Roos’ man is huisvader: ”Die krijgt in no-time last van zijn ego’, dacht ik’

Redactie Kek Mama

31 mei, 2016 - 09:17

Leestijd: 3 minuten

Hij buigt iets te ver voorover zodat ik zijn zorgvuldig gekweekte baardstoppels van heel dichtbij zie. Hij heeft mooie ogen, dat wel, maar dat weet hij zelf iets te goed. Bovendien ademt hij in mijn gezicht. Ik ruik een mengeling van haring en karnemelk als hij vraagt: “Maar… vind je je man dan nog wel aantrekkelijk?”

Daar gaan we weer. Ik heb dit gesprek al zo vaak gevoerd. Opvallend vaak trouwens met machotypjes, ijdele mannenmannen met v-halsje waar borsthaar bovenuit piept.

Kostwinner versus huisman

Zodra ik vertel dat ik kostwinner ben en mijn man huisman, fronsen ze hun wenkbrauwen. O? En hij is niet arbeidsongeschikt? Goh. Vrijwillige keuze? Nounou. Jullie zijn er allebei gelukkig mee? Ah. En dan komt de vraag der vragen: “Maar vind je je man dan nog wel aantrekkelijk?”

Ik maak me er vaak met een grapje vanaf. “Ik ken niemand die de was zo geil kan opvouwen als hij”, grijns ik, maar stiekem heb ik er de klere in. Want ik snap niet waarom mijn man minder aantrekkelijk zou zijn omdat hij huisman is (nooit ‘huismanager’ zeggen trouwens, dat is net zo idioot als een schoonmaakster interieurverzorgster noemen).

Meer dan een visitekaartje

Zeker, carrièretijgers zijn hartstikke interessant, maar het leven is meer dan een visitekaartje. François heeft als cameraman de wereld over gereisd. Acht maanden per jaar zat hij in het buitenland. Héél spannend allemaal, héél hip en in veel ogen héél aantrekkelijk, maar toen wij kinderen wilden, wisten we: dit gaat niet werken. Ik ben niet het type vrouw dat al kabels zeulend haar filmman achterna hobbelt en hij is niet het type vader dat zijn kinderen maanden kan missen. Dus besloot hij even te stoppen toen Miró kwam. Eerlijk gezegd dacht ik destijds: die krijgt in no-time last van zijn ego, maar na een jaar zei hij monter: “Ik denk dat ik mijn apparatuur ga verkopen.” En dat was dat. Sindsdien tik ik de hypotheek van ons huis bij elkaar en zorgt hij dat het er in datzelfde huis relaxed aan toegaat.

Geintjes

Natuurlijk maken we er geintjes over. Als hij een nieuwe spijkerbroek wil kopen, roep ik hard: “Wil je de creditcard mee, Estelle?” Hij blèrt dan terug: “Graag, Ruud!” Maar stiekem ben ik kneitertrots op hem. Niet alleen omdat-ie inderdaad heel geil de was opvouwt, maar omdat hij is wie hij is. Mijn Estelle: een man zonder ego, maar mét ruggengraat. En ja, haringkarnemelkman, dat is dus woest aantrekkelijk.