Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je volgen op Kekmama.nl.
Na twee weken appen met een man die behalve looks, ook nog eens humor lijkt te hebben, rijdt Suzan naar de wijnbar voor haar allereerste Tinderdate.
Ik zie hem in één oogopslag zitten, de eerste keus van mijn lange lijst van Ware Jacobs. Een tikkeltje ouder dan op zijn foto’s, maar aantrekkelijk. Hij heeft al wijn besteld. Quasi-nonchalant geef ik hem drie zoenen – laat ons publiek in vredesnaam denken dat wij elkaar al honderd jaar kennen. “Doe mij die maar”, knipoog ik naar de ober, wijzend naar het glas van mijn date. “Het is geen goedkope hoor”, waarschuwt die: “Ik ben nogal een liefhebber.”
Even ben ik van mijn apropos. Was dit een hint dat het eigenlijk niet de bedoeling was dat ik die bestelde? Denkt ‘ie nu dat ik zo’n golddigger ben die meteen het duurste op de kaart uitkiest? Of probeert hij nu gewoon op een heel foute manier indruk te maken? Ik besluit maar meteen duidelijk te zijn: “Geeft niks, het leven is te kort om slechte wijn te drinken, en is dit niet waarom we zo hard werken? Wil jij er ook nog één?” Regel één van ‘Daten voor Dummies’: houd altijd de regie. Mijn beste vriendin en doorgewinterde Tinderaar heeft het me een uur geleden nog via een snelle succeswens-app (“Als je om elf uur niks hebt laten horen, bel ik 112”) op het hart gedrukt.
Maar mijn Eerste Jacob blijkt niet zo van de zelfstandige vrouwen, zegt hij. “Die trekken allemaal hun eigen plan, strijken geen overhemden en liggen binnen een maand met de buurman in bed.” Hij laat een bord onbestemde ballen aanrukken die ik als duidelijk benoemde vegetariër niet eet, en verzandt in een eindeloze monoloog over zijn exen (“Uiteindelijk zijn ze allemaal op je geld uit”), zijn baan in de IT (“Ja, nee, ik ga er elke dag met tegenzin heen, maar door de alimentatie moet ik wel blijven”) en zijn aquariumhobby (“Ik heb vier ‘bakken’ in mijn woonkamer”).
Lees ook
Jo-Anna (42) date alleen maar met jonge mannen: ‘En ze moeten fiks geschapen zijn’ >
Die looks, opeens zie ik ze helemaal niet meer. En wat ik via de chat nog opvatte als humor, blijkt bloedserieus bedoeld. Als hij aanstalten maakt om een derde ronde wijn te bestellen, opper ik de rekening te vragen. Hij accepteert het zonder morren en stelt voor de rekening te splitten. Gód, wat Hollands, met z’n dure wijnen, denk ik en zeg: “Nou, deden we dat niet op de middelbare school? Deze was van mij.” Onderweg naar de parkeergarage krijg ik een berichtje van hem. Het is een foto van een bon, gevolgd door een ‘Tikkie’ van acht euro. Zijn tekst: “Wat lief dat jij trakteerde, deze avond. Het glas wat ik had besteld voordat je binnenkwam, had ik al voorgeschoten. Wil je dat nog overmaken?”
“Je haalt het niet in je hoofd!”, gilt mijn vriendin als ik haar ruim voor elven gierend van de lach bel om het voorval te vertellen. Ik sla haar advies in de wind en druk op ‘betaal’. Mijn date stuur ik een screenshot van het betalingsbewijs en schrijf: “Alsjeblieft. Koop er maar een wijntje van – voor een onzelfstandige vrouw die wel met je wil daten.”
Dit artikel verscheen eerder op Kekmama.nl
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.