Beeld: Shutterstock
Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (35) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (41). Vanuit het nieuwe huis dat ze sinds kort bewoont met zonen Oscar (3) en Merlijn (8), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
Merlijn heeft gelogeerd bij zijn beste vriend. Moe van het slaapgebrek hangen we op zondagmiddag op de bank voor een film; Merlijn onderuit gezakt met zijn rug tegen mijn zij, Oscar opgerold op mijn schoot. “Weet je wat zo gek was, mam?”, zegt Merlijn. “Nou?”, reageer ik. “De ouders van Pieter waren het hele weekend thuis, maar ik heb ze elkaar niet één keer een kus of kroel zien geven.”
Ik ben verbaasd dat mijn zoon van acht oog heeft voor dit soort chemie. “Misschien waren ze gewoon druk met anderen dingen”, reageer ik. “En sommige mensen knuffelen alleen wanneer de kinderen het niet zien.” Merlijn denkt heel even na. “Nee, ik denk het niet”, concludeert hij; “de papa sliep in het kantoor, en de mama gewoon in de slaapkamer.”
‘Achter elke voordeur speelt wel wat’, herinner ik me de woorden van mijn moeder, toen ik haar in tranen vertelde dat Tim en ik gingen scheiden. Dat ik het zo graag anders had gewild voor de jongens. Me zó schuldig voelde over de pijn die ik met mijn relatiebreuk veroorzaakte bij de kinderen. Hoe moeilijk de periode na de scheiding – tegen al mijn verwachtingen in – tot nu toe ook is gebleken met Tim; díe kilte hebben mijn kinderen nooit ervaren, denk ik.
“Papa en jij sliepen toch ook nog samen toen jullie gingen scheiden?”, vraagt Merlijn verder. “Klopt, schat”, antwoord ik: “Want we waren niet meer verliefd op elkaar, maar we zijn nog wel heel goede vrienden.” Sterker nog: tot op de dag van mijn vertrek stonden Tim en ik nog knuffelend in de keuken. “Je zult altijd mijn liefste blijven”, zei hij toen. Het was onze laatste knuffel ooit en zijn kersverse liefste heeft mijn oudste zoon zojuist op vakantie in Zuid-Frankrijk leren duiken in een ondiep zwembad, in mijn afwezigheid, maar die gedachte verdruk ik snel. Ik ben blij dat Merlijn met een warm gevoel terugkijkt op de tijd dat we een huis deelden, met z’n allen.
“En papa en Kim”, kop ik maar meteen in, “gaven die elkaar wel gewoon een kus toen jullie op vakantie waren?” Merlijn kijkt me geschrokken aan. “Mam! Dat weet je toch wel?”, roept hij. “Ze hadden de hele vakantie ruzie, zelfs op de heenreis al. Kim heeft ons ’s nachts zelfs twee keer uit bed gehaald omdat wij bij papa moesten slapen, en zij in ons bed kon. Ze is vijf dagen eerder met haar kinderen naar huis gegaan.”
Ik vloek inwendig. Dit had Tim wel even mogen delen, vind ik. Oscar voelt mijn stijgende hartslag en kijkt met zijn duim in zijn mond vragend naar me omhoog. Merlijn kletst ondertussen onverstoorbaar verder. “Het gaf niks, hoor mam. Want in die laatste dagen mochten we de hele dag naar het zwembad, en we hebben elke dag een cadeautje gekregen. Toen was papa pas echt gezellig.”
Eigenlijk ontplof ik. Om het feit dat Tim me niet op de hoogte heeft gesteld van zijn relatie-escalatie voor het oog van mijn kinderen. Omdat hij überháupt drie maanden na onze breuk al met haar op vakantie ging. Om alle dagen waarop hij er had moeten zijn voor de kinderen, maar afwezig was. En om hoe hij alle communicatie uit de weg gaat. Maar de kinderen zitten bij me.
“En de ouders van Pieter dan”, vraag ik dus maar, “gaan die ook scheiden?” Merlijn schudt zijn hoofd. “Dat hoort niet, volgens zijn ouders, zegt Pieter. Maar daar snap ik niks van. Want ik vind het veel leuker nu papa en jij gescheiden zijn. Ik vind jullie allebei even lief hoor. Nou ja, jou net een beetje meer, maar dat kan niet anders, want jij bent mijn moeder. Maar jullie zijn veel te anders: papa koopt allemaal leuke dingen voor ons, en met jou dóen we altijd leuke dingen.
Lees ook:
‘Drie maanden gescheiden en mijn kinderen gaan met hun stiefmoeder op vakantie’ >
Zo helder had ik het zelf niet kunnen verwoorden. De reusachtige flatscreen die mijn aanwezigheid binnen een dag verving in Tims huis, de peperdure vakantie met zijn scharrel en mijn kinderen, de kinderalimentatie die hij niet betaalt, het hele feit dat hij er gewoon niet ís voor de kinderen – het kan me opeens allemaal niks meer schelen. Mijn kind heeft verdraaid goed door hoe de vork in de steel zit, zonder dat hij daar voorlopig nadeel aan lijkt te ondervinden.
Die ouders van Pieter, die hebben nog wat te leren, denk ik. En verdiep me met mijn jongens dicht tegen me aan, in de rest van onze zondagfilm.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Het ging onlangs viral op TikTok: een extreme traktatie dat meer iets weg had van een kerstpakket. Vera maakte dat ook mee. Na een partijtje kwam haar dochter thuis met een mand vol goodies.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen