me met concertkaartjes en museumbezoeken, iets waar we samen enorm van genoten. Het maakte dat ik ook moeite voor hem wilde doen. Hoewel mijn verliefdheid aanvankelijk niet was gebaseerd op mijn gevoel voor hem als persoon maar op de uitdaging hem verliefd op míj te laten worden, was de liefde tussen ons al snel heel diep. De vlinders in mijn buik hielden aan tot na onze trouwdag en toen die deels plaatsmaakten voor een grotere, kalmere liefde, verloor ik mijn interesse niet. Walter wist me op elk vlak te prikkelen. En net toen ik dacht dat het niet mogelijk was ooit méér van iemand te houden dan dit, raakte ik zwanger van onze zoon Deon. Toen hij eenmaal geboren was, ervaarde ik de grootst mogelijke liefde, waarmee mijn liefde voor Walter toch ook weer meer groeide. Deon was een makkelijke baby, maar het was niet te voorkomen dat de relatie tussen Walter en mij veranderde met zijn komst. Alle aandacht en zorg gingen opeens naar dat kleine mannetje in plaats van uitsluitend naar elkaar. Dat was prima, want we deelden die liefde voor Deon. Geen van ons had ruimte voor iets anders dan dat: het was wij drieën tegen de rest van de wereld.
Lees ook 5 tips om je weer lekker in je vel te voelen >
Maar Deon werd groter, en zelfstandiger. En toen hij eenmaal naar de basisschool ging en Walter en ik weer meer tijd voor elkaar kregen, was de chemie tussen ons niet meer zoals vroeger. De liefde tussen ons was onveranderd, maar ík was niet meer dezelfde als voordat ik moeder werd. Terwijl ik altijd een beetje had opgekeken tegen Walter en dacht dat ik alles van hem kon leren, wist ik nu meer dan hij. Waar het Deon betrof, tenminste. Ik had een mens op de wereld gezet. Die oerkracht en het instinct dat daarbij kwamen kijken, maakten me ijzersterk. Samen dingen ondernemen ging lastiger, als ouders. De concerten, reizen, culturele uitjes; die werden opeens uitzonderingen. En daarmee kwam mijn oude vertrouwde snelle verveling in relaties weer opzetten. Walter wist daarvan. We zijn heel open over ons gevoel. Maar los die verveling maar eens op als je hooguit eens per week aan vrijen toekomt omdat je voor het achtuurjournaal al uitgeblust bent.
Het begon met een appje via WordFeud. Walter lag te slapen op de bank, ik speelde nietsvermoedend een potje online scrabble op mijn telefoon. Mijn tegenspeler was op iets anders uit dan maximale woordwaarde, bleek al snel. Voor ik het wist, gingen de dubbelzinnige opmerkingen over en weer. En werd iets in mij wakker wat ik al jaren miste. Mijn spelletjespartner was niet interessant genoeg om het contact mee voort te zetten, maar het verlangen naar die ouderwetse spanning was niet meer te stuiten. Op aanraden van een vriendin keek ik op Second Love, de datingsite voor mensen die al een relatie hebben. Zij kwam er omdat ze het wel makkelijk vond, daten met mannen die niet meteen wilden claimen. Ik zocht er juist het tegenovergestelde: de aandacht van een man die weer eens echt werk van me wilde maken.
Lees ook Ilan (40) staat ingeschreven op een site voor vreemdgangers >
Op het moment dat ik mijn profiel aanmaakte, voelde ik een combinatie van opwinding en walging. Wat leek het me spannend, maar wat was ik een rotwijf dat ik het Walter aandeed. Dezelfde dag nog had ik contact met een getrouwde man. Ik genoot van zijn berichtjes. Van de spanning of hij weer zou appen. Hij liet me lachen en even voelde ik me weer de begeerde vrouw van vroeger. Maar ik schrok ook van mezelf. Wilde ik werkelijk mijn huwelijk en, belangrijker, mijn gezinsleven op het spel zetten voor de kick van een beetje aandacht? Ik besloot Walter niet te vertellen over Second Love, maar ging wel nogmaals het gesprek aan over hoe we de spanning weer konden terugbrengen in onze relatie. Het zat ’m alleen niet in het leuke dingen doen, ons seksleven of het uitproberen van nieuwe speeltjes. Ik had die aandacht van een andere man echt nodig. Ik stelde voor om eens met een ander stel te daten. Zo kwam ik aan mijn trekken zonder echt vreemd te gaan en had Walter ook meteen een verzetje. Wel zo eerlijk en gelijkwaardig, vond ik, maar Walter sprong bijna van zijn stoel van schrik. ‘Wil je swíngen?’ riep hij. ‘Gatver!’ Ik legde hem uit waar mijn idee vandaan kwam, maar hij moest er niets van weten. ‘Als je met een andere kerel de koffer in wilt, moet je dat doen, maar dan kun je daar meteen blijven’, zei hij. En daarmee was de kous af.
Dat is natuurlijk geen excuus om dan maar stiekem vreemd te gaan. Maar ik voelde mezelf steeds verder afstompen. Ik wilde Walter absoluut niet kwijt, maar mezelf ook niet. Toen Walter en Deon tien maanden geleden samen op mannenweekend gingen, trok ik de stoute schoenen aan en sprak af met de man die ik ontmoet had via Second Love. We gingen uit eten en lachten en zoenden en ik voelde me weer sexy. Niets in deze man was leuker of beter dan Walter, maar hij gaf me een gevoel dat Walter me in deze levensfase blijkbaar niet kon geven. We bleven elkaar zien, eens in de drie, vier weken. Dan zei ik thuis dat ik uitging met collega’s, en danste met mijn ‘second lover’ tot we erbij neervielen. Ik hoefde niet per se met hem naar bed; mijn seksleven stond op een laag pitje, maar was wel bevredigend. Het ging me puur om de aandacht. Maar als je een avond drinkt en flirt, gaat het natuurlijk toch een keertje mis. Wat dus ook gebeurde: na een maand of vier en een stuk of zes keer daten, belandden we ’s nachts op de bank van zijn kantoor. Het was fantastisch. Maar wat vervolgens gebeurde was met het oog op mijn verleden vrij voorspelbaar: nu de fase van flirten voorbij was en de spanning van mogelijke seks verdwenen, was de lol er voor mij wel weer vanaf. Mijn minnaar begreep het wel. Hij wilde uiteindelijk ook niks anders dan wat spanning naast zijn huwelijk. We besloten vrienden te blijven en bezoeken nog steeds samen af en toe een concert of festival. Walter denkt dat hij een collega is. En dat laat ik zo, want ik wil geen onrust stoken waar dat niet meer nodig is.
Niet dat het verder stil is in mijn tweede liefdesleven. Ondertussen heb ik sinds een maand of drie contact met een andere man, ook via Second Love. Hij is single, maar niet op zoek naar vastigheid. Ons contact verloopt min of meer hetzelfde als met de eerste man; we gaan vooral uit eten, en ik ben een weekend mee geweest naar een congres van zijn werk. Toen hebben we ook seks gehad. Tegen Walter zei ik dat het een stedentrip met een vriendin was en hoopte maar dat hij niet naar foto’s zou vragen. Ik voelde me er rot over, want eigenlijk is het me niet om de seks te doen. Maar ja, in the heat of the moment gebeurde het natuurlijk wel. Tussendoor klets ik ook met andere mannen via de site. Die hoef ik verder niet live te ontmoeten; ik ben niet uit op meerdere avontuurtjes tegelijk. Sterker nog: de seks met mijn minnaars zit me behoorlijk dwars. Als ik erachter zou komen dat Walter vreemdging, zou dat me flink pijn doen. Uiteindelijk wil ik niets liever dan al die spanning delen met hem, maar dat is dus niet haalbaar. Een vriendin vertelde onlangs dat ze haar botoxbehandelingen structureel verzwijgt voor haar partner. ‘Ach ja’, zei ik, en suste ondertussen mijn geweten. ‘Onze mannen hoeven ook niet álles te weten.’” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]