Beeld: Shutterstock
Haar huwelijk zat in een impasse, maar tijdens het kantooruitje in de sneeuw leken die problemen voor Joëlle even heel ver weg. Skileraar Luc was daarentegen heel dichtbij.
Joëlle (38):
“Het was al een traditie voordat ik er kwam werken, het jaarlijkse skitripje met kantoor. Vanaf het eerste jaar, nu acht jaar geleden, was ik van de partij. Mijn kinderen waren te jong om op wintersport te gaan en mijn man Sjoerd was met geen dertig husky’s de sneeuw in te sleuren. Sjoerd was allang blij dat ik dankzij het kantoorreisje niet langer aan zijn hoofd zeurde over wintersport. Bovendien was het voor hem het perfecte excuus om naar Closing Weekend te gaan op Ibiza, iets waar ík juist niet op zat te wachten. Doe mij maar Hollandse muziek, bier en feesten in plaats van hippe dj’s met dito mensen. Vriendinnen vroegen weleens of ik het niet lastig vond: mijn man in de partyzon met bloedmooie vrouwen om zich heen. Maar ik vind het gezond dat ieder binnen een relatie zijn eigen leven behoudt. Ik zag niet in hoe Sjoerds dagen op Ibiza verschilden van mijn weekjes op de piste, daar waren toch ook mannen bij? ‘Ja, der Anton aus Tirol, in zijn Lederhose’, lachten ze dan.
Noem me naïef, maar het kwam als een donderslag bij heldere hemel toen Sjoerd me ruim een jaar geleden opbiechtte dat hij tijdens zijn laatste trip na een avond flink feesten in bed was beland met een van de vrouwen van zijn vriendenclub. Een paar jaar eerder zou ik zeker zijn ontploft, maar gek genoeg bleef ik nu ijzig kalm. Hij had vast een goede verklaring, hoopte ik. Dus besloot ik hem ruimte te geven om rustig zijn verhaal te doen. Sjoerd verwarde mijn kalmte met acceptatie en greep de kans om meteen een paar andere ontboezemingen te doen. Een jaar eerder was iets vergelijkbaars voorgevallen, vertelde hij, en tijdens het stappen in onze woonplaats had hij een paar keer gezoend met andere vrouwen. ‘Allemaal puur seks, geen liefde’, verzekerde hij me. Ik was tenslotte de moeder van zijn kinderen. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Dit was wel even iets anders dan een slippertje, dit was ordinair vreemdgaan. Precies in die periode, oktober vorig jaar, waren mijn collega’s bezig met het zoeken naar een locatie voor onze wintersport in januari. ‘Wat er ook gebeurt, ik ben erbij’, riep ik. Ik schoot in de overlevingsstand, ploeterde me misselijk van ellende door de feestdagen en probeerde de schijn op te houden voor de kinderen. Een paar dagen na het ongelukkigste oudjaar van mijn leven, stapte ik in het vliegtuig.
Mijn collega’s hadden een gigantisch Frans chalet weten te bemachtigen aan de piste, inclusief privékok en jacuzzi. Het leek wel een sprookje, zo romantisch. Of liever: de clip van Whams Last Christmas, al lachten mijn kinderen van elf en negen zich rot toen ik dat appte bij het filmpje dat ik stuurde van de omgeving. ‘Mam, doe éven normaal: clips, daar kijkt toch niemand naar?’ Onze kok vond het wel gezellig, zo’n grote groep Nederlanders die niets liever wilden dan culinair genieten. De wijn vloeide rijkelijk, er werd gelachen en geflirt en gedanst en gepraat; mijn collega’s werden vrienden die vakantie. Dus vertelde ik ze over mijn situatie met Sjoerd. Over dat hij zo onverschillig was over zijn vreemdgaan en mijn twijfels bij ons huwelijk daardoor. Voor het eerst sprak ik openlijk over mijn problemen en besefte toen pas hoeveel pijn de situatie me deed. Het voelde zo oneerlijk, in elf jaar huwelijk had ik nog nooit aan een andere man gedacht, laat staan eentje aangeraakt.
Op de derde avond van onze week in de Franse bergen had onze kok een verrassing voor ons. Een vriend van hem werkte in de omgeving als skileraar en had aangeboden ons een dag off-piste mee te nemen als gids. We waren allemaal geoefende skiërs, maar aan het serieuze off-pistewerk hadden we ons tot dan toe niet durven wagen. Dit aanbod was geweldig. De gids bleek Luc te heten, en vanaf het moment dat hij zijn skibril op zijn helm schoof en ik in zijn ogen keek, sloeg mijn hart een slag over. Hij liet zijn blik net iets te lang op de mijne rusten en ik verschoot van kleur. Dit was belachelijk, ik leek wel een puber. Hij was niet eens echt knap, maar de stoute twinkeling in zijn ogen was onweerstaanbaar. Luc nam ons mee naar de prachtigste plekken. We lunchten in een berghut met kampvuur en dierenvachten die alleen off-piste bereikbaar was en maakten de ene waanzinnige afdaling na de andere. Luc trok mij overduidelijk voor. Zodra hij merkte dat ik niet direct achter hem skiede, riep hij: ‘Jo, viens! Show me what you can do!’
Als een bakvis, dolgelukkig onder zijn goedkeuring, stoof ik achter hem aan, terwijl ik bad dat ik mijn klotsende oksels zou weten te verbergen tijdens de après-ski, later. Die après-ski gaat er in Frankrijk iets anders aan toe dan in Oostenrijk, zo bleek. Terwijl de rest van de groep zijn ski’s parkeerde voor de deur van de blokhut boven aan de laatste afdaling naar het dal, liep ik naar de toiletten om recht te trekken wat er recht te trekken viel. Met mijn helm en jas over mijn arm, gekamde haren en vers gestifte lippen, wandelde ik even later quasi-nonchalant de bar in. Mijn collega’s hingen al aan de pinot noir, op banken en poefs rond een haardvuur. Luc had een plekje naast zich vrijgehouden. ‘Finally, there you are’, lachte hij. ‘Finally’, herhaalde een collega met bronstige stem, wierp me een veelbetekenende knipoog toe en draaide zich discreet van me af. Luc en ik waren op elkaar aangewezen. Mijn hart racete in mijn keel, in mijn buik fladderden vlinders die ik al tien jaar niet meer had gevoeld.
Lees ook: ‘Voor ik het wist stonden we te zoenen tussen de kerstguirlandes’ >
Natuurlijk dronken we veel te veel. We hadden vakantie, geen kinderen bij ons, en onze kok was met ons mee, dus met etenstijd hoefden we geen rekening te houden. Toen Luc me voor de tweede keer wilde bijschenken, probeerde ik nog een zwak ‘No, no, I don’t drink and ski’, maar er bleek een skilift naar beneden te gaan, er was geen excuus. Rozig en giechelig sloften we een paar uur later met onze ski’s op onze schouders naar de gondel. Luc liet de cabine met mijn collega’s expres aan zich voorbijgaan en maande me op te schieten. ‘Kan jou het schelen, grijp ’m!’ gilde een van mijn collega’s nog, terwijl de deuren van haar gondel zich sloten. Gewillig liet ik me in de volgende trekken, alleen met Luc. Terwijl ik stikte van de zenuwen en me afvroeg waar ik in godsnaam mee bezig was, kuste hij me. ‘I’m married’, stamelde ik nog, zonder me los te maken van zijn mond. ‘What happens in France, stays in France’, zei hij. Die woorden sprak hij natuurlijk tegen al zijn schatjes.
Ondertussen vlogen wel duizend dingen door mijn hoofd. Wraakseks is nooit goed. Dat Sjoerd mij had belazerd, was één ding, maar als ik nu met gelijke munt zou terugbetalen, zou ik ons nog verder het bedrog in sleuren. We hadden kinderen, dit kon ik hun toch niet aandoen? Ja, alsof híj daar al die keren bij had stilgestaan, dacht ik tegelijkertijd; het was niet dat mijn geflirt de situatie nog heel veel erger kon maken. Dus gaf ik me over. Het is raar hoe zoiets werkt. Want waar ik me bij de eerste kus nog schuldig voelde, initieerde ik zelf een tweede en gooide al mijn remmingen overboord. Sterker nog: ik nodigde Luc uit om met ons mee te gaan naar ons vakantiehuis; zijn vriend was immers de kok. Thuis, met Sjoerd en de kinderen, leek werelden van me verwijderd. De enige werkelijkheid die op dit moment bestond, was mijn slaapkamer hoog in de bergen, mijn skileraar en de jacuzzi.
Mijn vrouwelijke collega’s gaven me groot gelijk, de mannen hielden zich wat meer op de vlakte over mijn affaire in de sneeuw. Voelden zich solidair met Sjoerd. Oké, hij was een eikel geweest, vonden ze, maar rechtvaardigde dat mijn gedrag? Het maakte geen indruk op me. Ik zag hoe diezelfde collega’s zich zonder hun vrouwen vermaakten tijdens het uitgaan, zij waren ook geen heiligen. Luc moest de rest van de week ’s ochtends lesgeven. Dus skiede ik met mijn collega’s en liet me na de lunch door hem ophalen bij het restaurant. We rolden als pubers door de sneeuw, rotzooiden in picknickhutjes en zoenden net zo lang tot we op het nippertje uit de stoeltjeslift konden springen. Een vakantieliefde uit de boekjes. Ik wilde niet dat Luc nog meeging naar ons huis, dat zou de dynamiek van het kantooruitje verstoren. Wel bracht ik één nacht door in zijn appartement in het dorp even verderop. De laatste avond van onze vakantie nodigden mijn collega’s hem uit voor het eten. Huilend nam ik die nacht afscheid van hem. Niet omdat ik hem zou missen, maar om het besef van waar ik naar terugkeerde. Luc bleef appen. Hij miste me, zei hij. Wilde een ticket voor me kopen om naar hem toe te komen en nodigde me uit voor een weekend Parijs. Maar ik was niet verliefd. Luc was voor mij het bewijs van mijn slechte huwelijk. Een heerlijke herinnering, maar ook een bevestiging van wat me te doen stond.
Afgelopen zomer zijn Sjoerd en ik apart gaan wonen. Ik met de kinderen in ons huis, hij in tijdelijke onderhuur in een flat even verderop. Aan de kinderen hebben we verteld dat papa en mama even wat ruimte voor zichzelf nodig hebben. Dat is de waarheid: scheiden willen we nog niet. We volgen relatietherapie en onderzoeken of er nog een basis is voor ons huwelijk. Ik heb Sjoerd bij thuiskomst van mijn affaire verteld. ‘Die verdiende ik’, reageerde hij gelaten. Dat vind ik niet; door hem bewust een koekje van eigen deeg te geven, heb ik de kloof tussen ons alleen maar groter gemaakt. Ik verloor mijn respect voor Sjoerd toen hij structureel bleek vreemd te gaan, maar feitelijk ben ik geen haar beter. Ik weet niet of dit ooit nog goed kan komen. Wel ga ik binnenkort gewoon weer skiën. In Oostenrijk, deze keer. Met Anton aus Tirol blijven de nachten er voor mij toch een stuk rustiger op.” Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.