Na de geboorte van de eerste leefde hun seksleven op, maar sinds de komst van de tweede is daar weinig van over. Het is even niet anders, vindt Elske.
Elske (34), getrouwd met Kasper (37), dochter Kiki (3) en Liz (8 maanden).
“Vruchtbaarheidsproblemen- en behandelingen, plus het hebben van jonge kinderen: het is de doodsteek geworden voor ons actieve seksleven. Intimiteit is voor Kasper en mij op dit moment beperkt tot tegen elkaar aanliggen in bed, hand in hand over straat lopen en zoenen op de bank. Kasper en ik missen het lijfelijke wel, maar blijkbaar niet genoeg om er meer tijd voor vrij te maken. Sinds de geboorte van Liz hebben we slechts twee keer seks gehad; in onze lunchpauze, toen we allebei thuis werkten. ’s Avonds zijn we gewoonweg te moe voor seksuele activiteiten, dan lonkt Netflix en een zak chips of een nacht goed slapen.
Kasper en ik zijn veertien jaar samen. We kennen elkaar uit het studentenleven. Best een wilde tijd. Van donderdag tot zondag hingen we in de kroeg, liepen foute themafeestjes af en hielden wel van een borrel. We konden niet van elkaar afblijven, hadden meerdere malen per dag seks. Ook toen we gingen samenwonen bleef het niveau hoog. Niet meer dagelijks, wel vaker per week en in het weekend namen we uitgebreid de tijd voor elkaar.
We zijn heel romantisch getrouwd en wilden snel aan kinderen beginnen. Enthousiast gooide ik de pil weg; we gaan ervoor. De eerste maanden hadden we de grootste lol om het verplicht seksen en stuurden we elkaar plagend appjes: ‘Vanavond moet je aan de bak.’ Maar toen ik na vier maanden zwanger raakte en een miskraam kreeg, veranderde de intentie van onze vrijpartijen. Nu me de worst van een baby was voorgehouden, wilde ik zo snel mogelijk weer zwanger worden.
Drie maanden later kreeg ik weer een miskraam en vanaf dat moment was het doel van seks puur om bevrucht te worden. Zeker na de tweede keer stond mijn hele leven in het teken van zwanger worden. Ik temperatuurde, kocht ovulatietesten en hield een kalender bij met mijn vruchtbare dagen. Het waren nare maanden waarin mijn app bepaalde wanneer de window of oppurtunity was en we seks moesten hebben, het had niets meer met lust te maken.
Ook Kasper ging voor de automatische piloot. Zin of geen zin, we moesten ons voorplanten. Hij weigerde of mopperde gelukkig nooit, zijn kinderwens was net zo groot als die van mij, al was zijn obsessie een stuk minder. Ik werd op het laatst echt malle Henkie. Dan zat ik te rekenen en te strepen: het is nu twee dagen voor de ovulatie, dan is de zaadlozing het sterkst, dus moet het vanavond. Of juist: nu maar even niet, anders verspillen we goed zaad. Spontaan een vrijpartij gebeurde nog amper.
Uiteindelijk kwamen we in de medische molen terecht en dat was pas echt funest voor ons seksleven. Kasper moest op commando een zaadlozing afleveren in de kliniek – denk aan een mistroostig kamertje met een oude Playboy – en ik lag dan een halfuur met mijn benen wijd in de beugels. Om onze kansen te vergroten moesten we thuis ook nog aan de slag. Dat werd een hele mechanische bedoening. Plezier, liefde, ontspanning: het deed er niet meer toe. Ik voelde me net een broedkip. Gelukkig raakte ik bij de derde IUI poging zwanger van een gezonde dochter.
Tijdens de zwangerschap had ik het liefst negen maanden rustig op een stoel gezeten. Ik wilde alle risico’s mijden, uit angst het kindje weer te verliezen. Ook seks deed ik met frisse tegenzin, bang dat penetratie de baarmoeder zou raken. Na de bevalling kostte de totaalruptuur me maanden om te herstellen en mocht Kasper niet eens naar mijn onderkant kijken, laat staan dat ik gefriemel aan mijn lijf verdroeg. Maar toen ik volledig was genezen, bloeide ons seksleven helemaal op. Zonder de druk van het ‘grote moeten’, vonden we elkaar weer. We voelden ons jong, gniffelend waren we zachtjes bezig en genoten van elkaar, terwijl de kleine Kiki in het kamertje naast ons sliep. Kasper en ik zijn op zich helemaal geen spannende seksers, zijn niet van de gekke of ingewikkelde standjes, hebben geen arsenaal aan attributen of speeltjes. Het is meer huis-tuin-en-keukenseks dan vette porno, maar wel fijn en bevredigend.
Lees ook
Moeders openhartig over seks na de bevalling: ‘Ik was onzeker over mijn borsten’ >
En net toen we dachten dat we wel op wilden gaan voor een tweede, raakte ik pats-boem zwanger. Dit keer een totaal ander verhaal. Niks negen maanden stil op een stoel zitten: ik had een peuter rondlopen die ik moest tillen en met wie ik in de ballenbak dook. Mijn libido was ook een stuk hoger. Ik was rustiger en meer ontspannen en sneller in de mood voor seks.
Maar helaas, de opleving was van korte duur, na de geboorte van Liz verdween het volledig van de agenda. Niet eens omdat we geen zin hebben, we zijn simpelweg kapot. Onze dochters zijn beiden barslechte slapers en wisselen elkaar af in de vooravond: of de een of de ander ligt te brullen. Tegen de tijd dat ze eindelijk allebei stil zijn, wil ik slechts of slapen of languit op de bank liggen. Seks heeft dan geen grote prioriteit. Ook hebben we een schema bedacht waarbij Kasper en ik allebei om en om ‘kinderdienst’ hebben. Dan kan de ander even een nachtje bijtrekken. Goed tegen de moeheid, maar het helpt niet mee aan de intimiteit. En in de weekenden worden we geleefd door alle dingen die we doordeweeks niet redden in verband met ons werk en alle sociale verplichtingen.
Als je het Kasper vraagt, zou hij de frequentie wel willen verhogen. Hij is degene die nog af en toe initiatief neemt. Maar we nemen elkaar niets kwalijk, beseffen heel goed dat dit tropenjaren zijn. Dit is niet voor altijd, zeggen we vaak. We zijn dolblij dat het ons is gegund twee dochters te krijgen en we houden het hierbij. Straks worden de meiden ouder, zelfstandiger en makkelijker en dat houdt de moed erin. Ik maak me ook totaal geen zorgen dat we uit elkaar zouden groeien. Daarvoor is de liefde voor elkaar en onze kinderen te sterk.”
Wil je ook geïnterviewd worden voor deze rubriek? Dan krijg je een ‘pretpakket’ van Easy-Toys, inclusief stoute speeltjes, massagekaars, glijmiddel en seksdobbelstenen. Mail naar kekmama.nl@dpgmediamagazines.nl.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.