Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lees meer
‘Is papa ons weer vergeten?’
Beeld: Shutterstock
Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (35) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (41). Vanuit het nieuwe huis dat ze sinds kort bewoont met zonen Oscar (3) en Merlijn (8), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
Lees verder onder de advertentie
De jongens en ik wonen drie weken in ons nieuwe huis, wanneer ik ze op vrijdagavond naar ons oude huis – nu het huis van Tim – rijd voor hun weekend met papa. Het staat er – hoewel ik amper iets aan meubels heb meegenomen – wat donker en treurig bij, maar misschien lijkt dat maar zo, na de afgelopen weken op mijn lichte stek die al zo eigen voelt.
Lees verder onder de advertentie
Na onze emotionele laatste avond samen in de tuin, slechts een paar uur voor mijn definitieve vertrek, is Tim praktisch onbereikbaar. Hij kwam niet opdagen op het tienminutengesprek op school, liet een belangrijke ziekenhuisafspraak van Oscar eveneens zonder afmelding aan zich voorbij gaan, en het eerste weekend dat hij met de kinderen zou doorbrengen, twee weken geleden, zegde hij af want “druk”. Op de afgesproken wekelijkse overdrachtsmail over de jongens, reageert hij niet.
Niks voor hem, vind ik, al realiseer ik me dat de Tim van tijdens ons huwelijk voor een groot deel op mij leunde, als het aankwam op de kinderen. Zoals ik hem alle financiën liet regelen. Een praktische taakverdeling, dachten we.
Lees verder onder de advertentie
‘Hij heeft het vast heel druk’
Met een onrustig voorgevoel druk ik de deurbel in. Geen gehoor. Nog eens. Met de jongens ieder aan één kant naast me – knuffel onder hun armen geklemd – kijk ik op mijn horloge. Ik ben stipt op tijd. Maar Tim is er niet. Zijn telefoon neemt hij niet op en het appje dat ik stuur om te vragen of hij bijna thuis is, blijft onbeantwoord. Ook om half acht die avond nog, wanneer ik met de kinderen in het grote bed ben gekropen voor een knuffelpartij bij een filmpje. Mijn etentje met vriendinnen (‘Je moet de deur uit An, je kunt niet elke avond je tranen verzuipen in een fles wijn in je eentje’) heb ik afgebeld.
Lees verder onder de advertentie
“Is papa ons weer vergeten?”, vraagt Merlijn met een trillip. Ik had er geprobeerd luchtig mee om te gaan. De vierde dichte deur in drie weken tijd weg te wuiven met: “Weet je wat, we houden filmavond!” Maar Merlijn krijgt alles haarfijn mee. Ik slik mijn tranen weg, woel gekscherend hard door zijn krullen, en zeg: “Tuurlijk niet, hij heeft het vast heel druk.”
“Ja”, reageert Merlijn. “Met zijn nieuwe vriendin zeker.”
Lees ook:
Anna’s scheiding: ‘De eerste krassen op de ziel van mijn kinderen, heb ik zelf veroorzaakt’ >
Lees verder onder de advertentie
‘Ze is best aardig’
Ik schrik. Nieuwe vriendin? Drie weken nadat we uit elkaar zijn? “Ze is best aardig”, zegt Merlijn. “Die ene dag dat papa er wel was toen we kwamen, was zij er ook. Ze had Lego voor ons meegenomen.”
Lees verder onder de advertentie
De woorden echoën na in mijn hoofd. Hij heeft dus een nieuwe vriendin. Drie weken na de fysieke scheiding (want op papier moeten we alles nog regelen). En de kinderen hebben haar al ontmoet.
Dit vraagt om iets meer loslaten dan ik bij kan houden. Oscar slaapt al, en wanneer ik ook Merlijn tegen me aan in slaap voel vallen, knip ik mijn bedlampje uit. Deze dag mag van mij nu wel ophouden.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
