‘Mijn man wil samen oud worden, maar wel in aparte huizen. Zelfs nu we twee kinderen hebben’

Joan Makenbach

20 juni, 2021 - 12:12

Leestijd: 3 minuten

“De Amerikanen zeggen het zo mooi: he is not the marrying type. Ik hoef bij Henk niet aan te komen met romantische fantasieën over een koets, Sissi-jurk en een servies voor de uitzet. Daar doet hij niet aan. Henk is een grote, stoere vent, een echte vrijbuiter met een eigen autosloopbedrijf. Hij heeft graag zijn eigen rotzooi om zich heen, zegt-ie. Hij wil samen oud worden, maar wel in aparte huizen. Zelfs nu we twee kinderen hebben.
 

Het leeuwendeel van de opvoeding

Henk hoefde niet per se kinderen. Hij gunde mij het moederschap, maar dan moest ik wel het leeuwendeel van de opvoeding op me nemen. Ik heb lang gepiekerd hoe ik dat moest aanpakken. Ik run een eigen kapsalon en we wonen op een uur afstand van elkaar. Uiteindelijk werd mijn moeder de oplossing. Na de dood van mijn vader kwam ze bij mij in de straat wonen en zij helpt me nu met de meisjes. Op werkdagen breng ik de kinderen naar school en het kinderdagverblijf. Oma haalt hen op, vouwt wasgoed en maakt het avondeten.

Als ik uit mijn werk kom, eten we samen, daarna gaat zij naar huis en breng ik de kinderen naar bed. Henk probeert de maandag vrij te houden, dan heb ik ook mijn vrije dag. Dan brengen we samen Jip naar school en doen we iets leuks met Saar. Tegen elf uur ’s avonds gaat hij naar zijn eigen huis en dan zien we hem pas vrijdagavond weer, als ik met de kinderen naar hem toekom.

De volgende dag passen mijn schoonouders op, want dan moet ik werken en rijd ik op en neer. Als ik zaterdagmiddag om vijf uur thuiskom, hebben we heel eventjes een echt gezin.
 

Lees ook
‘Doordeweeks is papa er altijd, ze hoeft hem dus niet vaak te missen’ >

‘Ik miste zijn armen om me heen’

Inmiddels kan ik er goed mee leven, maar in het begin vond ik het bar ongezellig. Ik miste de armen van Henk om me heen na een zware werkdag, baalde dat we alleen seks hadden op zaterdagavond en maakte continu ruzie per app omdat ik vond dat hij te laks reageerde op mijn berichtjes. Sinds we elke avond van acht tot negen met elkaar bellen, gaat het beter.

Onze situatie is wel zo rustig, besef ik nu. Henk is een nachtdier, gaat niet voor tweeën naar bed en heeft altijd vrienden over de vloer. Supergezellig, maar zijn tempo is niet vol te houden. Doordeweeks geniet ik daarom extra van de stilte. Als de meiden in bed liggen en Henk en ik hebben gebeld, kijk ik nog even tv en om tien uur ga ik lekker slapen.

Ik moet er alleen niet aan denken dat mijn moeder ooit wegvalt, want dan stort dit kaartenhuis finaal in. Zij is de stabiele factor in ons gezin, die ervoor zorgt dat de meisjes de broodnodige regelmaat krijgen.”
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >