Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Lees meer
‘Mijn vriend is dan wel niet de vader van mijn kinderen, maar hij is wel hun Thomas’
Anke Laterveer is single moeder van Jakob (8) en Hannah (7). In Kek Mama schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt.
Lees verder onder de advertentie
Dik een jaar geleden schreef ik mijn eerste column voor Kek Mama. Trots vertelde ik er over mijn leven. Gelukkig gescheiden. Daten deed ik wel, maar niet om een nieuwe partner te vinden, laat staan een nieuwe vader voor Jakob en Hannah. ‘Mijn kinderen hebben al een heel leuke vader’, schreef ik.
Lees verder onder de advertentie
‘De leukste die ik voor ze kan bedenken’
En dat is zo, ze hebben een fantastische vader. De leukste die ik voor ze kan bedenken. Hij is attent, grappig en zorgzaam. En hij is, zo’n drie jaar na onze scheiding, opnieuw getrouwd. Met een geweldige vrouw. Hoewel hij mij heeft verloren, heeft hij zijn goede smaak gelukkig behouden. Ze is de stiefmoeder die iedere gescheiden vrouw wenst voor haar kinderen. Lief, ze praat met ze over alles en gaat shoppen met mijn dochter. En toch probeert ze nooit mijn plaats in te nemen. Ze is gewoon een extra mens dat voor ze zorgt en van ze houdt.
Lees verder onder de advertentie
Lees ook
Column Anke: ‘Mijn kinderen hoeven geen nieuwe vader’ >
Eén specifiek vriendje
Voor mezelf moest ik daar een jaar geleden niet aan denken. ‘Blijft er een keer een vriendje logeren? Hartstikke gezellig, maar wel op voorwaarde dat hij ook gewoon weer weggaat’, schreef ik stoer. Wat ik niet schreef was dat dat eigenlijk over één specifek vriendje ging. Dat steeds vaker bleef slapen. En steeds minder vaak wegging.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik moet er niet aan denken te wachten tot ik kan douchen omdat hij nog op de wc zit, en plek in mijn kledingkast te maken voor zijn T-shirts’, stond er ook. Inmiddels zijn we een jaar verder. Ik kocht een nieuwe kast, omdat zijn shirts meer ruimte innamen dan een plankje. Regelmatig roep ik tegen een dichte badkamerdeur dat hij op moet schieten. Want hoewel we niet samenwonen, zijn we bijna altijd samen. In het begin als de kinderen bij hun vader waren, nu ook als ze bij mij zijn.
‘Ik ben eindverantwoordelijk’
Dat maakt hem natuurlijk niet meteen hun opvoeder. Dat doe ik nog steeds zelf. Ik bepaal wat we wel en niet doen en ik ben eindverantwoordelijk. Ze vragen mij of ze wat mogen drinken of buiten spelen. Als er iemand tot de orde geroepen moet worden, is dat mijn taak en niet de zijne en ook het naar bed brengen doe ik altijd zelf. Even over de dag praten, voorlezen en zingen. Dan een kus en lekker slapen.
Lees verder onder de advertentie
Steeds vaker vragen de kinderen na mijn laatste kus: “Komt Thomas ook nog even dag zeggen?” Want hij is dan wel niet hun vader, hij is wel hun Thomas. En zo hebben mijn kinderen vier jaar na de scheiding ineens geen twee mensen die voor ze zorgen en van ze houden, maar vier. Wat een weelde.
Dit artikel staat in Kek Mama 02-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
