Alles op rolletjes, een nieuwe liefde gevonden en de kinderen kunnen het met elkaar vinden. Maar dan komt nog de kwestie: waar gaat dit samengestelde gezinnetje dan wonen?
Lees verder onder de advertentie
Minke (34), moeder van Sarah (5):
“We lagen te zoenen op de bank. Lex en ik waren na onze Tinder-match, drie weken eerder, voor de tweede keer op date geweest. Dat deed ik niet vaak, daten. Mijn scheiding, drie jaar eerder, was niet mijn keuze geweest en het duurde lang voordat mijn gebroken hart geheeld was. Maar met Lex voelde het alsof we elkaar al jaren kenden.
Lees verder onder de advertentie
Betrapt
Licht aangeschoten betaalde ik de oppas en bood Lex nog een afzakkertje aan. Mijn dochter leek in diepe slaap. Het was drie uur ’s nachts toen ik – mijn bloes half open – opeens een stemmetje naast me hoorde: ‘Mama, wie is die meneer?’ Ik schrok me rot: het was niet de bedoeling dat ze hem zou zien. Lex pakte het gelukkig heel goed op. Hij stond op alsof er niks gebeurd was, gaf mijn dochter een hand en stelde zich voor. ‘Blijf je logeren?’ vroeg ze. Ja, dat maakte nu ook niet meer uit.
De volgende ochtend ontbeten we samen, haalden we zijn dochters van acht en zes op voor een strandwandeling en zijn nooit meer uit elkaar gegaan. ‘Na twee dates lieten jullie de kinderen kennismaken?’ riepen mijn ouders en zussen ontsteld. Maar als het goed zit, zit het goed. Voor ons was het logisch.
Lees verder onder de advertentie
Twee huizen
Sindsdien wonen we samen in twee huizen, ruim een jaar. Onze omgangsregelingen zijn precies tegenovergesteld: wanneer Sarah bij mij is, slaapt Lex zonder kinderen bij ons. En wanneer hij zijn dochters heeft, ben ik in mijn eentje daar.
“Zo houden de kinderen hun vertrouwde omgeving en wonen Lex en ik toch samen”
Lees verder onder de advertentie
De kinderen zijn dus zelden allemaal samen, en dat vind ik goed zo. Zo houden ze allemaal hun vertrouwde omgeving zonder verplichtingen met nieuwe zusjes, en wonen Lex en ik toch samen. Een duur geintje, met die dubbele woonlasten, maar zo houden we het nog jaren vol.”
“Ik was zes jaar happy single, tot ik vorig jaar op vakantie Ludo tegenkwam. Hij woont tachtig kilometer verderop, met een co-ouderschap voor zijn dochter. We brengen onze vrije weekends zo veel mogelijk met elkaar door. Toch hebben we mijn kinderen en zijn dochter nog geen weekend bij elkaar gezet.
“Geen van ons wil de kinderen weghalen uit hun vertrouwde omgeving”
Lees verder onder de advertentie
Op traditionele wijze samenwonen is de komende tien jaar al helemaal geen optie: geen van ons wil de kinderen weghalen uit hun vertrouwde omgeving. En dan spelen de exen natuurlijk ook nog een belangrijke rol.
Tussenoplossing
Dus hebben we nu een fijne tussenoplossing bedacht: met z’n tweeën richten we onze huizen helemaal opnieuw in, met ruimte voor alle kinderen, in onze gezamenlijke smaak. Leven we gewoon zo veel mogelijk samen in twee woningen.
Tegen de tijd dat de verbouwingen klaar zijn, zijn we zeker een jaar verder en kunnen onze kinderen er met zijn allen van genieten – wel met duidelijke en gezamenlijk opgestelde leefregels. Dat lijkt ons vroeg genoeg voor deze alternatieve samenwoonconstructie.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.