Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (36) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (41). Vanuit het nieuwe huis dat ze sindsdien bewoont met zonen Oscar (4) en Merlijn (9), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
Lees verder onder de advertentie
Ons leven loopt op rolletjes. Oscar is begonnen aan de basisschool, Merlijn zit lekker in zijn vel, en ik heb mijn leven als fulltime werkende, alleenstaande moeder best aardig op de rit, vind ik zelf. Ik heb weer tijd voor vriendinnen, ben zowaar een keer op date geweest en om ons geluk te completeren, woont sinds kort een eigenwijze kat in huis, die behalve voor gehavende gordijnen, vooral voor een hoop hilariteit zorgt. Dit alles zonder Tim, die weliswaar eens in de zoveel weken een ijsje eet met de jongens, maar verder in wat voor opvoedkundige vorm dan ook afwezig is. We hebben er vrede mee, sort of. Er is in elk geval rust, en duidelijkheid.
Lees verder onder de advertentie
Tot op een middag een brief van een groot advocatenkantoor op de mat valt.
‘Volledige voogdij’
Mijn eerste reactie is schrik. Heb ik een zakelijke fout gemaakt? Een vreselijke overtreding begaan? Met mijn hart in mijn keel open ik de envelop. Ik moet de brief twee keer lezen voordat tot me doordringt waar hij over gaat. ‘Volledige voogdij’, lees ik. En: ‘ontzegging van gelijkwaardig ouderschap’. Ik voel de grond onder mijn voeten vandaan zakken. Bijna twee jaar na onze scheiding start Tim een juridisch gevecht over de kinderen, zonder mij ooit te melden dat hij de situatie anders wilde.
Lees verder onder de advertentie
“Is dit nodig?”, spreek ik in op zijn voicemail, nadat hij me vijf keer heeft weggedrukt. “Natuurlijk kun je de kinderen vaker zien; we willen niet anders.”
Koortsachtig ga ik na wat ik verkeerd heb gedaan. Waarop hij me zou kunnen veroordelen. Ik lees oude app- en mailconversaties na. Denk terug aan alle avonden waarop ik de kinderen beloofde dat papa echt wel weer wat zou laten horen, nadat we weer eens voor een dichte deur stonden. Mijn enige conclusie: ik heb het geprobeerd. Bijna gesmeekt of hij het anders wilde doen, in het belang van de kinderen. In onze conversaties zitten gaten van weken, waarin hij onbereikbaar was. Ik wil hem terug in het leven van Oscar en Merlijn, maar niet op zo’n manier. Tegelijkertijd realiseer ik me dat als we nu geen duidelijke afspraken maken, we misschien nog wel jaren door modderen op deze manier. Dat gun ik de kinderen niet, maar ook mezelf niet.
Lees verder onder de advertentie
Met knikkende knieën pluk ik een advocaat van internet, vraag me af hoe ik dit emotioneel én financieel ga bolwerken, en bel.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Volkszanger Mart Hoogkamer zingt tegenwoordig niet alleen hits op het podium, maar ook slaapliedjes tot in de late (of vroege) uurtjes. Op 22 januari zijn hij en zijn vriendin Jennifer namelijk trotse ouders geworden van dochter Logan Nová Hoogkamer en dat maakt de zanger dolgelukkig.