‘Mijn man en ik zijn niet meer verliefd, dus we laten elkaar vrij op seksueel gebied’

Jorinde Benner

6 juni, 2021 - 12:22

Leestijd: 5 minuten

Jackie: “Misschien zijn Peter, Sterre en ik wel het gelukkigste gezin in onze omgeving. Terwijl we waarschijnlijk óók het enige gezin zijn waarin geen amoureuze band meer bestaat tussen de ouders. Die eindigde jaren geleden al. Toen Sterre net naar de basisschool ging, en Peter en ik met opeens zeeën van tijd voor elkaar, tot de conclusie kwamen dat we seks en intimiteit met elkaar helemaal niet wilden.

De vonken vlogen er nooit echt af, tussen ons. Toen Peter en ik elkaar leerden kennen op onze studentenvereniging, vonden we elkaar vooral grappig. We hadden dezelfde nerdy trekjes. Hielden allebei van role playing games en Harry Potter, en we deelden een discutabele voorkeur voor ongezond eten. We waren onafscheidelijk en stapelgek op elkaar, maar als ik terugkijk op die periode, toen al vooral als broer en zus.
 

Geen vlinders

Peter en ik waren een gegeven. Een volstrekt logische combinatie, en daardoor dacht geen van ons er ooit over na dat een relatie met een ander ook mogelijk was. Ik voelde geen vlinders bij hem, en hij niet bij mij, maar onze band oversteeg dat, dachten we. Nu weet ik dat we gewoon niet beter kenden.

Dat we eigenlijk niet echt verliefd op elkaar waren, maakte dat we ook weinig vreeën. Het gebeurde wel, maar meer uit een algemene behoefte aan seks, dan uit fysieke behoefte aan elkáár, denk ik nu. Maar goed, ook daar raak je zwanger van, en héél gewenst, dus werd negen jaar geleden Sterre geboren.
 

Lees ook:
‘Ik blijf bij hem voor het geld’ >
 

Vrede

Dat het bij één kind zou blijven, stond meteen als een paal boven water. Dat hele romantische traject van zwanger worden, een zwangerschap doorlopen… het was gewoon niet iets wat bij ons paste – hoe dolgelukkig we ook waren met Sterre. We hadden het gedaan, waren gelukkig, en dus simpelweg compleet.

Na haar geboorte verdween de seks compleet uit ons leven. We waren te moe, te druk, en het was toen dat ik me langzaam steeds meer realiseerde dat de behoefte er nooit echt was geweest. We hadden er allebei vrede mee, dus leefden we vrolijk verder.

Natuurlijk merkte ik dat Peter wat veel vrouwelijke vriendinnen had, met wie hij wel erg veel afsprak. Maar daar zocht ik niks achter: wanneer hij nodig was in ons gezin, was hij er altijd. En ’s ochtends om negen uur stonden we gewoon weer samen in onze dierenwinkel, die we runnen sinds we afstudeerden.
 

Verliefd op een ander

Tot Peter op een avond, Sterre zat net op de basisschool, vertelde dat hij verliefd was op een ander. Hij wilde er niets mee, zei hij meteen, want daarvoor was ons gezin hem te dierbaar. Maar hij wilde het niet voor me achterhouden. Ik zag de onzekerheid in zijn ogen, maar het stomme was: ik was blij voor hem. Dat maakte me in de war. Want hoorde ik niet stikjaloers te zijn? Verdrietig? Boos?

Ik voelde niets van dat alles; iets waar Peter ook van schrok. Wat betekende dit in vredesnaam? Hij kapte het contact met zijn vlam af en gebruikte de tijd die daarmee vrij kwam voor ons, om samen te analyseren waarom we voelden wat we voelden. ‘Ik hou van je’, zei ik tenslotte. ‘Meer dan van wie dan ook. Maar ik ben niet verliefd op je, en nu pas realiseer ik me dat ik dat nooit ben geweest. Je bent mijn allerbeste en meest onvoorwaardelijke vriend.’ Peter moest huilen, maar waarschijnlijk meer uit opluchting. ‘Dat is misschien wel waardevoller en duurzamer dan de meeste liefdesrelaties’, zei hij uiteindelijk.
 

Plezier

Het kostte weken, maanden, eer we tot een vorm kwamen waarbij we ons allebei gelukkig voelden. We spraken af elkaar vrij te laten op seksueel gebied, maar elkaar niet in te lichten over onze avonturen. Dat leek ons te pijnlijk. Los van de seks deelden we alles samen. We hadden zo veel lol met z’n drieën, en ons bedrijf liep als een trein.

Inmiddels doen we het al bijna vijf jaar zo. Ik merk het wanneer Peter een scharrel heeft. Dan is hij weinig thuis, en meer uitgelaten dan anders. Het steekt me niet meer. Ik ben blij dat de druk om seks te ‘moeten’ hebben eraf is, en ben zelfs al een keer verliefd geweest op een andere man – hoewel van korte duur. Ik ben ongelooflijk gelukkig met mijn thuis- én werksituatie. Al kan ik me voorstellen dat we deze formule stoppen zodra Sterre volwassen is. Hoeveel ik ook van Peter hou, als ons gezin niet meer in één huis woont, kies ik liever voor een amoureuze relatie met Peter ernaast als mijn beste vriend. Die wens is voor zowel mij als Peter alleen niet groot genoeg om Sterre er nu een co-ouderschap voor op te leggen. Dus blijf ik de komende tien jaar samen met mijn beste vriend. Is dat uiteindelijk niet de wens van iedereen?”

Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >